ပြည်တွင်းကုန်သွယ်မှုသတင်း

     မြင်းခြံခရိုင်သည် ပူပြင်းခြောက်သွေ့သောရာသီဥတုဖြစ်ပြီး အရှေ့ဘက်တွင် မန္တလေးတိုင်းဒေသကြီး၊ ကျောက်ဆည်ခရိုင်၊ မြစ်သားမြို့နယ်နှင့် တံတားဦးမြို့နယ်၊ တောင်ဘက်တွင် မိတ္ထီလာခရိုင်၊ မလှိုင်မြို့နယ်၊ ညောင်ဦးခရိုင်၊ ကျောက်ပန်းတောင်းမြို့နယ်တို့နှင့် နယ်နိမိတ်ချင်းထိစပ်လျက် ရှိပြီး ဧရာဝတီမြစ်သည် မြင်းခြံခရိုင်၏ အနောက်ဘက်၌ တည်ရှိပြီး မြောက်မှတောင်သို့ စီးဆင်းလျက်ရှိပါသည်။

   မြင်းခြံခရိုင်တွင် နွေစပါးများကို ဇန်ဝါရီလနှင့် ဖေဖော်ဝါရီလကုန်များတွင် စတင်စိုက်ပျိုးကြပြီး မေလ၊ ဇွန်လနှင့် ဇူလိုင်လများတွင် ရိတ်သိမ်းထွက်ပေါ်လေ့ရှိပါသည်။ ယခင်နှစ်ကာလတူ နွေစပါးစိုက်ပျိုးမှုခရိုင်ချုပ်အနေဖြင့် စိုက်ဧကပေါင်း (၂၁၈၇) ဧကစိုက်ပျိုးခဲ့ပြီး ယခုနှစ်တွင် စိုက်ဧကပေါင်း (၂၀၂၇) ဧကသာစိုက်ပျိုးနိုင်ခဲ့၍ ယခင်နှစ်ကာလတူစိုက်ပျိုးမှုနှင့်နှိုင်းယှဉ်လျှင် (၁၆၀) ဧကစိုက်ပျိုးမှုလျော့နည်းခဲ့ပါသည်။ မြို့နယ်အလိုက်စိုက်ပျိုးမှုအနေဖြင့် မြင်းခြံမြို့နယ်တွင် (၁၂၀၉) ဧက၊ တောင်သာမြို့နယ်တွင် (၇၀၂) ဧက၊ နွားထိုးကြီးမြို့နယ်တွင် (၁၁၆) ဧက တိုစိုက်ပျိုးခဲ့ပြီး စိုက်ပျိုးမှုလျော့နည်းရခြင်းမှာ ပူးပြင်းခြောက်သွေ့ကာ မိုးနည်းခြင်းကြောင့်ဖြစ်ကြောင်းနှင့် မကြာမီ နွေစပါးများရိတ်သိမ်း ထွက်ပေါ်တော့မည်ဖြစ်ကြောင်း သိရှိရပါသည်။

DOCA(မန္တလေး)

    ကယားပြည်နယ်သည်   ကုန်စည်ရောင်းဝယ်သော စီးပွားရေးလုပ်ငန်းများအပြင် ရွှေထည်ရောင်းဝယ်ရေးလုပ်ငန်းများလည်း ပုံမှန်ရောင်းဝယ်လျက်ရှိရာ ရွှေထည်လက်ဝတ်ရတနာများကိုကိုယ်ပိုင်ပန်း တိမ်လုပ်ငန်းများဖြင့် ပြုလုပ်ရောင်းချခြင်း နှင့် မန္တလေး၊ တောင်ကြီးဘက်မှလည်း ရွှေထည်များမှာ ယူရောင်းချလျက်ရှိပါသည်။ ယခုလက်ရှိ မေလတတိယပတ်အတွင်း ဈေးကွက်တွင် ဖြစ်ပေါ် နေသော ရွှေ ဈေးနှုန်းမှာ ၁၆ ပဲရည် တစ်ကျပ်သားလျှင် (၃၀၂၃၀၀၀) ကျပ်၊ ၁၅ ပဲရည် တစ်ကျပ်သားလျှင် (၂၈၃၄၀၀၀) ကျပ်ဖြင့် အရောင်းအဝယ်ဖြစ်လျက်ရှိပြီး ယခင်မေလ ဒုတိယပတ် အတွင်း ဈေးကွက်တွင် ဖြစ်ပေါ်ခဲ့သော ရွှေဈေးနှုန်းမှာ ၁၆ ပဲရည် တစ်ကျပ်သားလျှင် (၃၀၁၇၀၀၀) ကျပ်၊ ၁၅ ပဲရည် တစ်ကျပ်သားလျှင် (၂၈၂၈၀၀၀) ကျပ် ရှိခဲ့ပြီး ယခင် မေလဒုတိယပတ်နှင့် ယခုမေလတတိယပတ်နှိုင်းယှဉ်လျှင် ၁၆ ပဲရည် တစ်ကျပ်သားလျှင် (၆၀၀၀)ကျပ်၊ ၁၅ ပဲရည် တစ်ကျပ် သားလျှင် (၆၀၀၀)ကျပ်ခန့် ဈေးနှုန်းများပြန်လည်မြင့်တက် လာကြောင်း၊ ဈေးနှုန်းမြှင့်တက်လာ ရခြင်းမှာ နိုင်ငံခြားငွေလဲနှုန်းတိုးမြင့်လာခြင်းကြောင့်ဖြစ်သည်ဟု ရွှေဆိုင်လုပ်ငန်းရှင်တစ်ဦးထံမှ သိရပါသည်။

