ပြည်တွင်းကုန်သွယ်မှုသတင်း

             စီးပွားရေးနှင့်ကူးသန်းရောင်းဝယ်ရေးဝန်ကြီးဌာန၊ စားသုံးသူရေးရာဦးစီးဌာန၊ မကွေးတိုင်းဒေသကြီး၊ ပခုက္ကူခရိုင်ဦးစီးမှူးရုံးမှ ဦးစီးမှူးဒေါ်စန်းမြင့်ရီသည် တိုင်း/ ခရိုင်ဦးစီးမှူးတို့၏ လမ်းညွှန်မှုဖြင့်  နိုင်ငံခြားသုံးငွေလျှော့ချရေး ပြည်တွင်းထုတ်ကုန်ကဏ္ဍတိုးတက်ဖွံ့ဖြိုးစေရေးအတွက် ဒေသတွင်း လုပ်ငန်းတစ်ခုဖြစ်သည့် စွန့်ပစ်ပစ္စည်း တာယာအဟောင်းမှ အိမ်အသုံးအဆောင်နှင့် ပရိဘောဂပစ္စည်းလုပ်ကိုင်သည့် လုပ်ငန်းရှင်နှင့် (၁၀.၂.၂၀၂၂)ရက်နေ့၊ နေ့လည်(၁၃:၀၀)နာရီအချိန်တွင် သွားရောက်တွေ့ဆုံမေးမြန်းခြင်းများဆောင်ရွက်ခဲ့ပါသည်။

          ထိုသို့တွေ့ဆုံရာတွင် လုပ်ငန်းရှင်ဦးဝင်းညွှန့်၏ ပြောကြားချက်အရ ကားတာယာအဟောင်းများ ရောင်းဝယ်ခြင်းလုပ်ငန်းအား (၁၉၈၈-၁၉၈၉)ခုနှစ်တွင် စတင်လုပ်ကိုင်ခဲ့ပြီး လက်မှုပညာ ကျွမ်းကျင်သော အလုပ်သမား(၂)ယောက်ရှိကြောင်း (၁၉၉၀) နှစ်ဆန်းပိုင်းလောက်မှစ၍ မိမိကိုယ်တိုင် အပါအဝင် အလုပ်သမား(၂)ယောက်နှင့် တာယာအဟောင်းများမှ ရေပုံး၊ ရေဇလား အရွယ်အစားအမျိုးမျိုး ကားနှင့်ပါတ်သက်၍လည်း ကားလေးရှော့ဘွတ်၊ ခါးဘောတိုင်၊ ဖရိန်ခင်းပြား၊ လေးရှော့ ပြား၊ ဒန်ခဲတုံးနှင့် ကားပစ္စည်းအမျိုးမျိုး၊ ဆီစက်များနှင့်ပါတ်သက်၍လည်း မြေပဲခွဲခုံ၊ ကြိတ်ပြား/ လုံး၊ ပတ္တာကြိုးအမျိုးမျိုးများလည်း ထုတ်လုပ်နေကြောင်း၊ ဇာတိမြေဖြစ်သော ပခုက္ကူမြို့နယ်၊ ကန်တော်ရွာရှိ အိမ်ထောင်စုအများစုမှာ တာယာအဟောင်းများမှ ရေပုံး၊ ရေအိုး၊ ဇလား၊ ယောကျ်ားစီး/ မိန်းမစီးဖိနပ်များ ထုတ်လုပ်ခြင်းလုပ်ငန်းများဖြင့် အသက်မွေးဝမ်းကြောင်းပြုကြကြောင်းသိရှိရပါသည်။

