မကြာသေးမီနှစ်များအတွင်း တရုတ်နှင့် ထိုင်းနိုင်ငံကြား စီးပွားရေးပူးပေါင်းဆောင်ရွက်မှုသည် သိသိသာသာ အားကောင်းလာခဲ့ပြီး တရုတ်နိုင်ငံသည် ထိုင်းနိုင်ငံ၏ အကြီးဆုံးကုန်သွယ်ဖက်အဖြစ် ထိုင်းနိုင်ငံနှင့် ထိုင်းနိုင်ငံသည်လည်း အာဆီယံအတွင်း တရုတ်နိုင်ငံ၏ တတိယအကြီးဆုံး ကုန်သွယ်ဖက် ဖြစ်လာခဲ့သည်။ နှစ်နိုင်ငံကုန်သွယ်မှုပမာဏသည် ၂၀၂၃ ခုနှစ်တွင် အမေရိကန်ဒေါ်လာ ၁၂၆.၂၈ ဘီလီယံအထိ မြင့်တက်လာခဲ့ပြီး ထိုင်းနိုင်ငံသည် ၎င်း၏ ထုတ်လုပ်မှု၏ ၄၀% ကျော်ရှိသည့် စိုက်ပျိုးရေးပို့ကုန်အတွက် တရုတ်နိုင်ငံအပေါ် မှီခိုအားထားနေရသည်။ အပြန်အလှန်အားဖြင့် ထိုင်းနိုင်ငံသို့ တရုတ်တင်ပို့မှု၏ ၈၀% ခန့်တွင် အရင်းအနှီးနှင့် အလယ်အလတ်ကုန်စည်များ ပါဝင်ပြီး ကုန်ထုတ်လုပ်မှုကဏ္ဍများတွင် အပြန်အလှန်မှီခိုမှုကို မီးမောင်းထိုးပြသည်။ တရုတ်နိုင်ငံသည် ထိုင်းနိုင်ငံတွင်ထင်ရှားသော နိုင်ငံခြားရင်းနှီးမြုပ်နှံသူအဖြစ် ပေါ်ထွက်လာပြီး ၎င်း၏နယ်စပ်များတွင် တရုတ်စီးပွားရေးလုပ်ငန်း ၁၀၀၀ နီးပါး လည်ပတ်လျက်ရှိသည်။ မကြာသေးမီက အချက်အလက်များအရ စုစုပေါင်း အမေရိကန်ဒေါ်လာ ၇ ဘီလီယံတန်ဖိုးရှိသော ရင်းနှီးမြှုပ်နှံမှု ပရောဂျက်ပေါင်း ၅၈၈ ခု သည် လျှပ်စစ်ကားများ (EV)၊ ဒစ်ဂျစ်တယ်နည်းပညာနှင့် ပြန်လည်ပြည့်ဖြိုးမြဲစွမ်းအင်များ အပါအဝင် ခေတ်မီ ကုန်ထုတ်လုပ်ငန်းများကို အဓိက ပစ်မှတ်ထားသည်ဟု ဖော်ပြထားသည်။ အထူးသဖြင့် ထိုင်းနိုင်ငံသည် အရှေ့တောင်အာရှတွင် လျှပ်စစ်ကား ထုတ်လုပ်မှုအတွက် အချက်အချာကျသော နေရာတစ်ခုအဖြစ် ပေါ်ပေါက်နိုင်ရန် ကြိုးပမ်းနေသောကြောင့် နှစ်နိုင်ငံစလုံးကို ကဏ္ဍအသီးသီးတွင် တိုးတက်အောင်မြင်စေခဲ့သည့် ၂၀၁၃ ခုနှစ်တွင် တည်ထောင်ခဲ့သော ဘက်စုံမဟာဗျူဟာ ပူးပေါင်းဆောင်ရွက်မှု မိတ်ဖက်ပူးပေါင်းဆောင်ရွက်မှုနှင့် ကိုက်ညီမှုရှိသည်ကိုလည်း တွေ့ရှိရသည်။ နှစ်နိုင်ငံအကြားသံတမန်ဆက်ဆံရေးသည် ၁၉၇၅ ခုနှစ်တွင် စတင်ခဲ့ပြီး ကုန်သွယ်မှု၊ ခရီးသွားလုပ်ငန်းနှင့် ယဉ်ကျေးမှုဖလှယ်ရေးတို့တွင် အပြန်အလှန် လိုအပ်ချက်များကြောင့် ဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်လာခဲ့သည်။ တရုတ်နိုင်ငံ၏ Belt and Road Initiative (BRI) တွင် ထိုင်းနိုင်ငံ၏ ကတိကဝတ်က စီးပွားရေးပူးပေါင်းဆောင်ရွက်မှုကို မြှင့်တင်ရန် ၎င်း၏ မဟာဗျူဟာကို အလေးပေးဖော်ပြထားသည်။ GDP ၏ ၁၂% ခန့်ရှိသော ၎င်း၏ ခရီးသွားကဏ္ဍကို ပြန်လည်အသက်သွင်းရန် ကြိုးပမ်းမှုတွင် ထိုင်းအစိုးရသည် တရုတ်ခရီးသွားများအတွက် ဗီဇာလိုအပ်ချက်များကို လျှော့ပေါ့ပေးရန် သဘောတူစာချုပ်များကို လက်မှတ်ရေးထိုးခဲ့သည်။ ကုန်သွယ်မှု ပမာဏ တိုးလာနေသော်လည်း ထိုင်းနိုင်ငံသည် ၂၀၂၃ ခုနှစ်တွင် စုစုပေါင်းအမေရိကန်ဒေါ်လာ ၂၅ ဘီလီယံဖိုး တရုတ်နှင့် ကုန်သွယ်မှုလိုငွေ ဆက်လက်ရင်ဆိုင်နေရသည်။ ကုန်သွယ်မှုလိုငွေသည် ဆက်လက်ရှိနေဦးမည်ဟု ခန့်မှန်းထားပြီး သွင်းကုန်နှင့် ပို့ကုန်များတွင်မူ ဖွဲ့စည်းပုံမညီမျှမှုကို ထင်ဟပ်စေသည်။ ထို့အပြင်၊ ဈေးနှုန်းသက်သာသော တရုတ်ကုန်ပစ္စည်းများအတွက် အဆိုပြုထားသည့် VAT ကဲ့သို့သော အကာအကွယ်အစီအမံအသစ်များသည် ဒေသတွင်းစက်မှုလုပ်ငန်းများကို ကာကွယ်ရန် ထိုင်းနိုင်ငံ၏ ကြိုးပမ်းမှုများကို ညွှန်ပြနေသည်။ အာဆီယံ-တရုတ်လွတ်လပ်သောကုန်သွယ်မှု သဘောတူညီချက်နှင့် ဒေသဆိုင်ရာ ဘက်စုံစီးပွားရေး မိတ်ဖက်ဆက်ဆံရေး (RCEP) ကဲ့သို့သော ဒေသတွင်း ကုန်သွယ်မှု သဘောတူညီချက်များတွင် ဆက်လက်ထိတွေ့ဆက်ဆံမှုသည် ရှုပ်ထွေးသော ပထဝီနိုင်ငံရေး အခင်း အကျင်းများကို လျှောက်လှမ်းရာတွင် နှစ်နိုင်ငံစလုံး၏ ကတိကဝတ်များကို ပိုမိုအလေးပေးကြောင်း တွေ့ရှိရသည်။
sourcesa-THAILAND BUSINESS NEWS
DOCA(မန္တလေး)