DOCA(ကယား)

     ကွမ်းသီးပင်သည် အရှေ့တိုင်းနိုင်ငံများနှင့် ပစိဖိတ်သမုဒ္ဒရာအတွင်းရှိ ကျွန်းများကဲသို့ ပူ၍ စိုထိုင်းသောဒေသများ၌ စိုက်ပျိုးဖြစ်ထွန်းပါသည်။ မြန်မာနိုင်ငံတွင် ကွမ်းသီးပင်စိုက်ပျိုး ဖြစ်ထွန်းသော ဒေသများမှာ တောင်ငူ၊ ကျိုက္ခမီ၊ သထုံ၊ ထားဝယ်၊ မြိတ်၊ ဖျာပုံ၊ မန္တလေးနှင့် စစ်တွခရိုင်များ ဖြစ်ကြသည်။ ကွမ်းသီးပင်သည် ပင်လယ်မိုင်၂၀၀ခန့်အတွင်း အမြင့်ပေ၃၀၀၀ အောက်ရှိပြီး ရေဖောဖောသီသီရရှိ၍ ရေမဝပ်သည့် အရပ်ဒေသတို့တွင် အထူးဖြစ်ထွန်းသည်။

    နုန်းမြေသည် ကွမ်းသီးပင်စိုက်ပျိုးရန် အထူးသင့်လျော်သည်။ ထို့ကြောင့်ကွမ်းသီးပင် စိုက်ခင်းများကို မြစ်ချောင်းကမ်းပါးတစ်လျှောက်နှင့် တောင်ချိုင့်ဝှမ်းများ၊ ကိုင်းကျွန်းများ၌ တွေ့ရသည်။တောင်ငူခရိုင်တွင ကွမ်းသီးပင်များကို သီးသန့်စိုက်ပျိုးကြသည်။ မြစ်ဝကျွန်းပေါ်ဒေသ များနှင့် ပင်လယ်ကမ်းမြောင်ဒေသများတို့၌ ကွမ်းသီးပင်ကို အခြားသီးစားပင်များဖြစ်ကြသော သရက်၊ ပိန္နဲပင်၊ မရန်းပင်၊ အုန်းပင် စသည်တို့နှင့် ရောစိုက်လေ့ရှိပါသည်။ ကွမ်းသီးပင်စိုက် ပျိုးရာတွင် အရေးကြီးသောအချက်မှာ မိုးအခါ၌ ရေမဝပ်စေရန်နှင့် နွေအခါတွင်ရေလုံလုံ လောက်လောက်ပေးနိုင်ရန်ဖြစ်သည်။ ပျိုးထောင်ရန်ပျိုးခင်းများကို နွေရာသီကပင်စတင်၍  ပြုပြင်ပေးရသည်။ ကျင်းများတူးဖော်ပြီးနောက် ကျင်းထဲတွင် ကောက်ရိုးဖြစ်စေ၊ မြေဆွေးဖြစ်စေ ခံထားရပါသည်။ ထို့နောက် ရင့်မှည့်၍ မျိုးကောင်း၊ အလုံးကောင်းဖြစ်သော