သတင်းနှင့် လှုပ်ရှားမှုများ

     မြန်မာနိုင်ငံသည် သယံဇာတပစ္စည်းပေါများကြွယ်ဝသော နိုင်ငံတစ်နိုင်ငံဖြစ်သည်။ မြန်မာနိုင်ငံ၏ အဖိုးတန်ရတနာများမှာ ဆန်စပါး၊ ကျွန်းသစ်၊‌ တွင်းထွက်ပစ္စည်းနှင့် ဓာတ်သတ္တုများဖြစ်သော ရွှေ၊ ငွေ၊ ခဲ၊ ကြေးနီ၊ သံဖြူ၊ သွပ်၊ ခနောက်စိမ်း၊ ကျောက်မီးသွေး၊ ပယင်း၊ ကျောက်စိမ်း၊ ကျောက်မျက် ရတနာများ၊ ရေနံနှင့် ‌ မုတ်ကောင်မှရရှိပြီး ရေထွက်ပစ္စည်းဖြစ်သည့် ပုလဲတို့ဖြစ်ပါသည်။

    မြန်မာ့ရတနာများအနက် ကျောက်စိမ်းရတနာအကြောင်း ရေးသားတင်ပြမည်ဆိုလျှင် ၁၉၆၇ ခုနှစ်၊ ဧပြီလ(၆)ရက်နေ့ထုတ် သတင်းစာတွင် အမြင့်ပေ ၃၀ခန့်နှင့် ပတ်လည်ပေ ၈၀ခန့်ရှိသည့် ကျောက်စိမ်းတောင်ကြီးတစ်ခုကို ဓာတ်သတ္တုရှာဖွေထုတ်လုပ်ရေးကော်ပိုရေးရှင်းက ရှာဖွေတွေ့ရှိကြောင်း၊ မြေပေါ်တွင် တန်ချိန် နှစ်ထောင်ကျော်ခန့်ရှိပြီး မြေအောက်တွင် ယခုထက်ထုထည်ကြီးစွာ တည်ရှိလိမ့်မည်ဟုခန့်မှန်းကြောင်း ဖော်ပြထားလေသည်။

    ကျောက်စိမ်း၏အရည်အသွေးနှင့် စပ်လျဉ်း၍ ကမ္ဘာအရပ်ရပ်မှထွက်ရှိသော ကျောက်စိမ်းများမှာ ကျောက်စိမ်းဟုအမည်ခံသော်လည်း အလွန်နုပြီး စံမမီကြောင်း၊ မြန်မာပြည်မှထွက်သော ကျောက်စိမ်းသည် ကျောက်စိမ်းစစ်စစ်ဖြစ်သည်ဟူ၍ ကျွမ်းကျင်သူ သိပ္ပံသုတေသီများက မှတ်ချက်ပြုထားသောကြောင့် ဤကမ္ဘာတွင် မြန်မာနိုင်ငံသည် ကျောက်စိမ်း စစ်စစ်ထွက်သည့် တစ်ခုတည်းသော ရတနာမြေဖြစ်သည်ဟု ဂုဏ်ယူရမည်ဖြစ်သည်။

      ကျောက်စိမ်းသည် နှစ်ထောင်ပေါင်းများစွာကပင် အရှေ့တိုင်းသားတို့၏ နှလုံးအိမ်၌ ဝင်ရောက်နေရာယူပြီး တန်ဖိုးထားမှု အတိုင်းအတာအားဖြင့် မြင့်မားခဲ့သောကျောက်ဖြစ်သည်။ တရုတ်လူမျိုးတို့သည် ကျောက်စိမ်းအား ဝတ်ဆင်မှုသာမက လက်နက်ကိရိယာများအား တန်ဆာ ဆင်ရာ၌ အသုံးပြုခဲ့ပြီး၊ ကျောက်မျက်တို့၏ အချုပ်အခြာအဖြစ်သတ်မှတ်ခဲ့သည်။ ကျောက်စိမ်း ဝတ်ဆင်သူတို့သည် ရဲစွမ်းသတ္တိရှိခြင်း၊ သဒ္ဒါတရားထက်သန်ခြင်း၊ တရားမျှတသော စိတ်ရှိခြင်း၊ မိမိ ကိုယ်မိမိ နှိမ့်ချသောနိဝါတတရားရှိခြင်း၊ အသိအလိမ္မာဉာဏ်ပညာကြီးမားခြင်းဟူသော ဂုဏ်များဖြင့် ပြည့်စုံသည်ဟု အယူအဆရှိကြသည်။ ကျောက်စိမ်းအားအမှုန့်ကြိတ်၍ ရေနှင့်သောက်ပါက ခန္ဓာကိုယ်အတွင်းရှိ ရောဂါဘယအမျိုးမျိုး ပျောက်ကင်းပြီး မောပန်းနွမ်းနယ်ခြင်းမှ ကင်းဝေးစေခြင်း၊ အသက်ရှည်ခြင်း စသောအာနိသင်များ ပြည့်စုံသည်ဟု ယုံကြည်ကြသည်။ ရှေးတရုတ်ဘုရင်များ လက်ထက်က မှူးကြီးမတ်ရာ သေနာပတိတို့သည် ရာထူးဂုဏ်ထူး အဆင့်အတန်းအလိုက် ကျောက် စိမ်းအမျိုးမျိုး ဝတ်ဆင်ခဲ့ကြသည်။ ထို့ကြောင့် ကျောက်စိမ်းသည် ဝတ်ဆင်သူ၏ အဆင့်အတန်းကိုလည်း ဖော်ပြပေသည်။ ထို့အပြင် ကျောက်စိမ်းများအား ဘာသာရေးနှင့်ဆိုင်သော အဆောင်ယတြာပစ္စည်းအဖြစ်လည်းကောင်း၊ ကိုးကွယ်ယုံကြည်မှုဆိုင်ရာ သင်္ကေတအမှတ်အသား များအဖြစ်လည်းကောင်း  အသုံးပြုကြပြန်သည်။ ကျောက်စိမ်းလက်ဝတ်ရတနာများသည်များသောအားဖြင့် လက်ကောက်များ၊ လက်စွပ်များ၊ လည်ဆွဲပုတီးများဖြစ်ရာ ဝတ်ဆင်သူအတွက် နူးညံ့သောအာရုံခံစားမှုကို ရရှိစေသည်ဟုလည်း ဆိုကြပါသည်။