          ရေပုံး၊ ရေဇလားများ ပြုလုပ်ရာတွင် တာယာများကို အလွှာလိုက်ခွာရပြီး တာယာတစ်လုံးခွာ လျှင် ခွာခ(၃၀၀၀)ကျပ်ပေးရပြီး တာယာတစ်လုံးခွာါလျှင် ရေပုံး(၆)ပုံး၊ ဇလားပြုလုပ်မည်ဆိုပါက (၃)လုံး ထွက်ရှိကြောင်း၊ အလုပ်သမားများအား တစ်နေ့(၈၀၀၀-၁၀၀၀၀)ကျပ်ပေးရ၍ ရေပုံးတစ်ပုံးလျှင် အရင်း(၁၂၀၀)ကျပ်၊ ဇလားတစ်ခုလျှင် (၁၄၀၀)ကျပ်ရှိကြောင်း၊ ဈေးကွက်အနေဖြင့် ယောမြို့နယ်သို့ အများဆုံးတင်ပို့ရောင်းချရပြီး ပခုက္ကူမြို့မဈေးနှင့် မြိုင်မြို့နယ်များသို့လည်း ရောင်းချရကြောင်း၊ ဖောက်သည်ဈေးအနေဖြင့် ရေပုံးတစ်လုံး(၁၄၀၀)ကျပ် နှင့်ဇလားတစ်လုံး(၁၆၀၀)ရရှိ၍ အမြတ်(၂၀၀)ကျပ်ကျန်ရှိကြောင်း သိရှိရပါသည်။

         ယခုနောက်ပိုင်းကာလများတွင် စားပွဲ၊ ကုလားထိုင်များ ပြောင်းလဲလုပ်ဆောင်လာခဲ့ကြောင်း၊ ပြုလုပ်ရာတွင် (၁၆)တာယာခွေကို အဓိကထား၍ပြုလုပ်ပြီး တာယာအသေးလေးများ ဖြတ်တောက်ကာ ကျားကွက်ပုံယက်လုပ်၍ ကုလားထိုင်ကြမ်းခင်း၊ စားပွဲကြမ်းခင်းအဖြစ် အသုံးပြုပြီး တာယာခွေအဝိုင်းများအား ဒေါက်တိုင်အဖြစ်အသုံးပြုကြောင်း၊ ပြုလုပ်ပြီးစားပွဲ၊ ကုလားထိုင်များကို တစ်လုံးလျှင် ဆေးမသုတ်ခင်(၈၀၀၀)ကျပ်နှင့် ဆေးသုတ်ပြီးပါက(၉၀၀၀-၁၀၀၀၀)ကျပ် ဈေးနှုန်းသတ်မှတ် ရောင်းချကြောင်း၊ ကားတာယာ၊ စားပွဲ၊ ကုလားထိုင်များမှာ ပလပ်စတစ်/ ထန်း/ ဝါးတို့ဖြင့် ပြုလုပ်သည့် ပစ္စည်းများထက် ကြာရှည်ခိုင်ခံ့ကြောင်းလည်း သိရပါသည်။