ကွမ်းသီးများကို ကျင်းထဲ၌ တစ်ပေခွဲ၊ နှစ်ပေစီခွာလျက် စိုက်ပျိုးရပါသည်။ ထိုမျိုးကွမ်းသီးများကို ကောက်ရိုး သို့မဟုတ် မြေဆွေးတို့ဖြင့် တစ်ဖန်ဖုံးပြီးသော် အပေါ်ယံ၌ မြေကြီးထပ်၍ အုပ်ထားရသည်။ ထိုသို့ စိုက်ပျိုးပြီးနောက် မျိုးကွမ်းသီးများ အစို့ပေါက်စေရန် မိုးဖြိုင်ဖြိုင်ကျသည့် အချိန်ကာလအထိ ရေလောင်းပေးရသည်။ ၁လ မှ ၃လကြာသည့် အချိန်၌ အစို့ကလေးများ ထွက်လာကြပြီးလျှင် တစ်နှစ်ခန့်ကြာသော် ပြောင်းရွေ့စိုက်ရန် အရွယ်ဖြစ်လာသည်။ ပျိုးခင်းတွင် ပျိုးပင်ကလေးများ ကြီးပျင်းနေစဉ်အတောအတွင်း၌ စိုက်ခင်းများပြုပြင်ကြရမည်။ တောချုံတိုကို စိုက်ခင်းမြေပြင်ပေါ်မှ ရှင်းလင်းလျက် ရေသွင်းမြောင်းများကို တူးဖော်သွယ်တန်းပေးရသည်။ မိုးဦးကျစအချိန်သည် ပြောင်းရွှေ့စိုက်ပျိုးရန်  အကောင်းဆုံးအချိန်ဖြစ်သဖြင့် မိုးမကျမှီ တစ်လခန့်က ကြိုတင်ပြင်ဆင်လျက် ကျင်းများကို တူးဖော်ပြင်ဆင်ထားရသည်။ ကျင်းများသည် တစ်ပေခွဲခန့်နက်၍ တစ်ပေခန့်ကျယ်ရသည်။ ကွမ်းသီးပင်ချည်း စိုက်ပျိုးထားပါက ကျင်းများသည် တစ်ခုနှင့်တစ်ခု ၆ပေထက်မနည်း ကွာဝေးစေရသည်။ အကောင်း ဆုံးအကွာအဝေးမှာ ၈ပေဖြစ်သည်။ အခြားအသီးစားပင်များကို ရောစိုက်လျှင် သင့်လျော်သ လိုကြည့်၍ အကွာအဝေးကိုပြုပြင်ရသည်။ ကွမ်းသီးပင်များသည် တပို့တွဲ၊တပေါင်းလများ တွင် စပွင့်ကြပြီးလျှင် သီတင်းကျွတ်၊ တန်ဆောင်မုန်း၊ နတ်တော်လများ၌ အသီးများရင့်မှည့်၍ ဆွတ်သိမ်းရန် အချိန်ကျရောက်ပါသည်။