       ကျောက်စိမ်းကို အင်္ဂလိပ်ဘာသာဖြင့် Jade ဂျိတ်ဟုခေါ်သည်။ ကျောက်စိမ်းတွင် Jadeite  နှင့် Nephrite ဟူ၍ နှစ်မျိုးရှိသည်။ ထိုဂျေးဒိုက်နှင့် နက်ဖရိုက် နှစ်မျိုးလုံးကို ကျောက်စိမ်းဟုခေါ် ပြီး နှစ်ပေါင်းများစွာကပင် သုံးစွဲလာကြသည်။

      ဓာတုဖွဲ့စည်းပုံအရ ဂျေးဒိုက်ကျောက်စိမ်းသည် ဆိုဒီယမ် အလူမီနီယမ် ဆီလီကိတ်ဖြစ်ပြီး၊ နက်ဖရိုက်ကျောက်စိမ်းသည် ကယ်လ်ဆီယမ် မဂ္ဂနီ ဆီယမ်၊ သံနှင့်ရေ ပါဝင်သော ဆီလီကိတ်ဖြစ်သည်။ ဂျေးဒိုက်ကျောက်စိမ်းသည် လက်ယှက်ထိုး ပုံဆောင်ခဲလေးများနှင့် ဖွဲ့စည်းထားသဖြင့် ချိုင့်ခွက်လေးများ မျက်နှာပြင်၌ရှိနေပြီး၊ နက်ဖရိုက် ကျောက်စိမ်းသည် လက်ယှက်ထိုး အမျှင်လေးများဖြင့် ဖွဲ့စည်းထားသဖြင့် အမျှင်လိုက် အနေ အထားရှိကာ အမဲဆီရောင်ထနေတတ်သည်။ ကျောက်စိမ်းတွင် အစိမ်းရောင်အပြင် အခြားအရောင် များအနေဖြင့် အဖြူရောင်၊ နို့နှစ်ရောင်၊ အရောင်မဲ့၊ အဝါရောင်၊ လိမ္မော်ရောင်၊ အနီရောင်၊ အညိုရောင်၊ ပန်းရောင်နှင့်  ခရမ်းရောင်များ ရှိကြပေသည်။ ကျောက်စိမ်း အမျိုးအစားများမှာ မြရည်၊ ရွှေလု၊ မော်စစ်စစ်၊ လက်ရည်၊ ခွန်ဖိ၊ ကျောက်သား၊ အသားပိဟ်၊ ပန်းသာ၊ ကျောက်မဲ၊ မဲဆွေးမှု၊ လန့်ဆွေး၊ တောမော်၊ ဘော်ဘီဆွေး တို့ဖြစ်သည်။ ကျောက်စိမ်းကို မြန်မာနိုင်ငံမြောက်ပိုင်း၊ ကချင်ပြည်နယ်၊ မိုးကောင်းမြို့၏ မြောက် ဘက်နှင့် အနောက်မြောက်ဘက်ရှိ ဖားကန့်၊ တောမော်၊ ပန်းမားချိုက် ဒေသများ၌ အများအပြား တူးဖော်ရရှိပါသည်။

စစ်ကိုင်းမြို့၏ ကျောက်စိမ်းအချောထည်လုပ်ငန်း

       စစ်ကိုင်းမြို့တွင် ကျောက်စိမ်းအချောထည်လုပ်ငန်းကို လုပ်ကိုင်သူ(၁၃၀၀)ဦး ကျော်ရှိကြောင်း သိရှိရပါသည်။ ကုန်ကြမ်းများကို ဖားကန့်မှလည်းကောင်း၊ မန္တလေးမြို့မှလည်းကောင်း (B)အဆင့် ဖြစ်သည့် အရည်အသွေး အနည်းငယ်ညံ့သည့် ကျောက်စိမ်းအရိုင်းတုံးများကို ကြိုက်ရောင်း၊ ကြိုက် ဝယ်ဈေးများဖြင့် ပီနံအိတ်တစ်အိတ်လျှင် ကျပ် ၅သောင်းမှ  ကျပ် ၁သိန်းကျော်၊ ထော်လာဂျီတစ် စီးလျှင်ကျပ် ၂သိန်းမှ ကျပ် ၃သိန်း ဈေးများဖြင့် ဝယ်ယူပြီး၊ ကျောက်ဖြတ်ခြင်း၊ ကျောက်သွေးခြင်း၊ အရောင်တင်ခြင်း၊ အပေါက်ဖောက်ခြင်း၊ ကြိုးသီခြင်းလုပ်ငန်းများကို မိသားစုများအပါအဝင် အမျိုးသား/အမျိုးသမီး လုပ်သား နေ့စား(သို့မဟုတ်)လစာများကို ငှားရမ်း၍ အိမ်တွင်းတစ်ပိုင်တစ်နိုင် စီးပွားရေးလုပ်ငန်းများအဖြစ် လုပ်ကိုင်ကြပါသည်။ ကျောက်စိမ်းအချောထည်အဖြစ် စိတ်ပုတီး၊ လည်ဆွဲ၊ လက်ပတ်၊ ပန်းပု စသည့်ထုတ်ကုန်များကို အရည်အသွေးနှင့် အရွယ်အစားပေါ်မူတည်၍ စိတ်ပုတီး(၉)လုံးပါ တစ်ကုံးလျှင် ကျပ် ၈ထောင်မှ ကျပ် ၁သောင်း၊ စိတ်ပုတီး(၁၀၈)လုံး ပါ တစ်ကုံးလျှင်  ကျပ် ၇ထောင်မှ ကျပ် ၂သောင်း၊ လည်ဆွဲပုတီး ကျပ် ၁သောင်းခွဲမှ ကျပ် ၄သိန်း၊ လော့ကတ်သီးတစ်ခုလျှင် ကျပ် ၁သောင်းမှ ၁သိန်း၊  လက်ပတ်ကြိုး တစ်ခု ကျပ် ၃ထောင်မှ ကျပ် ၅ထောင် ဈေးနှုန်းအသီးသီးဖြင့် ရောင်းချကြသည်။ လုပ်ငန်းရှင်အနည်းစုက ကျောက်စိမ်းအရိုင်းတုံးများကိုလည်း အရောင်းအဝယ်ပြုလုပ်ရာ၌ အတွေ့အကြုံနှင့် စိတ်ခံစားချက်အပေါ်မူတည်၍ ကျောက်စိမ်း၏တန်ဖိုးကို ဈေးဖြတ်ကြ သည်။ ကျောက်စိမ်း အချောထည်များကို အိမ်၌ ရောင်းလက်/ဝယ်လက် အရောင်းအဝယ်ပြု လုပ်သည့်အပြင်  ဘော်ဂါရပ်ကွက်၊ ဘော်ဂါကျောက်ဝိုင်း၌လည်း အရောင်းအဝယ်ပြုလုပ်ကြပါသည်။ ရောင်းချသည့် ဆိုင်ခန်းပေါင်း(၆၅)ခန်းကျော်ရှိပြီး၊ မန္တလေးမြို့နှင့် မုံရွာမြို့များမှ လာရောက် ဝယ်ယူခြင်းနှင့် ကျောက်စိမ်းအချောထည် လုပ်ငန်းရှင်များ၏ ဖောက်သည်များရှိသည့် မန္တလေးမြို့၊ ရန်ကုန်မြို့နှင့် ရှမ်းပြည်နယ်(အရှေ့)သို့ တင်ပို့ ရောင်းချလျက်ရှိသည်။ ထို့ပြင် နိုင်ငံတော်မှ ဦးစီးကျင်းပသည့် ပြည်တွင်း/ပြည်ပ ပြပွဲ၊ ဈေးရောင်းပွဲတော်များတွင် စစ်ကိုင်းမြို့၏ လုပ်ငန်းရှင်များက ပူးပေါင်းလိုက်ပါ၍ ပြပွဲနှင့် ရောင်းချခြင်းလုပ်ငန်းများအား ဆောင်ရွက်လျက်ရှိကြသည်။

