နှမ်းသည် ရှေးယခင်ထဲကပင် မြန်မာ(အိန္ဒိယ၊ အင်ဒိုနီးရှား၊ တရုတ်နှင့် အာဖရိကတို့တွင် ဆီထွက်သီးနှံအဖြစ် တွင်ကျယ်စွာ စိုက်ပျိုးခဲ့သော သီးနှံတစ်မျိုးဖြစ်ကြောင်းသိရှိရပါသည်။ မြန်မာနိုင်ငံတွင် နှမ်းကို နွေနှမ်း၊ မိုးနှမ်း၊ ဆောင်းနှမ်း(မိုးနှောင်းနှမ်း) စသဖြင့် တစ်နှစ်လျှင် သုံးကြိမ်စိုက်ပျိုးလေ့ရှိကြောင်း သိရှိရပါသည်။ နှမ်းသည် နေကြာ၊ ပဲတီစိမ်း၊ ဝါကဲ့သို့ ရွက်ပြန့်ပင်ဖြစ်ပြီး မြေ နှင့် အစိုဓါတ်ပေါ်မူတည်ကာ အပင်အမြင့် ၄ ပေ မှ ၆ ပေအထိမြင့်နိုင်ပြီး အပူပိုင်း ဒေသတွင် ၃ ပေ မှ ၅ ပေ အထိ ရှိနိုင်ကြောင်း သိရှိရပါသည်။ နှမ်းသည် အခြားသီးနှံများထက် စိုက်ပျိုးရလွယ်ကူပြီး ဆုံးရှုံးမှုလဲနည်းပါးကာ ငှက်၊ ကြွက်စသည့် အကောင်များ၏ ဖျက်ဆီးခံရခြင်း နည်းပါးသည့်အပြင် သီးနှံအမျိုးမျိုးနှင့် လိုက်လျောညီထွေစွာ တွဲဖက်စိုက်ပျိုးနိုင်ပြီး အပူဒဏ်၊ မိုးခေါင်မှုဒဏ်၊ ရောဂါနှင့် ပိုးများကို ခံနိုင်ရည်ရှိသော သီးနှံတစ်မျိုးဖြစ်ကြောင်းသိရှိရပါသည်။ ထို့ပြင် နိုင်ငံခြားဝင်ငွေရနေသော ဆီထွက်သီးနှံတစ်မျိုး ဖြစ်ပြီး ၂၀၁၁ မတိုင်ခင်တွင် နှမ်းနက်နှင့် နှမ်းဖြူတို့ကို တင်ပို့ကုန်အဖြစ် ခွင့်ပြုခဲ့ကာ ၂၀၁၁ ခုနှစ်တွင် နှမ်းရောကိုပါ ပြည်ပပို့ကုန်အဖြစ် ခွင့်ပြုခဲ့ကြောင်း သိရှိရပါသည်။
DOCA(ရှမ်း)