     ကွမ်းသီးပင်များကို ၃ကြိမ် ၃ခါဆွတ်ခူးရသည့်အနက် ပထမအကြိမ်မှာ အများဆုံးဆွတ်ခူးရလေသည်။ အသီးများသည် အမှည့်လွန်ပါက အခွန်နွှာရန် မလွယ်ကူသဖြင့် မမှည့်တမှည့် အနေအထားလောက်တွင် ဆွတ်သိမ်းရန် အကောင်းဆုံးဖြစ်သည်။ သီးစအပင်များသည် တစ်ပင်လျှင်အသီး ၃၀ခန့်သာသီးပြီး အပင်ကြီးများသည် တစ်ပင်လျှင်အသီး၂၅၀အထိ သီးတတ်ကြသည်။ကွမ်းသီးပင်သည် အသက် ၂၀၊ ၂၅နှစ်အကြာတွင် အများဆုံးသီးလျက် နောက်ပိုင်းတွင်အသီးဆုတ်သွားပြီးလျှင် အနှစ်၄၀၊၅၀အကြာတွင် သေတတ်ကြသည်။ ကွမ်းသီးပင်များကို ဆွတ်သိမ်းပြီးလျှင်ပြီးခြင်း ကွမ်းသီးခင်းထဲ၌ အခွံများကို ဓားဖြင့်ခွာပစ်ရသည်။ အခွံခွာပြီးနောက် ကွမ်းသီးပြုပြင်ယူကြရသည်။ မြန်မာနိုင်ငံအောက်ပိုင်း၌ ကွမ်းသီးပြုပြင်ယူပုံမှာ အခွံချွတ်ပြီးသောကွမ်းသီးများကို ထုံးရည်တွင် ၃နာရီ ၄နာရီခန့် ကျိုပြီးနောက်အခြောက်လှန်းရသည်။ထုံးရည်၌ ကျိုခြင်းသည် အဖန်ဓာတ်ထွက်၍ အနံ့အရသာ ကောင်းမွန်စေသည်ဟု မှတ်ယူကြသည်။ ကွမ်းသီးသည် ဖန်သည်၊ချုပ်သည်၊မမှည့်သေးသော ကွမ်းသီးသည် ဝမ်းသက်စေသည်။ မှည့်ပြီးကွမ်းသီးကို သံချဆေးအဖြစ် အသုံးပြုကြသည်။ ကွမ်းသီးပြာသည် သွားတိုက်ဆေး၊ သွားနာဆေး အဖြစ်ကောင်းသည်။ ကွမ်းသီးပင်၏အသားမှာ အလွန်မာကျောသဖြင့် ယင်းတို့ကိုလေးကိုင်း၊ လှံရိုး၊ ထမ်းပိုးများပြုလုပ်ကြသည်။ မြန်မာနိုင်ငံ၌ ပြည်တွင်းစားကုန်ပစ္စည်းများဖူလုံစေရန် အတွက် ကွမ်းသီးပင်စိုက်ပျိုးရေး စီမံကိန်းများကို နိုင်ငံတော်အစိုးရက အကောင်အထည်ဖော်လျက်ရှိသည်။ ၁၉၅၃ ခုနှစ်မှ စတင်၍ ထိုစီမံကိန်းကိုဆောင်ရွက်ရာ ထိုနှစ်အတွင်း ကွမ်းသီးပင်ပေါင်း   ၅၀၀,၀၀၀  ခန့်စိုက်ပျိုးခဲ့ကြသည်။ ထို့အပြင် ပြည်သူများ ကွမ်းသီးပင်ပေါက်များကို အလွယ်တကူဝယ် ယူစိုက်ပျိုးနိုင်ကြစေရန် ရည်ရွယ်၍ ဖျာပုံ၊မြောင်းမြ၊ပုသိမ်၊မော်လမြိုင်၊ထားဝယ်၊မြိတ်၊စစ်တွေ၊ တောင်ငူ၊ကျောက်ဖြူ၊မတ္တရာ စသောမြို့များတွင် စိုက်ပျိုးရေးဌာနများဖွင့်လှစ်၍ ကွမ်းသီးပင်ပေါက်များကို ရောင်းချပေးလျက်ရှိခဲ့သည်။ ထိုကဲ့သို့ စိုက်ပျိုးကြရာ၌ ၆၀ရာခိုင်နှုန်းမျှလောက်သော ကွမ်းသီးပင်များသည် ကောင်းစွာဖြစ်ထွန်းခဲ့သည်ကို တွေ့ရှိရသဖြင့် အနာဂတ်တွင် ထိုထက်  တိုးတက်၍ စိုက်ပျိုးသွားကြမည်ဖြစ်ကြောင်း သိရှိရပါသည်။

DOCA(ကယား)

          ပဲခူးတိုင်းဒေသကြီး၊ ပြည်ခရိုင်၊ ရွှေတောင်မြို့နယ်ရှိ မီးလောင်အုပ်စု၊ ဝါးလည်ကျေးရွာတွင် ရွှေဖရုံသီး (လက်ရိုက်သီး)ကို စိုက်ပျိုးထားသဖြင့် စားသုံးသူရေးရာဦးစီးဌာန၊ မြို့နယ်တာဝန်ခံ ဦးအောင်နိုင်ဦး နှင့်ဝန်ထမ်းများသည် (၂၂.၅.၂၀၂၃) နေ့ နံနက် (၁၀:၀၀)အချိန်တွင် ကွင်းဆင်း လေ့လာခဲ့ပါသည်။

