ယာဂွန်သီးနှံပင်၏မူရင်းဒေသမှာ ဥရောပဖြစ်ပြီး နောက်ပိုင်းတွင်နိုင်ငံအနှံ့အပြားသို့ပျံ့နှံ့ လာခဲ့ပါသည်။ ယာဂွန်သီးနှံပင်၏အစိတ်အပိုင်းသည် ကျန်းမာရေးအတွက်လွန်စွာမှ ဆေးဖက်ဝင် သည်ကိုတွေ့ရှိရပါသည်။ ထို့ကြောင့်ယာဂွန်သီးနှံကို မြေအောက်ပန်းသီးဟူ၍လည်း တင်စားခေါ် ဝေါ်ကြပါသည်။ ယာဂွန်သီးနှံပင်များကို မြန်မာနိုင်ငံ၏ တောင်ပေါ်ဒေသများဖြစ်သော ရှမ်းပြည် နယ်နှင့်ချင်းပြည်နယ်တို့တွင်အများဆုံးစိုက်ပျိုးသည်ကိုတွေ့ရပါသည်။
ယာဂွန်သီးနှံမှာမြေပွယောင်းပြီးမြေဆီဩဇာကြွယ်ဝကာရေစိမ့်ဝင်မှုအားကောင်းသောမြေ များတွင် ကောင်းစွာရှင်သန်နိုင်ပါသည်။ စိုက်ပျိုးသောဒေသသည်အပူချိန်အလွန်မြင့်မားပါကအ ပင်ကြီးထွားမှုအတွက်အနှောက်အယှက်ဖြစ်စေပြီး ထိခိုက်ပျက်စီးနိုင်ပါသည်။ ယာဂွန်ဥသည်အ အေးလွန်ကဲသောရာသီဥတုတွင်လည်းစိုက်ပျိုး၍မရနိုင်ကြောင်းသိရှိရပါသည်။
ယာဂွန်သီးနှံကိုအစေ့မှမျိုးပွားစိုက်ပျိုးနိုင်ပြီး မြေအောက်ရှိအမြစ်များမှလည်းဖဲ့ယူစိုက်ပျိုး နိုင်ပါသည်။ စိုက်ပျိုးပြီး၃ပတ်မှ ၄ပတ်အတွင်း ရေပုံမှန်လောင်းပေးရမည်ဖြစ်ပေသည်။ အပင်ကြီး ထွားနေစဉ်ကာလအတွင်း မြေအစိုဓာတ်ပုံမှန်ရှိနေပါက အပင်ကြီးထွားစေရန်အတွက်များစွာအ ထောက်အကူပြုပါသည်။ ယာဂွန်ဥသီးနှံပင်သည် အခြားသောသီးနှံပင်များထက် အပင်စောင့် ရှောက်မှုအနည်းငယ်သာလိုအပ်ပါသည်။
ယာဂွန်ပင်၏အရွက်များကိုဩဂုတ်လအတွင်းမှ အောက်တိုဘာလအတွင်းခူးဆွတ်ကြပါ သည်။ ထို့နောက်နေလှန်းအခြောက်ခံကာ လက်ဖက်ခြောက်အဖြစ်ပြုလုပ်ပြီးသောက်သုံးကြပါ သည်။ ယာဂွန်ဥသီးနှံပင်၏ အမြစ်ဥများကိုလည်းအစိမ်းတိုင်းသရေစာအဖြစ်စားသုံးနိုင်သည်ကို လေ့လာရေးသားပါသည်။
DOCA(ရှမ်း)