ရွှေဖရုံသီး စိုက်ပျိုးရာတွင် ပူနွေးသောရာသီတွင်စိုက်ပျိုးလျှင် ပိုမိုဖြစ်ထွန်းပါသည်။ သက်တမ်းမှာ (၄)လကြာမြင့်၍ မြေဩဇာအနေဖြင့် နုန်းဆန်သောမြေ၊ မြေနီသဲဝန်း မြေများတွင် ကောင်းမွန်ဖြစ်ထွန်းပါသည်။ ရွှေဖရုံပင်အား စိုက်ပျိုးလျှင် (၃)ပေခြား တစ်တန်းနှင့်တစ်တန်း (၂၀)ပေခွာ၍ တစ်ကျင်းလျှင် အစေ့(၃-၄)စေ့ချ စိုက်ရပါသည်။ တစ်ဧကလျှင် မျိုးစေ့ (၃)ကီလို ဂရမ် ပါဝင်ပါသည်။ ရွှေဖရုံပင်ငယ်များ တစ်လသားခန့်ရှိသောအခါ ကြားထွန်ဝင်ပေးပြီး အပင်ခြေရင်းရှိ ပေါင်းများကို လက်ပေါင်းလိုက်ပေးရပါသည်။ ရွှေဖရုံသီးများကို ကောင်းစွာရင့်မှည့်မှ ခူးဆွတ်ရန်လိုပြီး ခူးဆွတ်ရာတွင် အညှာပါအောင်ခူးဆွတ်ထားပါက ကြာရှည်အထားခံပါသည်။ ရွှေဖရုံသီးမှာ ကယ်လိုရီ ၊ ပရိုတင်း၊ ကာဗွန်ဟိုက်ဒရိုတ်၊ အမျှင်ဓါတ်၊ ဗီတာမင်အေ၊ ဗီတာမင်ကေ၊ ဗီတာမင်အီး၊ သံဓါတ်၊ မဂ္ဂနီဆီယမ်၊ ဗီတာမင်စီ၊ ပိုတက်ဆီယမ်တို့ အဓိကပါဝင်ကြပါသည်။ ဖရုံသီးမှာတန်ဖိုးရှိသော ဗီတာမင်နဲ့ အာဟာရဓါတ်များစွာပါဝင်သောကြောင့် လူတို့စားသုံးရန်သင့်တော်ပါသည်။ ရွှေဖရုံသီးများအား ခြံဖြင့် သီးသန့်စိုက်ပျိုးသလို အိမ်ခြံဝန်းအတွင်းတွင် လည်း စားဖိုဆောင်သီးနှံအဖြစ် စိုက်ပျိုးကြပါသည်။ ရွှေဖရုံသီးအစေ့လှော်ဆိုလျှင်လည်း အစာပြေ ၊ အပျင်ပြေဝါးစားလျှင် စိမ့်သောအရသာဖြင့် အလွန်စားကောင်းပါသည်။
ဖရုံသီးပင်များကိုတစ်နိုင်တစ်ပိုင်အဖြစ် ကျေးလက်ဒေသများတွင် စိုက်ပျိုးကြပြီး စီးပွားဖြစ်အနေဖြင့် မှော်ဇာရွာ၊ တောင်လုံးညိုရွာများတွင် စိုက်ပျိုးပြီး ထိုဖရုံသီးများကို ပွဲစားများမှတစ်ဆင့် ရန်ကုန်သီရိမင်္ဂလာဈေးသို့ တင်ပို့ရောင်းချကြောင်း သိရပါသည်။ ရောင်းချသောဈေးများမှာ အလုံးချော တစ်လုံးလျှင် ၂၀၀၀ကျပ်၊ အသေးတစ်လုံးလျှင် ၇၀၀ကျပ်ဖြင့်ရောင်းချကြောင်း သိရှိရပါသည်။
DOCA(ပဲခူး)