အကြံပြုတင်ပြချက်

    စစ်ကိုင်းမြို့ ‌ကျောက်စိမ်းအချောထည် လုပ်ငန်းရှင်များအနေဖြင့် မိမိတို့ထုတ်လုပ်သော ပုတီး၊လည်ဆွဲ၊ လက်ပတ်၊ ပန်းပု စသည့်ကုန်ချောပစ္စည်းများအတွက် ခိုင်မာသည့် ဈေးကွက်တစ်ခု ရရှိသင့်ပါကြောင်း၊  ဘော်ဂါကျောက်ဝိုင်းတွင် အရောင်းအဝယ်ပြုလုပ်ခြင်းကို ဦးစီးကြပ်မတ် ဆောင်ရွက်ပေးမည့် ကော်မတီအဖွဲ့အစည်းတစ်ခု ရှိရန်လိုအပ်ပါကြောင်း၊ အရောင်းအဝယ်ပြဿနာ ဖြစ်ပေါ်ပါက ဆုံးဖြတ်ဖြေရှင်းပေးနိုင်ရန်နှင့်   နိုင်ငံတော်မှ အတိုးနှုန်းသက်သာသော ချေးငွေများ ကူညီပံ့ပိုးပေးစေလိုပါကြောင်း၊ ဈေးကွက်နှင့် ချေးငွေကူညီပံ့ပိုးမှုများ ရရှိမည်ဆိုပါက နိုင်ငံတော်အတွက် အခွန် အခဝင်ငွေများ ပိုမိုရရှိနိုင်မည်အပြင် အလုပ်အကိုင်အခွင့်အလမ်းများမှာလည်း ပိုမိုများပြားလာမည်ဖြစ်ပါကြောင်း လုပ်ငန်းရှင်များ၏ကိုယ်စား ရေးသားတင်ပြလိုက်ရပါသည်။

DOCA(စစ်ကိုင်း)

ကိုးကားသောစာအုပ်- (၁) မြန်မာ့ရတနာများ၊ ရေးသားသူ ရှင်ဗုဒ္ဓဃေသ ဦးဘသန်းနှင့်       မောင်ဇနိယ(၁၉၆၇)

(၂)မှတ်မှတ်သားသား ကျောက်မျက်ရတနာများ၊ ရေးသားသူ ကျောက်ရိုင်း(ဘူမိ)(၂၀၂၂)

    ပဲပုပ်သည် ကျန်းမာရေးနှင့်စီးပွားရေးရှု‌ထောင့်အရ တန်ဖိုးရှိ၍ အရေးပါသည့် ပဲမျိုးစုံသီးနှံတစ်ခု ဖြစ်ပါသည်။ အသားဓါတ်ခေါ် ပရိုတိန်း(၄၀-၄၅)ရာခိုင်နှုန်းနှင့် ဟင်းသီးဟင်းရွက်ဆီ (၁၉-၂၀)ရာခိုင် နှုန်းပါဝင်ပါသည်။ ပဲပုပ်ဆီသည် ကမ္ဘာ့ထိပ်တန်းနေရာတွင်ရှိသည့် ဟင်းသီးဟင်းရွက်ဆီတစ်မျိုးဖြစ် ပါသည်။ ပဲပုပ်သည် ရှေးအကျဆုံး စားသုံးသီးနှံဖြစ်ပြီး ယနေ့ခေတ်တွင် အသုံးအဝင်ဆုံးသီးနှံအဖြစ် အောင်မြင်မှုရလျက်ရှိပါသည်။

      ပဲပုပ်အဓိကစိုက်ပျိုးသည့်ဒေသမှာ ရှမ်းပြည်နယ်ဖြစ်၍ တစ်နိုင်ငံလုံးစိုက်ဧက၏ (၅၀)ရာခိုင် နှုန်း စိုက်ပျိုးပါသည်။ ကျန်ရှိဧရိယာများကို မန္တလေးတိုင်း၊ စစ်ကိုင်းတိုင်း၊ ဧရာဝတီတိုင်း၊ ပဲခူးတိုင်း နှင့် ကချင်ပြည်နယ်တို့တွင် အများဆုံးစိုက်ပျိုးကြပါသည်။ ရှမ်းပြည်နယ်တွင် သီးသန့်သော်လည်း ကောင်း၊ သီးညှပ်သီးနှံအဖြစ်လည်းကောင်း၊ အစေ့ထုတ်ပြောင်း၊ နေကြာတို့နှင့် ညှပ်၍လည်းကောင်း စိုက်ပျိုးကြပါသည်။ အောက်မြန်မာနိုင်ငံတွင် မြစ်ရေကျချိန် ကိုင်းကျွန်းများ၌ စိုက်ပျိုးကြပါသည်။ ပဲပုပ်သီးနှံကို အဓိက ပြည်တွင်းစားသုံးရန် စိုက်ပျိုးကြခြင်း ဖြစ်ပါသည်။