          ယခုအချိန်တွင် သစ်သား/ ကြိမ်များ ရှားပါးလာသည့်အတွက် သစ်သားဆက်တီခုံများနေရာတွင် တာယာဆက်တီခုံများ အစားထိုးသုံးစွဲလာသည်ကိုလည်း တွေ့ရှိရပါသည်။ ကုလားထိုင်နှင့် စားပွဲပြုလုပ်ရာတွင် (၂၅)တာယာခွေကို အလွှာလေးများဖြတ်ပြီး  ကျားကွက်ပုံယက်လုပ်၍ ဆိုင်ကယ်တာယာနှင့် အဝိုင်းပတ်ခွေပြုလုပ်ကြောင်း၊ ဒေါက်တိုင်အတွက် (၂၀)တာယာခွေကို တစ်ဝက်ဖြတ်ပြီး အသုံးပြုရကြောင်း၊ ကုလားထိုင်အတွက်အမှီကို ဆိုင်ကယ်တာယာ(သို့မဟုတ်) စက်ဘီးတာယာကို ခွေ၍ အနားကွပ်ကြောင်း၊ ဒေါက်တိုင်ကို စားပွဲတွင်အသုံးပြုသည့် (၂၀) တာယာကိုပင်အသုံးပြုကြောင်း၊ စားပွဲတစ်လုံးနှင့် ဆက်တီတစ်စုံစာအတွက် (၂၀)တာယာခွေ အခွေ (၂၀)နှင့် (၂၅)တာယာခွေ (၄)ခွေကုန်ကျကြောင်း၊ စားပွဲ/ ကုလားထိုင်ပြုလုပ်ရန်အတွက် စိတ်ရှည်၍ အနုပညာမျက်စိရှိရန်လည်း လိုအပ်သည့်အတွက် လုပ်သားခကို တစ်ဦးတစ်ရက်လျှင် (၁၀၀၀၀)ကျပ် နှုန်းဖြင့် (၃)ရက်ကြာအောင်ပြုလုပ်ရကြောင်း သိရှိရပါသည်။ ဈေးကွက်အနေဖြင့် ယခုမှစတင်ထိုး ဖောက်ရမည်ဖြစ်ပြီး တာယာဆက်တီတစ်စုံလျှင် (၁၂၀၀၀၀)ကျပ်ကျော်ကုန်ကျ၍ (၁၅၀၀၀၀)ကျပ် နှုန်းဖြင့်ပြန်ရောင်းရန် လျာထားသည့်အတွက် အမြတ်ငွေ(၃၀၀၀၀)ကျပ်သာ ကျန်ရှိမည်ဖြစ်သည့် အတွက် ငွေကြေးအရင်းအနှီးလိုအပ်ကြောင်း သိရှိရပါသည်။

          ယခုအခါ ကျွန်းသစ်တစ်တန်လျှင် သိန်း(၂၀)ခန့်ပေါက်ဈေးရှိရာ သစ်သားဆက်တီတစ်စုံလျှင် (၄သိန်းမှ ၁၀သိန်းအထိ) ရှိလာသည့်အတွက် လူလတ်တန်းစားများအနေဖြင့် ကျွန်းဆက်တီများ နေရာတွင် စွန့်ပစ်ပစ္စည်း တာယာများမှပြုလုပ်သည့် တာယာဆက်တီများကို အစားထိုးသုံးစွဲလာရသည့်အတွက် သဘာဝပတ်ဝန်းကျင်အား ထိန်းသိမ်းရာရောက်သည့်အပြင် ပြည်တွင်းဖြစ် စွန့်ပစ်ပစ္စည်းများဖြင့် လူသုံးကုန်ပစ္စည်းများကို တန်ဘိုးမြှင့်ထုတ်ကုန်အဖြစ် ပြောင်းလဲထုတ်လုပ်လာသည့် ကားတာယာလုပ်ငန်းများ ပိုမိုတိုးတက်လာရေးအတွက် အတိုးနှုန်းသက်သာသော ချေးငွေများပံ့ပိုး ပေးနိုင်မည်ဆိုပါက ပိုမိုဆန်းသစ်တီထွင်ကာ လုပ်ငန်းများလည်း ပိုမိုးတိုးတက် အောင်မြင်လာမည် ဖြစ်သည့်အပြင် ဒေသတွင်း အလုပ်အကိုင်အခွင့်အလမ်းများလည်း ပိုမိုဖန်တီးပေးနိုင်မည်ဖြစ်၍ ပြည်ပနိုင်ငံများသို့ သွားရောက်လုပ်ကိုင်မည့် လုပ်သားများလျော့ကျကာ လူ့စွမ်းအားအရင်းအမြစ် များလည်း တိုးပွားလာနိုင်မည်ဖြစ်ကြောင်း လေ့လာသုံးသပ်ရပါသည်။

DOCA(မကွေး)

