ရွှေတောင်မြို့နယ်၏ ဒေသထွက်အစားအစာများထဲတွင် ရေဥသည် တစ်ခုပါဝင်သောအစားအစာဖြစ်ပါသည်။ ရေဥသည် ရေသန့်ကန်များတွင် အလေ့ကျပေါက်ရောက်ပြီး ရေမှော်များနှင့်အတူ ပေါက်ရောက်တတ်သဖြင့် ဆယ်ယူရာ၌ ရေမှော်များကိုဖယ်ရှား၍ စကာများဖြင့် ဆယ်ယူရပါသည်။ ရေဥများကို (၅)ရက် (သို့) တစ်ပတ်ကြာလျှင် တစ်ကြိမ်ဆယ်ယူရပါသည်။ ရေဥသည် အအေးကြိုက်ပြီး အပူကိုကြောက်သောကြောင့် နွေရာသီတွင် အထွက်နည်းတတ်ပါသည်။ မိုးရာသီတွင် အထွက်အများဆုံးဖြစ်ပြီး ဆောင်းရာသီတွင် ပုံမှန်သာပေါက်ရောက်ကြပါသည်။ ဆယ်ယူပြီးသောရေဥများကို သန့်စင်အောင် ရေဖြင့်ပြန်လည်ဆေးကြောပြီး ပီနံအိတ်ထဲသို့ထည့်ကာ တစ်ညခန့်ရေစစ်ထားရပါသည်။ ရေစစ်ပြီးသောရေဥများကို ပြန်လည်ဖြန့်ထားရပြီး ဖြန့်ထားသောအချိန်များတွင် ရေဥများသည် လေသလပ်တတ်သဖြင့် အညိုရောင်သို့ပြောင်းသွားလျှင် ပြန်လည်မွှေပေးလိုက်သောအခါ အစိမ်းရောင်အဖြစ်ပြောင်းလဲသွားပါသည်။ ရေဥသည် နုလျှင်အလုံးသေးငယ်၍ ချက်၍စားလျှင် အရည်ပျော်လွယ်ပြီး ရင့်လျှင် ချက်ပြုတ်စားရာ၌ သင့်တော်ပါသည်။ ရေဥကိုချက်၍ စားသောအခါတွင် အိုးချခါနီးတွင် ရှောက်ရွက်လေးများကို ပါးပါးလှီးထည့်၍စားပါကလည်း အလွန်ကောင်းကြောင်းသိရပါသည်။ အလှမွေးငါးများကို မွေးမြူသူများကလည်း ရေဥကို ငါးစာအဖြစ်ကျွေးရန်ဝယ်ယူကြပါသည်။ ရေဥကို ဈေးကွက်တင်၍ရောင်းချရာတွင် နယ်မြို့များနှင့် ရန်ကုန်မြို့သို့ တင်ပို့မည်ဆိုပါက ရေဥကိုသေသေချာချာထုပ်ပိုးပြီး ရေခဲပုံးများတွင် ရေခဲများထည့်၍ ပို့ဆောင်ကြပါသည်။ ဈေးနှုန်းအနေဖြင့် ရေဥတစ်ပြည်လျှင် ဖောက်သည်ဈေးမှာ ရေဥသန့်လျှင် (၇၀၀)ကျပ် မှ(၈၀၀)ကျပ်အထိရှိပြီး လက်ကားဈေးမှာ နို့ဆီဘူးတစ်ဘူးလျှင် (၁၀၀)ကျပ်မှ (၁၅၀) ကျပ်အထိရောင်းချကြောင်းသိရပါသည်။
ရေဥသည် သဘာဝမှရရှိသော အစားအစာတစ်မျိုးဖြစ်သဖြင့် ဆယ်ယူ၍ရောင်းချလျှင် ဈေးဖိုးကာမိသဖြင့် တချို့သူများက ဆယ်ယူ၍ရောင်းချကြောင်းသိရပါသည်။
DOCA(ပဲခူး)