   ပဲပုပ်ကို အပူချိန်အမျိုးမျိုးတွင် အောင်မြင်စွာ စိုက်ပျိုးနိုင်ပါသည်။ အပင်ပေါက်ရန် လိုအပ် သည့်အနိမ့်ဆုံးအပူချိန်မှာ (၅)ဒီဂရီစင်တီဂရိတ်ဖြစ်၍ အမြင့်ဆုံးအပူချိန်မှာ (၄၀)ဒီဂရီစင်တီဂရိတ် ဖြစ်ပါသည်။ အပင်ပေါက်နှုန်းကောင်းရန် အသင့်တော်ဆုံးအပူချိန်မှာ ၂၀-၃၅ ဒီဂရီစင်တီဂရိတ်ဖြစ် ပါသည်။ ပဲပုပ်တွင် အဓိကအစိုဓါတ် လိုအပ်ချိန် (၂)ချိန် ရှိပါသည်။ ၎င်းတို့မှာ အစေ့မှအပင်ပေါက် ချိန်နှင့် သီးတောင့်အတွင်း အစေ့တည်ချိန်ဖြစ်ပါသည်။ စီးပွားဖြစ်စိုက်ပျိုးရာတွင် မိုးရေအားကိုးနှင့် သာစိုက်ပျိုးကြပါသည်။ အချို့ဒေသတွင် ထပ်မံလိုအပ်သည့် အစိုဓါတ်ကို ရေသွင်း၍ စိုက်ပျိုးကြပါ သည်။ အစေ့တည်ချိန်နှင့် အသီးရင့်မှည့်ချိန်တွင် စိုထိုင်းဆများခြင်းနှင့် အပူချိန်မြင့်မားခြင်းတို့ကြောင့် အစေ့အရည်အသွေး ကျဆင်းစေနိုင်ပါသည်။

      ပဲပုပ်သည် သဲသမမြေမှ မြေစေးမေအထိ မြေအမျိုးအစားမရွေး ဖြစ်ထွန်းနိုင်ပါသည်။ ရေစီးရေ လာကောင်း၍ ညီညာသော မျက်နှာပြင်ရှိရန် လိုအပ်ပါသည်။ မြေချဉ်ငံဓါတ် PH ၅.၅ ထက်လျော့နည်း ပါက အပင်ဖြစ်ထွန်းမှု အားနည်းပါသည်။ မြေချဉ်လျှင် ထုံးထည့်သွင်းရန် လိုအပ်ပါသည်။ ဆားငံပေါက် သည့်မြေတွင် အပင်ပေါက်မှု ဟန့်တားပါသည်။ ထယ်ရေးနက်နက် တစ်စပ်၊ ထွန် ၂-၃ စပ်နှင့် ကြမ်းတုံး ဖြင့် မြေစာခဲများချေခြင်း၊ ထယ်ရေးမျက်နှာပြင်ညီညာရန် ပြုပြင်ခြင်းလိုအပ်ပါသည်။ ပေါင်းကင်းရှင်း ပြီး ထွန်ရေးကောင်းခြင်းဖြင့် အပင်ပေါက်နှုန်းကောင်း၍ အစိုဓါတ် ထိန်းသိမ်းထားနိုင်ပါသည်။

       ပဲပုပ်သည် နေ့တာတုန့်ပြန်မှုများခြင်းကြောင့် ပဲပုပ်မျိုးများ မစိုက်ပျိုးမီ မိမိဒေသ၊ စိုက်ပျိုး ချိန်ရာသီနှင့် ကိုက်ညီမှုရှိ/မရှိ စမ်းသပ်စိုက်ပျိုးရွေးချယ်ရန် လိုအပ်ပါသည်။ အဓိကစိုက်ပျိုးသော မျိုး များမှာ ရေဆင်း-၁၊ ရေဆင်း-၂၊ ရေဆင်း-၃နှင့် ရေဆင်း-၄ မျိုးများကို စိုက်ပျိုးကြပါသည်။ မိမိဒေသ နှင့်ကိုက်ညီမှုရှိ/မရှိ စမ်းသပ်စိုက်ပျိုးရွေးချယ်ပြီးမှသာလျှင် စီးပွားဖြစ်ကျယ်ပြန့်စွာ စိုက်ပျိုးသင့်ပါ သည်။ တောင်သူများသည် မိမိတို့လိုအပ်ချက်နှင့် ကိုက်ညီသည့်မျိုးကို ရွေးချယ်သင့်ပါသည်။

    မျိုးစေ့နှုန်းထားသည် စိုက်တန်းပင်တန်းအကွာအဝေး၊ မျိုးစေ့အရွယ်အစားနှင့် အပင်ပေါက် နှုန်းပေါ် မူတည်၍ ကွာခြားနိုင်ပါသည်။ အများအားဖြင့် အတန်းစိုက်အတွက် မျိုးစေ့နှုန်းထား တစ် ဧကလျှင် (၁၄)ပြည်မှ (၁၆)ပြည်အထိ အသုံးပြုကြ၍ ကြဲပက်စိုက်ပျိုးခြင်းအတွက် တစ်ဧကလျှင် (၁.၅)တင်းအထိ အသုံးပြုကြပါသည်။ ပဲပုပ်မစိုက်ပျိုးမီ အပင်ပေါက်နှုန်းကို ပထမဦးစွာ စမ်းသပ်ရပါမည်။ စိုက်ပျိုးမည့် မျိုးစေ့ကိုဇကာချ၍ အစေ့အရွယ်အစားကြီးသည့် မျိုးစေ့များ ရွေးချယ်စိုက်ပျိုးရန် လိုအပ်ပါသည်။

     အောက်မြန်မာပြည်တွင် ရေကျသည်နှင့်တပြိုင်တည်း ကိုင်းကျွန်းများတွင် ကြဲပက်စိုက်ပျိုး လေ့ရှိပါသည်။ အထက်မြန်မာပြည်တွင် ပဲပုပ်ကို မိုးကောင်းသောက်လယ်ယာသီးနှံအဖြစ် စိုက်ပျိုးကြပါသည်။ ပဲပုပ် စိုက်ပျိုးရာတွင် အတန်းလိုက်(သို့မဟုတ်) ကျင်းစိုက် အသုံးပြုလေ့ရှိပါသည်။ အတန်းလိုက်စိုက်ပျိုးရန် သင့်တော်သည့် တန်ကြားပင်ကြားအကွာအဝေးမှာ သက်လျင်အပင်ပုမျိုး ၁၂-၁၈လက်မ၊ သက်ကြီး၊ အပင်မြင့်အပင်ကြီးထွားမှုကောင်းသည့်မျိုး ၂၄ လက်မနှင့် ပင်ကြားအကွာ အဝေး ၂-၃ လက်မ စိုက်ပျိုးလေ့ရှိပါသည်။ မျိုးစေ့ကို အတန်းအတွင်း လက်ဖြူးချ၍လည်းကောင်း၊ ကျွဲ၊ နွား၊ ထွန်စက်ဆွဲမျိုးစေ့ချကိရိယာ အသုံးပြု၍ စိုက်ပျိုးနိုင်ပါသည်။ မျိုးစေ့အတိမ်အနက် ၁-၂ လက်မရှိရပါသည်။ မျိုးစေ့နက်နက်စိုက်ပျိုးခြင်းဖြင့် အပင်ပေါက်ခြင်းနှင့် မြေပေါ်အစေ့အရွက်ထွက်ခြင်းကို များစွာထိခိုက်စေပါသည်။ တစ်ဧကလျှင် အသင့်တော်ဆုံးအပင်ဦးရေမှာ ၁၆၀၀၀၀ ဖြစ်ပါ သည်။ အပင်ဦးရေ ၁၆၀၀၀၀ မှ ၂၄၀၀၀၀ ထိလည်း စိုက်ပျိုးလေ့ရှိပါသည်။