          ရှမ်းပြည်နယ်တွင်း တိုင်းရင်းသားပေါင်းများစွာ စုပေါင်းနေထိုင်ကြပြီး ကိုယ်ပိုင်ရိုးရာဓလေ့၊ ယဉ်ကျေးမှုနှင့် ရိုးရာအစားအစာများရှိကြသည်။ ရှမ်းပြည်နယ်ရှိ ရိုးရာအစားအစာများတွင် ရှမ်းလူမျိုးများ နှစ်သက်စွာ စားသုံးနေသော ဝက်ခေါက်ကြော်(သရေပွကြော်) သည်လဲ တစ်ခုအပါအဝင်ဖြစ်သည်။ ရှမ်းဘာသာဖြင့် ဝက်ခေါက်ကြော်ကို နမ်ပေါင်း (နမ်=သရေ၊ ပေါင်း=အပွ) ဟုခေါ်သည်။

        ဝက်ခေါက်ကြော်ကို ရှမ်းခေါက်ဆွဲ၊ တို့ဟူးနွေး၊ ကောက်ညှင်းပေါင်းတို့နှင့် တွဲဖက်စားသုံးသကဲ့သို့ သရေစာအဖြစ်လဲ စားသုံးကြသည်။ ရှမ်းပြည်နယ်(အရှေ့ပိုင်း)၊ ကျိုင်းတုံမြို့တွင် အသေးစား စက်မှုလက်မှုဦးစီးဌာန၏ ထောက်ခံချက်ရရှိထားသော ဝက်ခေါက်ကြော်လုပ်ငန်းပေါင်း(၁၅)ခု ရှိပါသည်။ ဝက်ခေါက်ကြော်ပြုလုပ်ရာတွင် အဓိကအသုံးပြုသော ကုန်ကြမ်းပစ္စည်းများမှာ ဝက်သရေ ခေါက်အစိုနှင့်စားသုံးဆီတို့ပင်ဖြစ်သည်။ ဝက်ခေါက်ကြော်ပြုလုပ်ရာတွင်  ဝက်သရေခေါက်အစိုကို ဦးစွာနူးအောင်ပြုတ်ကာ ပါးပါးလှီးပြီးခြောက်အောင် နှစ်ရက်ခန့်နေလှန်းရပါသည်။ ခြောက်အောင် နေလှန်းထားသော ဝက်ခေါက်များကို ဆီစိမ်ပြီးမီးအေးအေးနှင့် အပူပေးရသည်။ ထို့နောက် ဆီစစ်ပြီးအအေးခံကာ နေတစ်ရက်ခန့်ပြန်လှန်းရပါသည်။ အအေးခံကာနေလှန်းထားသော ဝက်ခေါက် အခြောက်များကို ပလပ်စတစ်အိတ်များနှင့် လေလုံအောင်ထုတ်ပိုးခြင်းဖြင့် သိုလှောင်ထားရန်အတွက် သော်လည်းကောင်း၊ ရောင်းချရန် ဝက်ခေါက်ပွကြော်ပြုလုပ်ရန်အတွက်သော်လည်းကောင်း အသင့် အနေအထားသို့ ရောက်ရှိပြီဖြစ်ပါသည်။

         ဝက်သရေခေါက်အစို(၁၀)ပိဿာကို ဝက်ခေါက်အခြောက်ပြုလုပ်ရာတွင်(၃)ပိဿာခန့်သာ ရရှိပါသည်။ ပြုပြင်ထားသောဝက်ခေါက်အခြောက်ကို ဆီပူပူဖြစ်ကြော်လိုက်ခြင်းဖြင့် ဝက်ခေါက်ပွကြော်ရရှိပြီး အထုတ်ငယ်လေးများထုတ်ကာ ဈေးကွက်သို့ပို့ဆောင်ရောင်းချကြသည်။ ဈေးနှုန်းအနေဖြင့် အထုတ်သေး တစ်ထုတ်လျှင်(၅၀၀)ကျပ်၊ (၁၀)ထုတ် တစ်တွဲလျှင်(၄၀၀၀)ကျပ်ဖြင့် ဈေးကွက်တွင်း ရောင်းချပါသည်။ ဝက်ခေါက်အခြောက်တစ်ပိဿာလျှင် (၂၅၀၀၀)ကျပ်ဖြင့် ရှမ်းပြည်နယ်(အရှေ့ပိုင်း) ဒေသများဖြစ်သော မိုင်းပျဉ်းမြို့၊ မိုင်းခတ်မြို့၊ မိုင်းဖြတ်မြို့၊ မိုင်းယန်းမြို့နှင့်မိုင်းယောင်းမြို့များသို့ အဓိကတင်ပို့ရောင်းချကြသည်။

