ရှမ်းပြည်နယ်မှ တိုင်ကြားသူတစ်ဦးသည် XXX တရုတ်-မြန်မာ ကုန်စည်ပို့ဆောင်ရေးမှတစ်ဆင့် တရုတ်ပြည်ရှိ ကုန်သည်ထံ သို့ ငွေပေးချေ၍ ဝယ်ယူထားသောပစ္စည်းများ မရောက်လာဘဲ ပျောက်ဆုံးသွားခြင်းအပေါ်ပစ္စည်းတန်ဖိုး အပြည့်ပေးလျော်ရန် ငြင်းဆိုနေသောကြောင့် တိုင်ကြားခြင်း။
ဖြေရှင်းဆောင်ရွက်မှုအခြေအနေ။ တိုင်ကြားမှုနှင့်ပတ်သက်၍ ရှမ်းပြည်နယ်ဦးစီးမှူးရုံးမှ တာဝန်ရှိသူများက တိုင်ကြားခံရသည့် XXX တရုတ်-မြန်မာ ကုန်စည်ပို့ဆောင်ရေးသို့ ဆက်သွယ်စုံစမ်းမေးမြန်းရာ ပစ္စည်းပျောက်ဆုံး သွားသည်မှာ မှန်ကန်ကြောင်းနှင့် တိုင်ကြားစာပါ ပစ္စည်းတန်ဖိုးသည် ယွမ် (၄၉၀) မဟုတ်ဘဲ ယွမ်(၁၀၀)သာဖြစ်ကြောင်း ပြန်လည်ဖြေကြားခဲ့ပြီး ဌာနအနေဖြင့် ကုန်စည်ပို့ဆောင်ရေး လုပ်ငန်းရှင်သည် စားသုံးသူကာကွယ်ရေးဥပဒေပုဒ်မ ၂၁၊ ပုဒ်မခွဲ (က)ကို ဖောက်ဖျက်သည့် အတွက် စားသုံးသူကာကွယ်ရေးဥပဒေပုဒ်မ ၁၃၊ ပုဒ်မခွဲ(ခ)၊ ပုဒ်မခွဲငယ်(၄) အရ လွှဲအပ်ထား သော အခွင့်အာဏာကိုကျင့်သုံး၍ တိုင်ကြားခံရသည့်ကုမ္ပဏီအား စားသုံးသူကာကွယ်ရေးဥပဒေ ပုဒ်မ (၅၂)၊ ပုဒ်မခွဲ(ဃ)အရ ဆုံးရှုံးမှုတန်ဖိုးနှင့်အညီ ငွေပြန်လည်ပေးစေခြင်း အမိန့်ကို ချမှတ် ခဲ့ပါသည်။ ကုန်စည်ပို့ဆောင်ရေးလုပ်ငန်းရှင်မှ စားသုံးသူနစ်နာဆုံးရှုံးမှုအပေါ် ယွမ်(၁၀၀) နှင့် ညီမျှသော မြန်မာငွေကျပ် ၅၀,၅၀၀/-အား တိုင်ကြားသူထံ ပြန်လည်ပေးအပ်ခဲ့ပြီး တိုင်ကြားသူ မှလည်း ကျေနပ်မှုရှိသဖြင့် တိုင်ကြားမှုကို ပိတ်သိမ်းဆောင်ရွက်ခဲ့ပါသည်။