    ပဲပုပ်ကို ရှမ်းပြည်နယ်တွင် ကျယ်ကျယ်ပြန့်ပြန့် အဓိကစိုက်ပျိုးလျက်ရှိသော်လည်း တစ်ပြည်လုံးရှိ သီးနှံပုံစံအမျိုးမျိုးတွင် ထည့်သွင်းစိုက်ပျိုးနိုင်ပါသည်။ အပူပိုင်းမိုး‌ကောင်းသောဒေသများတွင် နှမ်း၊ ပဲတီစိမ်းနှင့် ပြောင်းတို့ကို မိုးဦးရာသီတွင် မေလနှင့် ဇူလိုင်လအတွင်း စိုက်ပျိုးပြီး ဩဂုတ်လဆန်းတွင် ရိတ်သိမ်းနိုင်ပါသည်။ ဩဂုတ်လအတွင်းတွင် မိုးလယ်စပါး၊ ပြောင်း၊ နှမ်း၊ ပဲတီ စိမ်းစသည်တို့ကို ထပ်မံစိုက်ပျိုးပြီး အောက်တိုဘာလတွင် ရိတ်သိမ်းပါသည်။ ပဲပုပ်ကို နိုဝင်ဘာလ တွင် မြေတွင်းကျန် အစိုဓါတ်ဖြင့် စိုက်ပျိုးပါသည်။ အပူပိုင်း‌ဒေသ ဆည်ရေသောက်ရသည့် နေရာများ၌ ဖေဖော်ဝါရီလတွင် နွေစပါးကို စိုက်ပျိုးနိုင်ပြီး မေလတွင် ရိတ်သိမ်းပါသည်။ မိုးစပါးကို ဇွန်လတွင် စိုက်ပျိုးပြီး စက်တင်ဘာလတွင် ရိတ်သိမ်းပါသည်။ ပဲပုပ်ကို သီးထပ်အဖြစ် ထပ်မံစိုက်ပျိုးပါသည်။

   စိုက်ပျိုးချိန်သည် ဒေသကိုလိုက်၍ ကွဲပြားပါသည်။ အသင့်တော်ဆုံးစိုက်ပျိုးချိန်များမှာ မိုးကြို ရေသွင်းစိုက်ကို ဖေဖော်ဝါရီလ၊ မိုးဦးစိုက်ကို မေလ၊ မိုးလယ်စိုက်ကို ဩဂုတ်-စက်တင်ဘာလ၊ မိုးနှောင်းစိုက်ကို အောက်တိုဘာလလယ်မှ နိုဝင်ဘာလလယ်ဖြစ်ပါသည်။ အပင်ပေါက်ကောင်းရန် စိုက်ချိန်အစို ဓါတ်ပြည့်ဝမှ စိုက်သင့်သည်။ နောက်ကျစိုက်ခြင်းသည် အပင်ကြီးထွားမှုနှင့် အထွက်နှုန်းကို ထိခိုက်စေပါသည်။

    ပဲပုပ်အထွက်နှုန်း မြင့်မားရေးအတွက် ပေါင်းထိရောက်စွာ နှိမ်နင်းရန်လိုအပ်ပါသည်။ ပေါင်း မြက်သည် ပဲပုတ်နှင့်အပြိုင်ပေါက်၍ မြေတွင်းအစိုဓါတ် အာဟာရနှင့် နေရောင်ခြည်ကို ယှဉ်ပြိုင်စားသုံးသည့်အတွက်ကြောင့် ပဲပုပ်အထွက် ထိခိုက်စေနိုင်ပါသည်။ ပေါင်းမြက်မနှိမ်နင်းခြင်းကြောင့် အထွက်နှုန်း(၆၀)ရာခိုင်နှုန်းထိ လျော့နည်းသည်ကို တွေ့ရှိရပါသည်။ သို့ဖြစ်၍ လက်ပေါင်းလိုက်ခြင်း (၂)ကြိမ်နှင့် ကြားပေါင်းလိုက်ခြင်းများကို စိုက်ပျိုးပြီး(၁၅)ရက်သားတွင်ပထမအကြိမ်၊ (၃၀)ရက်သား တွင် ဒုတိယအကြိမ် ဆောင်ရွက်သင့်ပါသည်။

  ပဲပုပ်ရင့်မှည့်ပြီး အစိုဓါတ် ၁၃-၁၄ ရာခိုင်နှုန်းသို့ ရောက်ရှိလျှင် ရိတ်သိမ်းရန်သင့်တော်ပါ သည်။ အထွက်နှုန်း ဆုံးရှုံးရသည့်အဓိက အကြောင်းရင်းတစ်ခုမှာ ရိတ်သိမ်းသင့်ချိန်ထက် နောက်ကျ ၍ အစေ့များဆုံးရှုံးရခြင်းကြောင့်ဖြစ်ပါသည်။ ရင့်မှည့်ချိန်တွင် အတောင့်အရောင်မှာ ရွှေဝါရောင် ပြောင်းလဲပြီး အရွက်များဝါခြောက်၍ကြွေကျပါသည်။ သီးတောင့်များ၏(၉၅)ရာခိုင်နှုန်းမှာ ရင့်မှည့်လျှင် ရိတ်သိမ်းနိုင်ပါသည်။