       ကျိုင်းတုံမြို့မှပြုလုပ်သော ဝက်ခေါက်ကြော်(သရေပွကြော်)သည် စားသုံးရာ၌အရသာရှိပြီး ဘေးအန္တရာယ်ကင်းရှင်းကြောင်း ထောက်ခံချက်ရရှိထားသောကြောင့် လူအများနှစ်သက်စွာစားသုံး ကြသော ရိုးရာအစားအစာတစ်ခုဖြစ်ပါသည်။ ရှမ်းပြည်နယ်(အရှေ့ပိုင်း)၊ ကျိုင်းတုံမြို့တွင် ထုတ်လုပ် သော ဝက်ခေါက်ကြော်သည် ဒေသခံတိုင်းရင်းသားများ နှစ်သက်စွာစားသုံးကြသော ရိုးရာအစား အစာတစ်ခုဖြစ်သကဲ့သို့ ဝက်ခေါက်ကြော်လုပ်ငန်းပိုင်ရှင်များသည်လဲ မိသားစုဝင်ငွေရရှိနေသော တစ်ပိုင်တစ်နိုင် အိမ်တွင်းစီးပွားရေးလုပ်ငန်းများအဖြစ် အဆင်ပြေနေပါကြောင်း ရေးသားလိုက်ရပါသည်။

DOCA(ရှမ်း)

        ရှမ်းပြည်နယ်(အရှေ့ပိုင်း)၊ ကျိုင်းတုံမြို့တွင် ဗမာ၊ ရှမ်း၊ လားဟူ၊ အာခါလူမျိုးများ အများဆုံးနေထိုင်ပြီး ဗမာလူမျိုးများသည် အနယ်နယ်အရပ်ရပ်မှ တာဝန်ထမ်းဆောင်နေသော ဝန်ထမ်းများနှင့် လာရောက်အလုပ်လုပ်ကိုင်နေထိုင်သူများဖြစ်ကာ ရှမ်း၊ လားဟူ၊ အာခါလူမျိုးများနှင့် အခြားလူမျိုးစုအနည်းငယ်မှာ ဒေသခံတိုင်းရင်းသားများဖြစ်ကြပါသည်။ အဓိကအစားအစာ စားသုံးမှုအနေဖြင့် ကျိုင်းတုံမြို့ရှိ ဒေသခံအနည်းငယ်နှင့်ဗမာလူမျိုးအများစုသည် ပြည်မမှတင်ပို့ ရောင်းချသော ပေါ်ဆန်းမွှေး၊ မနောသုခ၊ ဇီယာဆန်များကို အများဆုံး စားသုံးကြပြီး ရှမ်း၊ လားဟူ၊ အာခါနှင့် ဒေသခံလူမျိုးအများစုသည် ကောက်ညှင်း၊ မှော်ဘီ(၃)၊ ရွှေရင်အေးစပါးမျိုးနှင့် ခေါက်ဆွဲနှင့်မုန့်အမျိုးမျိုးပြုလုပ်ရန် ဒေသခေါ်(ခေါက်ကျောက်နွဲ့စပါး)များကိုသာ အများဆုံးစားသုံး ကြပါသည်။