        ရွှေတောင်မြို့နယ်၊ မီးလောင်အုပ်စုတွင် ရွှေဖရုံသီး (လက်ရိုက်သီး) စိုက်ပျိုးသူ တောင်သူ (၁၂)ဦးရှိပြီး စိုက်ပျိုးသည့် စင်ပေါင်း (၁၂)စင် စိုက်ပျိုးထားကြောင်း သိရပါသည်။ ရွှေဖရုံသီး (လက်ရိုက်သီး) ဆိုသည်မှာ တစ်ခါစား အလုံးသေးမျိုးဖြစ်ပြီး မျိုးမှာ ထိုင်ဝမ်မျိုးဖြစ်ပါသည်။ ရွှေဖရုံသီးကို တန်ခူးလဆန်းတွင် စတင်စိုက်ပျိုးပြီး၊ ဝါဆိုလဆန်းတွင် အသီးများစတင်ထွက်ပေါ်၍ ခူးဆွတ်ရောင်းချရကြောင်း သိရပါသည်။ ရွှေဖရုံစိုက်ပျိုးရာ စင်ထိုး၍ စိုက်ပျိုးရပြီး တစ်စင်လျှင် ကုန်ကျစရိတ်အနေဖြင့် စင်ဖိုးအပါအဝင် (၂)သိန်းကျပ်ခန့် ကုန်ကျကြောင်းသိရပါသည်။ ထိုရွှေဖရုံစင်ကို (၂)နှစ် အသုံးပြု၍ရပြီး ရွှေဖရုံ တုံးပါက အခြားနွယ်ပင်များဖြစ်သည့် ကျောက်ဖရုံ၊ ပဲပင် များကို ဆက်လက်စိုက်ပျိုးကြောင်း သိရပါသည်။ ရွှေဖရုံသီး ခူးဆွတ်ချိန်တွင် တစ်ပတ်လျှင် တစ်ကြိမ်ခူးဆွတ်ရပြီး (၂)လခန့် ခူးဆွတ်ရကြောင်းသိရပါသည်။ ရွှေဖရုံတစ်ခင်းတွင် (လက်ရိုက်သီး) အလုံးပေါင်း (၁၄၀၀)ခန့် ရရှိကြောင်း သိရှိရပါသည်။ ဈေးနှုန်းအနေဖြင့် ယခင်နှစ်တွင် အထိုင်ဈေး တစ်လုံးလျှင် (၅၀၀)ကျပ်ဖြင့် ရောင်းချကြောင်းသိရပါသည်။ ယခုနှစ်ရွှေဖရုံသီး ထွက်ပေါ်ချိန်တွင် ယခင်နှစ်ကဈေးအတိုင်း ရရှိနိုင်ကြောင်း တောင်သူထံမှ သိရှိရပါသည်။ ယခုအချိန်တွင် ရွှေဖရုံသီး စိုက်ပျိုးနေချိန်ဖြစ်ပြီး လာမည့် ဝါဆိုလတွင် စတင်ထွက်ပေါ် လာမည် ဖြစ်သဖြင့် ယခင်နှစ်ကအတိုင်း အသီးတင်မည်ဆိုလျှင် ဝင်ငွေရရှိမှုမှာ (၇)သိန်းကျပ်ခန့်ရရှိမှာဖြစ်ပြီး အကျိုးအမြတ်အနေဖြင့် ရွှေဖရုံစင်တစ်စင်လျှင် (၅)သိန်းကျပ်ခန့် ရရှိနိုင်မည်ဖြစ်ကြောင်း သိရပါ သည်။

ရွှေဖရုံသီးကို လူအများက ရာသီစာအသီးအနှံအဖြစ် စားသုံးကြသဖြင့် ယခုလို တစ်ခါစား လက်ရိုက်သီးများသည် အလေအလွင့်မရှိဘဲ ဈေးနှုန်းအနေဖြင့်လည်းသက်သာသဖြင့် ဝယ်ယူ စားသုံးကြပါသည်။ စိုက်ပျိုးသူတောင်သူများအနေဖြင့်လည်း ရာသီချိန်တစ်နှစ်လျှင် အမြတ်အစွန်း များစွာရရှိသဖြင့်  ပိုမိုတိုးချဲ့ စိုက်ပျိုးသင့်ကြောင်း ကွင်းဆင်းလေ့လာ သုံးသပ်တင်ပြလိုက်ရပါသည်။

DOCA(ပဲခူး)