     ပဲပုပ်သည် အာဟာရပြည့်ဝသည့် သီးနှံဖြစ်ပါသည်။ လူ၊ တိရိစ္ဆာန်တို့အတွက် လိုအပ်သည့် အမိုင်နိုအက်ဆစ်ကို ပဲပုပ်အသားဓါတ်တွင် တွေ့ရှိရပါသည်။ ပဲပုပ်ဆီသည် ကမ္ဘာ့ထိပ်တန်းနေရာ တွင်ရှိ၍ ဆီထုတ်ပြီး ကျန်ရှိသည့် ကြိတ်ဖတ်တွင်လည်း အသားဓါတ်ပါရှိခြင်းကြောင့် တိရိစ္ဆာန် အစား အစာအဖြစ် အသုံးပြုကြပါသည်။ ပဲပုပ်မှ စားသောက်ကုန်မျိုးစုံ ထုတ်လုပ်နိုင်ပါသည်။ ပဲပုပ်အမှုန့် ကိုမုန့်ဖုတ်လုပ်ငန်းများတွင် အသုံးပြုကြပြီး ပေါင်မုန့်၊ ဘီစကွတ်၊ ချိုချဉ်အစရှိသည်များတွင် ထုတ် လုပ်ရန်လည်းကောင်း၊ နို့ထွက်ပစ္စည်းများဖြစ်သည့် ပဲပုပ်နို့၊ ထောပတ်၊ ဒိန်ချဉ်၊ ရေခဲမုန့် ပြုလုပ် ရာတွင်လည်းကောင်း၊ ပဲပုပ်ကို အချဉ်ဖောက်၍ ငံပြာရည်၊ မီဆော၊ တို့ဟူး၊ ပဲပြားခြောက်၊ အစို ပြုလုပ်ရန်လည်းကောင်း အသုံးပြုကြပါသည်။ ပဲပုပ်စေ့ကိုလှော်၍ ပဲပုပ်စေ့လှော်ကို သားရေစာ အဖြစ်လည်းကောင်း၊ ပဲပုပ်စေ့အမှုန့်ကြိတ်၍ ကော်ဖီမှုန့်ပြုလုပ်၍လည်းကောင်း စားသုံးနိုင်ပါသည်။ အသားတု၊ ကလေးနို့မှုန့်နှင့် အဖျော်ယမကာထုတ်လုပ်သည့် လုပ်ငန်းများတွင်လည်း အသုံးပြုနိုင် ပါသည်။ ပဲသီးအစိမ်းကို သားရေစာအဖြစ်ပြုတ်၍ စားသုံးနိုင်ပါသည်။

    ပဲပုပ်ဆီကို လူတို့စားသုံးရန်သာမက စက်မှုကုန်ကြမ်း ပစ္စည်းများထုတ်လုပ်ရာတွင် အသုံးပြု နိုင်ပါသည်။ သံချေးမကိုက်အောင် ပြုလုပ်ရာတွင်လည်းကောင်း၊ ရောင်စုံခဲတံ၊ အလှဆီ၊ ဆပ်ပြာ၊ ခေါင်းလျှော်ရည်၊ ပိုးသတ်ဆေး၊ မှိုသတ်ဆေး၊ ပုံနှိပ်မင်၊ အိမ်သုတ်ဆေး၊ မိုးရေခံဘိလပ်မြေ ထုတ်လုပ် ရာတွင်လည်းကောင်း၊ လျှပ်စစ်ပစ္စည်း အကာအကွယ်ပစ္စည်း၊ ဇီဝဒီဇယ်ဆီ ထုတ်လုပ်ရာတွင်လည်း ကောင်း အသုံးပြုကြပါသည်။

    ပဲပုပ်ဆီ၏ ဘေးထွက်ပစ္စည်းဖြစ်သည့် လက်စီသင်ခေါ်သည့် ဓါတုပစ္စည်းကို စားသောက် ကုန်လုပ်ငန်းများတွင်သာမက ဆေးဝါးပစ္စည်းများထုတ်လုပ်ရန် အသုံးပြုနိုင်ပါသည်။ ပဲပုပ်မှထုတ် လုပ်သည့် စားသောက်ကုန်များသည် ကာဗွန်ဟိုက်ဒရိတ်ပါဝင်မှုနည်း၍ ဆီးချိုရောဂါရှိသူများ စားသုံး ရန်သင့်တော်ပါသည်။ ပဲပုပ်တွင် သက်စောင့်ဓါတ် ဗိုက်တာမင်အေ၊ ဒီနှင့် ဘီတို့ ပါဝင်သည့်အပြင် ကယ်စီယမ်၊ ဖောလစ်အက်ဆစ်နှင့် သံဓါတ်လည်းပါဝင်ပါသည်။ ပဲပုပ်သည် သွေးတိုးကျစေ၍ နှလုံး ရောဂါကို ကာကွယ်ပေးပါသည်။

    ပဲပုပ်သီးနှံကို စစ်ကိုင်းတိုင်းဒေသကြီးအတွင်း စိုက်ပျိုးမှုများပြားပြီး ၂၀၂၂-၂၀၂၃ ဘဏ္ဍာနှစ် လျာထားချက်မှာ မိုး ၁,၇၅၀ ဧက၊ ဆောင်း ၃၅,၀၀၀ ဧက၊ စုစုပေါင်း ဧက  ၃၆,၇၅၀ ရှိပြီး ၂၀၂၃ ခုနှစ်၊ ဖေဖော်ဝါရီလလယ်အထိ ကလေးခရိုင်တွင် ၁၁,၄၈၇ ဧက၊ စစ်ကိုင်းခရိုင်တွင် ၉,၉၃၄ဧက၊ မော်လိုက်ခရိုင်တွင် ၇,၄၅၁ ဧက၊ ကသာခရိုင်တွင် ၅,၃၉၂ ဧက နှင့် ကျန်ခရိုင်များတွင် ၂,၃၃၃ ဧက စုစုပေါင်း ၃၆,၅၉၇ ဧက စိုက်ပျိုးနိုင်ခဲ့ကြောင်း စစ်ကိုင်းတိုင်းဒေသကြီး၊ တိုင်းစိုက်ပျိုးရေးဦးစီးဌာန၏ စာရင်းအရ သိရှိရပါသည်။  

   ပဲပုပ်သီးနှံကို စစ်ကိုင်းတိုင်းဒေသကြီးတွင် အောက်တိုဘာ၊ နိုဝင်ဘာနှင့် ဒီဇင်ဘာလများတွင် စိုက်ပျိုးပြီး၊ ဇန်နဝါရီ၊ ဖေဖော်ဝါရီနှင့် မတ်လများတွင် ပေါ်ထွက်ပါသည်။ စစ်ကိုင်းတိုင်းဒေသကြီး တွင် စိုက်ပျိုးခဲ့သည့်  ၃၄,၉၅၉ဧက အနက် ဖေဖော်ဝါရီလအထိ ၂၆,၇၇၃ ဧက ရိတ်သိမ်း ပြီးစီး ကြောင်း တိုင်းစိုက်ပျိုးရေးဦးစီးဌာန၏ စာရင်းအရ သိရပါသည်။

