တောင်ငူမြို့အနီးရှိ ကျေးရွာများတွင် ထန်းပင်များ ပေါများစွာရှိပါသည်။ ထန်းပင်ကို အဖိုပင်နှင့် အမပင်ဟူ၍ သတ်မှတ်ခေါ်ကြသည်။ ထန်းပင်ဖို မှ ထန်းရည်ရပြီး ထန်းရည်မှ တဆင့် ထန်းညက်ချက်ခြင်း စသည့်ဖြင့် အသုံးဝင်သလို ထန်းပင်မ မှ သီးသော ထန်းသီးများကို ထန်းအိမ်ငယ် များ စားသုံးကြသကဲ့သို့ ထန်းသီးမှည့်သွားပါက မြေပေါ်တွင် မြေကြီးများနှင့် အုပ်ပြီး ထန်းမြစ်များ ပြုလုပ်လေ့ရှိကြသည်။ လအနည်းငယ်အကြာတွင် ထန်းမြစ်များ ရရှိလာသည်။
ရရှိလာသော ထန်းမြစ်များကို ဆောင်းရာသီတွင် ကျေးလက်နေပြည်သူများသည် မိသားစု အလိုက် အချမ်းပြေစေရန်နှင့် အပျင်းပြေစေရန် ထင်းမီးဖို၍ ထန်းမြစ်များကို မီးဖုတ်စားခြင်း ရှိသလို ၊ ပြုတ်၍လည်းဆီနှင့်ဆားတို့ဖြင့် စားသုံးကြပါသည်။ ထို့ပြင် ထန်းမြစ်ကို ထောင်း၍ ဆန်မုန့်နှင့်နယ်ပြီး ကြော်စား၍လည်း ရသေးသည်။ ထန်းမြစ်များကို ဈေးများတွင် ၁၀ ချောင်းလျှင် ၂၀၀၀ ကျပ် ဖြင့်ရောင်းချနေပြီဖြစ်ပြီး အချောင်း ၁၀၀ ယူပါက ဈေးနှုန်းအပြောင်းအလဲရှိပြီး ပေါ်ဦးပေါ်ဖျား ဖြစ်သည့်အတွက် ဈေးကောင်းရသလို ထန်းမြစ်များလှိုင်လှိုင်ပေါ်ပါက ဈေးနှုန်းကျဆင်းလာနိုင် ကြောင်း ရောင်းချသည့်ဈေးသည်များထံမှ သတင်းရရှိပါသည်။
DOCA(ပဲခူး)