          စိုက်ပျိုးရေးအနေဖြင့်လည်း ဒေသခံတိုင်းရင်းသားများသည် ဆန်စပါးကိုသာ အဓိကထား စိုက်ပျိုးကြပါသည်။ ယခုရာသီသည် နွေစပါးစိုက်ပျိုးသည့်ရာသီဖြစ်သည့်အတွက် နွေစပါးစိုက်ပျိုး သည့်တောင်သူတစ်ဦးနှင့်တွေ့ဆုံကာ စပါးစိုက်ပျိုးမှုအခြေအနေများအား ကွင်းဆင်းလေ့လာ မေးမြန်းခဲ့ပါသည်။ နွေစပါးကို နှစ်စဉ် ဒီဇင်ဘာလတွင်စတင်ပျိုးကြဲပြီး၊ ပျိုးသက်တမ်း ရက်(၃၀ မှ ၄၀) ရက်တွင် ပျိုးနုတ်၍ ပြန်လည်စိုက်ပျိုးကာ ဧပြီ၊ မေလများတွင် ရိတ်သိမ်းကြပါသည်။ စပါးစိုက်ပြီး (၁၀) ရက်ခန့်နှင့် (၄၅) ရက်ခန့်တွင် မြေဩဇာနှစ်ကြိမ်ကျွေးရပါသည်။

          ကျိုင်းတုံမြို့နယ်တွင် နွေစပါးအဖြစ် ရွှေရင်အေးစပါးမျိုးကို ဆည်ရေသောက်အဖြစ် စိုက်ပျိုးကာ နမ့်ခင်ချောင်း(ခေါ်) ကျိုင်းဖောင်းချောင်းမှရေကို လက်ယက်ဆည်၊ မြောင်းများပြုလုပ်ရေသွင်း စိုက်ပျိုးကြပါသည်။ နွေစပါးတစ် ဧကလျှင် (၇၅) တင်းခန့်ထွက်ရှိကာ တစ်ဧကကုန်ကျစရိတ်အဖြစ် ကျပ် (၄) သိန်းခွဲခန့်ရှိပြီး ပြန်လည်ရရှိငွေ ကျပ် (၆) သိန်းခန့်သာရရှိ၍ အကျိုးအမြတ် နည်းပါးပါသည်။ ယခုနှစ်စပါးတစ်တင်းလျှင် (၈၀၀၀) ကျပ်ဈေးရရှိပါသည်။ ယခင်နှစ်ကနွေစပါး စိုက်ပျိုးမှုအဖြစ် ဧက (၆၂၅၀) စိုက်ပျိုးနိုင်ခဲ့ပြီး လက်ရှိကာလတွင် မြေဩဇာဈေးကြီးခြင်း၊ လုပ်သားခဈေးများခြင်းတို့ကြောင့် ယခင်နှစ်စိုက်ဧကထက်လျှော့နည်းနိုင်ကြောင်း သိရှိရပါသည်။

          ကျိုင်းတုံမြို့နယ်တွင် ၂၀၁၉-၂၀၂၀ ခုနှစ်တွင် စပါးစိုက်ဧကပေါင်း (၅၃၈၀၅) ဧက စိုက်ပျိုးနိုင်ပြီး စပါးတင်း (၄၅၃၇၈၇၉) တင်း ထွက်ရှိပါသည်။ ထို့အတူ ၂၀၂၀-၂၀၂၁  ခုနှစ်တွင်    စိုက်ဧက(၅၄၁၇၃) ဧက ရှိပြီး စပါးတင်း (၄၅၇၃၃၀၆) တင်းထွက်ရှိပါသည်။  မြို့နယ်လူဦးရေသည် ၂၀၂၀-၂၀၂၁ ခုနှစ်တွင် တစ်သိန်းကိုးသောင်းကျော်ခန့် ရှိသည်ဟုသိရှိရပြီး လူတစ်ဦးစားသုံးမှုသည် တစ်နှစ်လျှင် ပျမ်းမျှ (၁၂) တင်းခန့်ဖြင့်စားသုံးလျှင် စပါးတင်း (၂၂၈၀၀၀၀) ခန့် ကုန်မည်ဖြစ်သည့်အတွက် နှစ်စဉ်စပါးထွက်ရှိမှုသည် မြို့နယ်ရှိလူဦးရေစားသုံးမှုထက် ပိုလျှံလျက်ရှိကြောင်း သိရှိရပါသည်။