  ပဲပုပ် တစ်ဧက စိုက်ပျိုးထုတ်လုပ်မှုအနေဖြင့် (၁၅၀၀၀၀)ကျပ်ခန့် ကုန်ကျပါကြောင်း၊ တစ်ဧက အထွက်တင်း(၁၇)တင်းထွက်ရှိပါသဖြင့် တစ်တင်းဈေးနှုန်း (၆၀၀၀၀)ကျပ်ရှိပါသဖြင့် တစ်‌ဧက ဝင်ငွေ (၁၀၂၀၀၀၀) ရရှိပါကြောင်းနှင့် တစ်ဧကအကျိုးအမြတ်အနေဖြင့် (၈)သိန်းကျော် ရရှိပါသဖြင့် တောင်သူများအတွက် တွက်ခြေကိုက်သည့် သီးနှံဖြစ်ပါကြောင်း ဆူးလေကုန်းကျေးရွာ၊ ကျွန်းသာယာကျေးရွာ၊ ကျက်သွန်ဈေးကျေးရွာရှိ တောင်သူများထံမှ လေ့လာသိရှိရပါသည်။

   သို့ဖြစ်ပါ၍ စစ်ကိုင်းတိုင်းဒေသကြီးတွင် ပေါ်ဆန်းဆိုလျှင် ရွှေဘိုပေါ်ဆန်း၊ သနပ်ခါးဆိုလျှင် အရာတော်သနပ်ခါးကဲ့သို့ ပဲပုပ်ဆိုလျှင် ရေဦးပဲပုပ်ဆိုပြီး လူကြိုက်များကာ နာမည်ရသည့် သီးနှံတစ်ခုဖြစ်ပါကြောင်း ရေးသားတင်ပြလိုက်ရပါသည်။

DOCA(စစ်ကိုင်း)

  (၈.၃.၂၀၂၃)ရက်နေ့၊  (၀၉:၃၀)အချိန်တွင် ဧရာဝတီတိုင်းဒေသကြီး၊ ညောင်တုန်းမြို့နယ်ရှိ OK မုန့်မျိုးစုံဆိုင် သို့ စားသုံးသူရေးရာဦးစီးဌာန၊ မြို့နယ်ဦးစီးမှူးရုံးမှ ဒေါ်ချိုမီဇင်နှင့် ဝန်ထမ်းများသည် ကုန်အညွှန်းအမှတ်အသားပြည်စုံခြင်း ရှိ/မရှိကို ဈေးကွက်စောင့်ကြည့်စစ်ဆေးခြင်း ပြုလုပ်ခဲ့ကြပါသည်။

   ကွင်းဆင်းစစ်ဆေးရာတွင် ညောင်တုန်းမြို့နယ် OK မုန့်ဆိုင်မှ ရောင်းချနေသောမုန့်များကို စားသုံးသူပြည်သူများ ဘေးန္တရာယ်ကင်းရှင်းစွာ စားသုံးစေရန်အတွက် မုန့်များတွင် ကုန်စည် အမျိုးအစားအလိုက် ကုန်အညွှန်းအမှတ်အသား ပြည်စုံမှန်ကန်စွာဖော်ပြပါဝင်ခြင်း ရှိ/မရှိကို စစ်ဆေးခဲ့ပြီးနောက် ရောင်းချနေသောမုန့်များတွင် သက်တမ်းလွန်နေပါက ရောင်းချခြင်းမပြုလုပ်ရန်၊ လုပ်ငန်းရှင်အား ကုန်စည်များတွင် မမြင်နိုင်သော သဘာဝပြောင်းလဲမှုနှင့် စပ်လျဉ်း သည့်အချက်အလက်များကို စားသုံးသူအား ထင်ရှားစွာဖော်ပြ၍ အသိပေးရန်၊ နမူနာပစ္စည်းတွင် ဖော်ပြထားသည့်အတိုင်း တူညီစွာပါရှိရန်၊ စီးပွားရေးလုပ်ငန်းရှင်ဘက်မှ ချို့ယွင်းချက်ကြောင့် ပျက်စီးဆုံးရှုံးမှုအတွက် စားသုံးသူကို ယင်းကုန်စည် တန်ဖိုးနှင့်ညီမျှသော ကုန်စည်ကို အစားထိုးလဲလှယ်ပေးရန် တောင်းဆိုခွင့်ရှိသဖြင့် လုပ်ငန်းရှင်များအနေဖြင့် စားသုံးသူကာကွယ်ရေး ဥပဒေပါ အခန်း(၁၈) ကုန်အညွှန်းအမှတ်အသားဖော်ပြရမည့် အချက်အလက်နှင့်ပတ်သက်၍ ဖော်ပြပါရှိသောကုန်စည်ကိုသာရောင်းချကြရန်၊ ထောက်ခံချက်၊ ခွင့်ပြုချက်များပါရှိသော ကုန်စည်ကိုသာ ရောင်းချကြရန်တို့အား အသိပေးဆွေးနွေးကာ လိုက်နာဆောင်ရွက်ခြင်းမရှိပါက စစ်ဆေးတွေ့ရှိချက်အရ ဥပဒေနှင့်အညီ ဖော်ထုတ်အရေးယူဆောင်ရွက်သွားမည်ဖြစ်ကြောင်းကို ရှင်းလင်းဆွေးနွေးခဲ့ကြောင်း သတင်းရရှိပါသည်။

DOCA(ဧရာဝတီ)

  စီးပွားရေးနှင့်ကူးသန်းရောင်းဝယ်ရေးဝန်ကြီးဌာန၊ စစ်ကိုင်းတိုင်းဒေသကြီး၊ စားသုံးသူရေးရာဦးစီးဌာန၊ ကန့်ဘလူခရိုင်ဦးစီးမှူးရုံးအနေဖြင့် စားသုံးသူအခွင့်အရေးနှင့် အကျိူးစီးပွားကာကွယ်ရန်အတွက် စားသုံးသူကာကွယ်ရေးလုပ်ငန်းများကို ဆောင်ရွက်လျက်ရှိရာ ၂၀၂၃ ခုနှစ် မတ်လ(၈)ရက်နေ့၊ နံနက် (၁၀း၀၀)နာရီ အချိန်တွင် ကန့်ဘလူခရိုင်ဦးစီးမှူး၊ ကျွန်းလှမြို့နယ်တာဝန်ခံ ဒေါ်ဝေဝေအောင်နှင့် ကန့်ဘလူမြို့နယ်တာဝန်ခံ ဦးမျိုးဝင်းသန်းတို့သည်     ကန့်ဘလူမြို့နယ် ပေကုန်း(တ) ကျေးရွာရှိ “တိုးတက်ညီနောင်” စက်သုံးဆီအရောင်းဆိုင် လုပ်ငန်းရှင်နှင့် သွားရောက် တွေ့ဆုံဆွေးနွေးခဲ့ပါသည်။

