မြန်မာနိုင်ငံသည် စိုက်ပျိုးမွေးမြူရေးကိုအခြေခံသည့်နိုင်ငံဖြစ်သကဲ့သို့ စိုက်ပျိုးရေးနှင့် ပတ်သက် သောအသိပညာဗဟုသုတများ ရှိရန်လည်းလိုအပ်သည်။ စိုက်ပျိုးသီးနှံပင်များစွာရှိသည့် အနက်သင်္ဘောပင် စိုက်ပျိုးမှုသည် ပြည်တွင်း၌စားသုံးရန်အတွက် အသင့်အတင့်လိုအပ်သော သီးပင်တစ်မျိုး ဖြစ်သည်။
သင်္ဘောသီးပင်သည် အပူပိုင်းစားသုံးသီးပင်များဖြစ်၍ အပူပိုင်းနှင့်အပူလျော့ပိုင်း ဒေသများ တွင်အဓိက စိုက်ပျိုးကြသည်။ အများအားဖြင့် ရေမဝပ်နိုင်သော နေရာများတွင် စိုက်ပျိုးဖြစ်ထွန်း သည်။ သင်္ဘောပင်သည် ရာသီဥတုပူအိုက်စိုစွတ်သော မြေနိမ့်ဒေသများနှင့် မိုးနည်းဒေသများတွင် ပိုမိုဖြစ်ထွန်း နိုင်သည်။ မြောက်အမေရိကတောင်ပိုင်း အပူပိုင်းဒေသနှင့် အနောက်အိန္ဒိယကျွန်းစုတို့တွင်စတင် ပေါ်ပေါက် ခဲ့သော အပင်မျိုးဖြစ်သဖြင့် မိုးနည်းရပ်ဝန်းဒေသတွင် ပိုမိုဖြစ်ထွန်းနိုင်သည်။
သင်္ဘောပင်စိုက်ပျိုးသည့်အခါ တိုက်ရိုက်အစေ့ချ၍ဖြစ်စေ၊ ပျိုးပင်ပေါက်ကိုဖြစ်စေ စိုက်ပျိုးနိုင် သည်။ အခြောက်လှန်းထားသော သင်္ဘောသီးစေ့များအားစိုက်ပျိုးရာတွင် (၃)နာရီ (သို့) (၄)နာရီခန့် ရေစိမ်ပြီးမှ စိုက်ပျိုးသင့်သည်။ ပျိုးပင်များကို စိုက်ပျိုးလျှင် စိုက်ခင်းတစ်ကျင်းနှင့်တစ်ကျင်း (၇)ပေ၊(၈)ပေခန့်ခွာ၍ တြိဂံပုံစိုက်ပျိုးနိုင်သည်။ စိုက်ခင်းများကို အကျယ် (၂)ပေ၊ အနက်(၂)ပေခွဲ တူး၍ရရှိသော မြေနှင့်မြေဆွေး၊ နွားချေး၊ သဲတို့ကိုရော၍ နှပ်ထားပေးရမည်။ စိုက်ပျိုးရန် အချိန်နီး လာသောအခါ မြက်ခြောက်ကို မီးရှို့ပြီး စုပုံပေးရမည်။ စိုက်ကျင်းများတွင် ပျိုးပင်တစ်ပင်သာ စိုက်ပျိုး ရမည်။ စိုက်ပျိုးပြီးနောက် အပင်ပတ်လည်တွင် ကောက်ရိုးများဖုံးအုပ်ထားရမည်။ စိုက်ပျိုးပြီးကာစ အပင်ငယ်များအား တစ်ပတ်ခန့် အမိုးမိုးထားရန် လိုအပ်သည်။ ရေကိုစိုရုံသာ လောင်းပေးရန်ဖြစ်ပြီး၊ အပင်ကိုရေထိမများစေရန် ဂရုပြုရမည်။ အပွင့်ပွင့်သော အခါ ပန်းတစ်ပွင့်ကိုသာထားပြီး ကျန်သောအပွင့်များအား ခြွေပေးရမည်ဖြစ်သည်။ သို့မှသာ အသီးသီး လာသောအခါ အသီးသည်အနည်းငယ် ပိုကြီးမည်ဖြစ်သည်။ စိုက်ပျိုးပြီး(၁၅)ရက်ကြာလျှင် မြေဩဇာထည့် ရသည်။ သင်္ဘောပင်စိုက်ပျိုး ရာတွင် အပင်ပုပုနှင့် အသီးသီးရန်လိုပြီး အပင်ရှည်ရှည်နှင့် အသီးသီးလျှင် သီးနှုန်းနည်းပြီး အသီးသေးတတ်သည်။ သင်္ဘောပင်စိုက်ပျိုးသည့် အချိန်သည်လည်း အဓိကကျပြီး မိုးတွင်း ကာလတွင် စိုက်ပျိုးသင့်ပြီး၊ အလင်းပြင်းအားလျော့နည်းသည့်အချိန်တွင် အပင်၏စိမ့်ကြားများရှည်ပြီး အပင်ရှည် တတ်ကြသကဲ့ အလင်းပြင်းအားများသည့်အချိန်တွင် အပင်ရဲ့စိမ့်ကြားများတိုပြီး အပင်ပုတတ် ကြပါသည်။