          DOCA(ရှမ်း)

               ပဲခူးတိုင်းဒေသကြီး (အနောက်) ၊သာယာဝတီခရိုင်၊ ဇီးကုန်းမြို့နယ်တွင် တိုင်းရင်းဆေးကုန်ကြမ်းဖြစ်သော မာလာဥများအရောင်းအဝယ်ဖြစ်နေကြောင်း တွေ့ရှိရသည်။ ဒေသခံကုန်သည်များထံသို့ ဇီးကုန်းမြို့နယ် အရှေ့ဘက် တောင်ခြေတဝိုက်နှင့် မြို့နယ်ဆက်စပ်ဒေသများမှ လာရောက်ရောင်းချနေကြောင်း ၊  တစ်နေ့လျှင် ပိဿာချိန် ၆၀၀မှ ၂၀၀၀ခန့်ရောင်းဝယ်လျှက်ရှိရာ အောက်တိုဘာလမှ ဇန်နဝါရီလအထိ လှိုင်လှိုင်ရရှိနေပြီး ဇီးကုန်းမြို့နယ်အရှေ့ဘက် ကြိုးဝိုင်းတောနှင့် တောင်ခြေအင်းတိုင်း တောများမှ အများဆုံးထွက်ရှိကြောင်း သိရှိရပါသည်။

          ဈေးနှုန်းအနေဖြင့် ထွက်ရှိရာဒေသမှ ဒေသခံကုန်သည်ထံအရောက် အနီးအဝေးအလိုက် တစ်ပိဿာလျှင် ၅၀၀-၆၀၀-၈၀၀ ကျပ်အထိ ‌ဈေးပေးဝယ်ယူနေကြောင်း သိရှိရပြီး ဒေသမှထွက်ရှိသော မာလာဥများသည် မြေစေးဥများဖြစ်၍ မာလာဉတွင် မြေစေးဥနှင့် ဘဲဥဟူ၍ နှစ်မျိုးရှိသည့်အတွက် အခြားဒေသများမှ ဘဲဥများထွက်ရှိကြောင်းကို လုပ်ငန်းဦးဆောင်နေသူ လုပ်သားတစ်ဦးထံမှ သိရှိရသည်။ မာလာဥများအား ပရဆေးကုန်ကြမ်းရရှိစေရန် အရင်ပြုတ်ရပြီး  ခြောက်သွေ့ရန် ငါးရက်ခန့် နေလှန်းရပါသည်။ အခြောက်လှန်းရာတွင် ပြုတ်ပြီးမာလာဥ များအား မိုးမကုန်မီကာလနှင့် ဆောင်းနှင်းများ ကျသောအခါများတွင် ရုတ်သိမ်းဖုံးအုပ်ရန်မလိုပဲ နေရောင်ခြည်အရှိန်ဖြင့် ခြောက်သွေ့အောင် လှန်းထားကြောင်း သိရှိရပါသည်။ မာလာဥအစို ၊မြေစေးဥ လေးပိဿာ လှန်းလျှင် အခြောက်တစ်ပိဿာတင်၍ ဘဲဥခြောက်ပိဿာလှန်းလျှင် အခြောက်တစ်ပိဿာတင်ရှိပါသည်။ ယခုကာလရောင်းဈေးမှာ တစ်ပိဿာလျှင် ၄၀၀၀ ကျပ်ဈေးနှင့် အရောင်းအဝယ်ဖြစ်နေ၍ ဈေးနှုန်းအတက်အကျရှိပြီး ပြည်မြို့နှင့် မန္တလေးမြို့များသို့ တင်ပို့နေကြောင်း သိရှိရသည်။