     ထိုသို့ကွင်းဆင်းစစ်ဆေးရာတွင် စက်သုံးဆီတင်သွင်းဖြန့်ဖြူးရောင်းချနေမှုအခြေအနေ၊ စက်သုံးဆီပြတ်လပ်မှု ရှိ/မရှိ၊ (PPRD) စက်သုံးဆီ တင်သွင်းသိုလှောင်ဖြန့်ဖြူးခြင်း လုပ်ငန်းကြီးကြပ်ရေးကော်မတီမှ  နေ့စဉ် သတ်မှတ်ထုတ်ပြန်ထားသော စက်သုံးဆီရည်ညွှန်းဈေးနှုန်းအတိုင်း ရောင်းချမှု ရှိ/ မရှိနှင့် အချိန်အတွယ်နှင့် အလေးချိန်မှန်ကန်မှု ရှိ/မရှိတို့ကို  စစ်ဆေးရာ သတ်မှတ် ရည်ညွှန်း ဈေးနှုန်း အတိုင်း ရောင်းချလျက်ရှိပြီး၊ အချိန်အတွယ်မှန်ကန်ကြောင်း စစ်ဆေးတွေ့ရှိရပါသည်။  စက်သုံးဆီလုပ်ငန်းရှင်အနေဖြင့် တရားမဝင် စက်သုံးဆီ၊ ချောဆီများ တင်သွင်းဖြန့်ဖြုးရောင်းချနေခြင်း စိစစ်တွေ့ရှိရပါက အရေးယူခံရမည်ဖြစ်ကြောင်းနှင့် ပြည်သူများ အဆင်ပြေချောမွေ့စွာ ဝယ်ယူနိုင်ရေးအတွက် စက်သုံးဆီအရောင်းဆိုင်များအား စက်သုံးဆီ ပြတ်လပ်မှုမရှိစေရေးနှင့် ပုံမှန်ဖွင့်လှစ်ရောင်းချနိုင်ရေးတို့အတွက် သတ်မှတ်ဈေးနှုန်းထက် ပိုမိုရောင်းချခြင်းမပြုဘဲ  ဌာနက ထုတ်ပြန် ထားသော စီးပွားရေးလုပ်ငန်းရှင်များလိုက်နာရမည့် ညွှန်ကြားချက်များအတိုင်း လိုက်နာဆောင်ရွက်ကြရန် ဆွေးနွေးပြောကြားခဲ့ကြောင်း သိရှိရပါသည်။

DOCA(စစ်ကိုင်း)

     ၂၀၂၃ခုနှစ်၊ မတ်လ(၇)ရက်နေ့၊ နံနက် (၀၉း၀၀)အချိန်တွင် မိတ္ထီလာမြို့ ၊အသေးစားစက်မှု လက်မှုလုပ်ငန်းဦးစီးဌာန၊ ရက်ကန်းနှင့်သက်မွေးပညာသင်တန်းကျောင်း၌ ကျင်းပပြုလုပ်သည့် သီးနှံအခြေခံစားသောက်ကုန်သင်တန်းတွင် သင်တန်းဆရာ/ဆရာမများနှင့် သင်တန်းသား /သူများစုစုပေါင်း (၂၈)ဦး တက်ရောက်ခဲ့ပါသည်။

   အဆိုပါဟောပြောပွဲတွင် စားသုံးသူရေးရာဦးစီးဌာန၊ မိတ္ထီလာခရိုင်ဦးစီးမှူးရုံးမှ ဒေါ်မြို့ရီ (ဦးစီးအရာရှိ)က စားသုံးသူရေးရာဦးစီးဌာနအနေဖြင့် စားသုံးသူကာကွယ်ရေးအသိပညာပေး ဟောပြောပွဲလုပ်ငန်းများဆောင်ရွက်ကာ စားသုံးသူများဘေးအန္တရာယ်ကင်းရှင်းရေး၊ ထုတ်ကုန်လုံခြုံ စိတ်ချရမှုရှိစေရေးအတွက် ဈေးကွက်စောင့်ကြည့်စစ်ဆေးခြင်းလုပ်ငန်းများနှင့် နစ်နာဆုံးရှုံးမှုများ ညှိနှိုင်းဖြေရှင်းမှုလုပ်ငန်းများ ဆောင်ရွက်လျက်ရှိပါကြောင်း၊ ၂၀၁၉ ခုနှစ် စားသုံးသူကာကွယ်ရေးဥပဒေအရ စီးပွားရေးလုပ်ငန်းရှင်များအနေဖြင့် စားသုံးသူပြည်သူများ နေ့စဉ်ဝယ်ယူသုံးစွဲနေသော ကုန်စည်များနှင့် ပတ်သက်သော သတင်းအချက်အလက်များကို ရိုးရှင်းမှန်ကန်စွာဖော်ပြရန် တာဝန်ရှိပါကြောင်း လုပ်ငန်းရှင်များအနေဖြင့် ထုတ်လုပ်သောကုန်စည်များပေါ်တွင် ဥပဒေပါကုန်အညွှန်းအမှတ်အသားများနှင့်စပ်လျဉ်း၍ လိုက်နာရမည့်အချက်များကို  လိုက်နာခြင်းမရှိပါက ပြစ်မှုပြစ်ဒဏ်များဖြင့်  အရေးယူဆောင်ရွက်နိုင်ပါကြောင်း ၊မိမိထုတ်ကုန်များကို ကုန်အညွှန်းအမှတ်အသားဖော်ပြရာတွင် အခက်အခဲရှိပါက ဌာနသို့လာရောက်မေးမြန်းနိုင်ပါကြောင်းနှင့် လုပ်ငန်းရှင်များအနေဖြင့်လည်း အခြားကုန်စည်ကို ဝယ်ယူသုံးစွဲရာ တွင်  မိမိတို့ကိုယ်တိုင်စားသုံးသူများဖြစ်သည့်အတွက် စာသုံးသူအခွင့်အရေး နစ်နာဆုံးရှုံးမှုများရှိခဲ့လျှင် DOCA Myanmar Application နှင့် စားသုံးသူရေးရာဦးစီးဌာန၏ Website www.doca.gov.mm တွင် ဝင်ရောက်လေ့လာ တိုင်ကြားနိုင်ပါကြောင်းတို့ကို ဆွေးနွေးပြောကြားကာ  လက်ကမ်းစာစောင်များလည်း ဖြန့်ဝေခဲ့ပြီးနောက် ဟောပြောပွဲကို နံနက်(၀၉:၁၅)အချိန်တွင် ရုပ်သိမ်းခဲ့ပါကြောင်း သိရှိရပါသည်။

DOCA(မန္တလေး)