ပီလောပီနံဥသည် ယေဘုယျအားဖြင့် အဓိကစားသုံးသော စာတစ်ခုဖြစ်သည်။ပြုတ်ရသော်လည်းကောင်းကြော်၍သော်လည်းကောင်း နှပ်၍သော်လည်းကောင်းပြုလုပ်စားသုံးကြသည်။စားသုံးမှုသည် အဓိကစားသုံးမှုအပြင် အခြောက်ခံ၍ အမှုန့်ပြုလုပ်ပြီး ကြာရှည်သိုလှောင်ထားနိုင်ရန်နှင့် ရေစာများ ပြုလုပ်ရာတွင်လည်း ကျယ်ပြန့်စွာ အသုံးပြုကြသည်။ မျိုးစိတ်ပေါင်း လေးဆယ်နှင့် အထက်ရှိသော ပီလောပီနံသည် အများအားဖြင့် အဆိပ်အတောက်ကင်းစွာ စားသုံးနိုင်သော မျိုးတ်များသာဖြစ်သည်။
စိုက်ပျိုးရာတွင်ရေမဝပ်သောရွံ့မြေအမျိုးအစားဟုတ်သောမြေများတွင်ကောင်းစွာဖြစ်ထွန်းနိုင်သည်။ ရေသွင်းရေထုတကောင်းမွန်ရန် လိုအပ်ပြီးမစိုက်ပျိုးခင်မြေပြင်ရာတွင်ဂရုစိုက်ရန်လိုအပ်သည်။ စိုက်ခင်းလေးလ အလိုတွင် မဖောက်ထုံး အသုံးပြုရသည်။ ပိုမို အထွက်နှုန်း ကောင်းမွန်ပါသည်။ ရေဝပ်၍ ရွံဆန်တွင် ချဉ်ဓာတ်များ၍ အပင်ကြီးထွားမှု့ နှောင့်နှေးစေပြီး အမြစ်ဥများ ဖြစ်ပေါ်မှု အဟန့်အတားဖြစ်စေသည်။ကောင်းစွာရရန် လိုအပ်သည်။ အရိပ်ရခြင်းကိုလုံးဝမနှစ်သက်ပါရောင်ခြည်ကောင်းစွာရရန်လိုအပ်ပါသည်။ အရိပ်အောက်တွင် စိုက်ပျိုးပါက အထွက်နှုန်း လျော့ကျသည်။ မြေပြင်ရာတွင် ပေါင်းမြတ်ကို ရှင်းလင်းပါ၊ ထယ်ထိုးထွန်းမွှေတစ်ကြိမ်ပြီးပါက ထုံးထည့်ပါ။ ထပ်မံ၍ ထယ်ထိုး ထွန်းမွှေပါ ၊ စုစုပေါင်း ထယ်ထိုးထွန်မွှေ သုံးကြိမ် ပြုလုပ်ရပါသည်။အရှည်လိုသလောက်ဘောင်းများဆွဲပါ။တစ်ဘောင်းနှင့်တစ်ဘောင်း သုံးပေကွာရမည်။ စိုက်မြောင်းများတွင် ခပ်စောင်းစောင်း အနေအထားတွင် တစ်ကိုင်းနှင့်တစ်ကိုင်း နှစ်ပေခွာ၍ စိုက်ပျိုးပါ။ မတ်လမှဧပရယ်လဆန်းအထိနောက်ဆုံးထား၍စိုက်ပျိုးကြသည်။မစိုက်မှီ ပေါင်းသက်ဆေး အသုံးပြုနိုင်ပါကက်ပြီးတစ်လကြာလျှင် ပေါင်းနှိမ်ရာတွင် သက်သာမည်။ ပေါင်းသက်ဆေးမသုံးပါက တစ်လတစ်ကြိမ် ပေါင်းနှိမ်ပေးရသည်။ စိုက်ပြီးရှစ်လမှတစ်နှစ်ကြာတွင် တူးဖော်ယူလို့ရပါသည်။ ပီလောပီနံဥသည် တစ်ပိသာကို ၂၅၀၀/ ၃၀၀၀ကျပ်ဖြစ်ပါသည်။
(Doca ဧရာဝတီ)