           ဈေးကွက်သို့ အရောက်မာလာဥကုန်ကြမ်း ရရှိရန် လုပ်သားလေးဦး အသုံးပြုရပြီး တစ်နေ့လျှင် ပိဿာချိန် (၈၀၀မှ ၁၀၀၀) အစိုဥအားပြုတ်ခြင်း၊ သယ်ခြင်း၊ နေလှန်းခြင်း၊ ရွေးခြင်း၊ မွှေခြင်း၊ အခြောက်ရွေးပြာလှေ့ခြင်းများအတွက် အမျိုးသားနှစ်ဦး၊ အမျိုးသမီးနှစ်ဦးငှားရမ်းရပြီး အမျိုးသားတစ်ဦး တစ်နေ့လုပ်သားခ (၇၀၀၀) ကျပ်၊ အမျိုးသမီးတစ်ဦး တစ်နေ့လုပ်အားခ (၄၀၀၀) ပေးချေသုံးစွဲရကြောင်း၊ မာလာဥပြုတ်ရန် ထင်းမီးများအသုံးပြုရခြင်း၊ လုပ်သားခ၊ သယ်ယူစရိတ်များ နှုတ်ပြီး ဈေးကွက်အရောက် အမြတ်အစွန်းရှိသော ပြည်တွင်းဈေးကွက်ရှိ မာလာဥတိုင်းရင်းဆေး ကုန်ကြမ်းများ အရောင်းအဝယ် ဖြစ်နေကြောင်း သတင်းရရှိပါသည်။

DOCA(ပဲခူး)

         စားသုံးသူရေးရာဦးစီးဌာန၊ ပဲခူးတိုင်းဒေသကြီးဦးစီးမှူး ၊ သာယာဝတီခရိုင်ဦးစီးမှူး၊ ဒုခရိုင် ဦးစီးမှူး ၊ သတင်းနည်းဌာနခွဲတာဝန်ခံ ၊ ပြည်တွင်းဌာနခွဲတာဝန်ခံ ၊ စားသုံးဌာနခွဲတာဝန်ခံများနှင့် အဖွဲ့သည် (၂.၂.၂၀၂၂) ရက်နေ့နံနက် (၁၁:၀၀) နာရီအချိန်တွင် လက်ပံတန်းမြို့ စိုက်ပျိုးရေးဆေးဆိုင်ပိုင်ရှင်  ဦးမြင့်နိုင်နှင့်တွေ့ဆုံ၍ တောင်သူများ ဓာတ်မြေသြဇာ၊ ရွက်ဖျန်းဆေး၊ ပိုးသတ်ဆေး ဝယ်ယူသုံးစွဲမှု အခြေအနေများအား သွားရောက်တွေ့ဆုံ၍ ဆိုင်ရှင်အား ဓာတ်မြေသြဇာစျေးနှုန်းအခြေအနေများနှင့်ပတ်သက်၍ မေးမြန်းခဲ့ရာ ယခင်နှစ် ပုလဲမြေဆီ တစ်အိတ်လျှင် (၂၆၀၀၀/၂၇၀၀၀) ကျပ်ပေါက်ဈေးသာရှိခဲ့ပြီး ယခုနှစ် ပုလဲမြေဆီ တစ်အိတ်လျှင် (၈၈၀၀၀/၉၀၀၀၀) ကျပ်ပေါက်ဈေးရှိ၍ ယခင်နှစ်ထက် သုံးဆလေးဆနီးပါး မြင့်တက်လျက်ရှိကြောင်း၊ တောင်သူများ၏ ငွေကြေးလည်ပတ်မှုနှင့် သီးနှံပေါ်အခြေခံ၍ သွင်းအားစုများအား သုံးစွဲလျက်ရှိကြောင်း ၊ လက်ပံတန်းမြို့ပေါ်တွင် စိုက်ပျိုးရေးဆေးဆိုင် (၃၀) ခန့် ရောင်းချနေပြီး ကျေးရွာများတွင်လည်း းဆေးဆိုင်လက်ခွဲများ ရောင်းချနေကြောင်း သတင်းရရှိပါသည်။

DOCA(ပဲခူး)