သင်္ဘောသီးတွင်ကယ်လိုရီ၊ အမျှင်ဓာတ်၊ ပရိုတိန်းဓာတ်၊ လိုင်ကိုပင်း၊ ဗီတာမင်C၊ ဗီတာမင်A၊ ဖောလိတ်၊ ပိုတတ်ဆီယမ်၊ ကယ်ဆီယမ်၊ မဂ္ဂနီဆီယမ်၊ ဗီတာမင် B1, B3, B5၊ ဗီတာမင်Kစသော ကျန်းမာရေးဆိုင်ရာ အထောက်အကူပြုဓာတ်များ ပါဝင်သည်။ ထိုကြောင့် ကျန်းမာရေးဆိုင်ရာ ရှုထောင့်မှလည်း အထောက်အကူပြုသဖြင့် သင်္ဘောသီးစိုက်ပျိုးမှုကို အတန်အသင့် အလေးထား ဆောင်ရွက်သင့်သည်။ သင်္ဘောရွက်သည် သဘာဝဆေးဖက်ဝင်အပင် ဖြစ်ပြီး သွေးလွန်တုပ်ကွေးနှင့် အခြားဆက်စပ်သော ရောဂါများကိုလည်းကုသနိုင်သည်။ သင်္ဘောရွက်ကို လက်ဖက်ခြောက်၊ ဖျော်ရည်တို့အဖြစ် အသုံးပြုနိုင်ပြီး ဖျားနာခြင်းနှင့် ကျန်းမာရေးအတွက် အထောက်အကူပြုသည်။ ဆီးချိုဝေဒနာသည်များအနေဖြင့် သင်္ဘောရွက်ကို ပုံမှန်စားစေခြင်းဖြင့် ခန္ဓာကိုယ်အတွင်း အဆီကို လျော့ကျစေပြီး အသည်းရောဂါနှင့် အခြားသောရောဂါများကိုလည်း ကာကွယ်ပေးနိုင်သည့်အတွက် မိမိပတ်ဝန်းကျင်တွင် စိုက်ပျိုးစေခြင်းဖြင့် လိုအပ်လျှင်လိုအပ်သလို လွယ်ကူအဆင်ပြေစွာ အသုံးပြုနိုင်မည်ဖြစ်သည်။
မြန်မာနိုင်ငံသည် ဒီရေတောတောင် သစ်ပင်ပန်းပင်များနှင့် စိမ်းလန်းစိုပြေသည့်ဒေသ ဖြစ်သည့်အလျောက် မိမိတို့နိုင်ငံသားများအနေဖြင့် တတ်အားသရွေ့ သီးပင်၊ စားပင်၊ အရိပ်ရပင်စသည့် အမျိုးမျိုးသော အပင်များစွာတို့ကို ပိုမိုစိုက်ပျိုးကြရန် လိုအပ်ပါသည်။ သို့မှသာလျှင် ရေ၊ မြေ၊ လေ စသော ဂေဟစနစ်ကို အလိုအလျောက် ထိန်းချုပ်ပေးနိုင်မည် ဖြစ်ပြီး သီးပင်စားပင်များအား ကိုယ်တိုင်စားသုံးနိုင်ပီး ပိုလျှံသည်များကို ပြန်လည်ရောင်းချနိုင်သည့်အတွက် သီးနှံပင်များ စိုက်ပျိုးခြင်းသည် အလေးထား ဆောင်ရွက်သင့်သော အရာတစ်ခုဖြစ်သည်။ သီးနှံပင်များ စိုက်ပျိုးခြင်းသည် မိမိအတွက် သာမက နောင်လာနောင်သား သားစဉ်မြေးဆက်များအတွက်ပါ ကောင်းမွန်သော အကျိုးရလဒ်များ ရရှိမည် ဖြစ်ပါသဖြင့် လောကီ၊ လောကုတ္တရာ နှစ်ဖြာသောအကျိုးစီးပွားကို ရစေနိုင်သည့်အတွက် သင်္ဘောသီးပင်နှင့် အခြားသော အပင်အမျိုးမျိုးကို စိုက်ပျိုးခြင်းသည် အလေးထား ဆောင်ရွက်သင့်သော အရာတစ်ခု ဖြစ်ပေသည်။
DOCA(ပဲခူး)