         တောင်ပို့မှိုကို အချို့က ခြမှိုဟုလည်းခေါ်ကြပါသည်။ တောင်ပို့မှိုဟု ဆိုသည့်အတိုင်း တောင်ပို့မှိုရှိရာမြေအောက် ခြကောင်ရှိသောနေရာတွင် နွေအကုန်မိုးဦးအစ မိုးတစ်ပြိုက် နှစ်ပြိုက်ရွာအပြီးတွင် ပေါက်ရောက်တတ်ပါသည်။ တောင်ပို့မှိုသည်ဈေးကောင်းသော အစားအစာ တစ်မျိုး ဖြစ်ပါသည်။ တောင်ပို့မှိုကို သဘာဝအတိုင်း တူးယူ၍ရသလို သဘာဝနည်းဖြင့်လည်း စိုက်ပျိုး၍ ရကြောင်းလည်း သိရှိရပါသည်။ စိုက်ပျိုးနည်းမှာ ပါဝင်ပစ္စည်း(၃)မျိုးသာရှိပြီး မိမိ ပတ်ဝန်းကျင်တွင် အလွယ်တကူရှာဖွေရသော ပစ္စည်းများဖြစ်ပါသည်။ ခြတောင်ပို့အတွင်းပိုင်းမှ မြေသား (၂၀)ကျပ်သားခန့်၊ ထမင်းဖြူ (၆၅)ကျပ်သား နှင့် ရေ(၂)လီတာတို့ဖြစ်ပါသည်။ ပထမဦးစွာ တောင်ပို့ မြေနှင့် ထမင်းဖြူကို ဇလုံတစ်ခုထဲတွင် သမအောင်မွှေပေးရပါမည်။ ထို့နောက် ရေကိုဖြန်းလိုက် မွှေလိုက်ဖြင့် ရေသန့်ဘူး(၂)ဘူး ကုန်သည်အထိမွှေပေးရပါမည်။ ထို့နောက် ဇလုံကိုနေရောင်ခြည် တိုက်ရိုက်မကျသော မပူလွန်း၊ မအေးလွန်းသော နေရာတွင် ရွေ့ပြောင်းခြင်း မပြုဘဲ (၇)ရက်ခန့် ထားရပါမည်။ (၇)ရက်ကျော်သောအခါ ဇလုံ၏မျက်နှာပြင်ပေါ်တွင် အမြုပ်အဖတ်ဖြူဖြူမဲမဲလေးများ တက်လာသည်ကို တွေ့ရပါသည်။ ထိုအဖတ်များသည် မှိုဖေါက်ရန် ကျူလ္လင်ဆီ (မှိုမျိုးစေ့) များ ဖြစ်ပါသည်။ ထိုမှိုမျိုးများကို ခပ်ယူ၍ အစိုဓါတ်ရှိသော မြေဆွေးပုံ၊ ကောက်ရိုးဆွေးပုံ၊ သစ်ပင်အောက်ရှိမြေဆွေးပုံအပေါ် နှံစပ်အောင်ချထားပေးရပါမည်။ မှိုမျိုးစေ့များ ချထားသော နေရာအား (၇)ရက်၊ (၈)ရက် တစ်ကြိမ်ရေစိုရုံသာ ဖျန်းပေးရုံဖြင့် မှိုဖူးလေးများ ထွက်လာမှာ ဖြစ်ပါသည်။ ယခုအချိန်ပေါ်ဦးပေါ်ဖျား တောင်ပို့မှိုများဈေးကွက်တွင် ရောင်းချနေပြီဖြစ်ပါသည်။ အဖူးများဖြစ်သောကြောင့် ပိုချို၊ ပိုနု၍ စားလို့အလွန်ကောင်းပါသည်။ တောင်ပို့မှု (၅၀)ကျပ်သား လျှင် (၁၅၀၀၀)ကျပ်၊ တစ်ပိဿာလျှင် (၃)သောင်းကျပ်ဖြင့် ရောင်းချကြောင်း သိရပါသည်။ တောင်ပို့မှိုကို သဘာဝနည်းဖြင့် အလွယ်ကူဆုံးနှင့် ကုန်ကျစရိတ်နည်းနည်းဖြင့် မြေအများကြီးရှိဖို့ မလိုဘဲ အိမ်တွင်းတိုက်ခန်း၊ ကွန်ဒိုနေသူများပါ ပန်းအိုးအတွင်း မြေဆွေးထည့်၍ စိုက်ပျိုးနိုင်ပါသည်။

        ထို့ကြောင့် တောင်ပို့မှိုသည် စီးပွားဖြစ်ထုတ်လုပ်ရောင်းချနိုင်သလို၊ တစ်နိုင်တစ်ပိုင် စိုက်ပျိုး၍ မိသားစုဝင်ငွေရရှိအောင် စိုက်ပျိုးထုတ်လုပ်ရောင်းချနိုင်သဖြင့် စိုက်ပျိုးသင့်သော ဟင်းအမယ်တစ်မျိုးဖြစ်ကြောင်း လေ့လာတင်ပြလိုက်ရပါသည်။

DOCA(ပဲခူး)