ပြည်တွင်းကုန်သွယ်မှုသတင်း

   တိုင်းဒေသကြီး/ပြည်နယ်များ၏ စပါးဆန် ဈေးနှုန်းများအား ယခင်နှစ်၊ ယခင်လ၊ ယနေ့ ကာလတူ နှိုင်းယှဉ်ပြုစုတင်ပြအပ်ပါသည်။

      ၂၁.၄.၂၀၂၃ ရက်နေ့တွင် တိုင်းဒေသကြီးနှင့်ပြည်နယ် မြို့နယ်အလိုက် ဆန်၊ ဆီ၊ မီးဖိုချောင်သုံးပစ္စည်းများ၊ သားငါး၊ စက်သုံးဆီ၊ ရွှေ၊ ဒေါ်လာ ဈေးနှုန်းများအား အောက်ပါ .pdf တွင် ဝင်ရောက်ကြည့်ရှုနိုင်ပါသည်-

    ရွှေဘိုမြို့ အမှတ်(၁၀)ရပ်ကွက်ရှိ ကုန်းဘောင်ဈေးတွင် ၂၀၂၃ခုနှစ်၊ ဧပြီလ တတိယပတ်တွင် ဖြစ်ပေါ်ခဲ့သော သစ်သီးဝလံဈေးနှုန်းများမှာ ပုပ္ပားမြို့နှင့် မတ္တရာမြို့မှထွက်ရှိသည့် မာလကာသီး တစ်လုံးလျှင်(၂၀၀)ကျပ်မှ(၃၀၀)ကျပ်ထိ၊ ဒေသတွင်းနှင့် ပြင်ဦးလွင်မြို့မှ စတော်ဘယ်ရီသီး တစ်ပိဿာလျှင် (၅၀၀၀)ကျပ်မှ (၆၀၀၀)ကျပ်ထိ၊ ပန်းသီးတစ်လုံးလျှင် (၅၀၀)ကျပ်မှ (၁၅၀၀)ကျပ်ထိ၊ပန်းသစ်တော်သီး တစ်လုံးလျှင် (၃၀၀၀)ကျပ်၊  မန္တလေး ပွဲရုံများမှ မှာယူ ရောင်းချသည့် ပျားလိမ္မော် တစ်ပိဿာလျှင် (၆၀၀၀)ကျပ်၊ရွှေလိမ္မော် တစ်ပိဿာလျှင် (၇၀၀၀) ကျပ်၊ မရမ်းချိုသီး တစ်ပိဿာလျှင် (၆၅၀၀)ကျပ်၊ ရမည်းသင်းမြို့မှ ထွက်ရှိသည့် စပျစ်သီး အဝိုင်းသီး တစ်ပိဿာလျှင် (၅၅၀၀)ကျပ်၊ အချွန်းသီး တစ်ပိဿာလျှင် (၆၅၀၀)ကျပ်၊ ဆားတောင်မြို့နှင့်ရွှေ ပန်းကုန်းရွာမှ ထွက်ရှိသည့် ငှက်ပျောသီး ဖီးကြမ်း တစ်ဖီးလျှင် (၁၂၀၀) ကျပ်၊ ဝက်လက်မြို့၊ ရွှေကျင်ရွာမှ ထွက်ရှိသည့် ဖရဲသီးတစ်လုံးလျှင် (၁၀၀၀)ကျပ်မှ (၃၀၀၀)ကျပ် ၊ သခွားသီး တစ်လုံးလျှင် (၅၀၀)ကျပ်မှ (၈၀၀)ကျပ်၊နှင်းပုလဲသီး တစ်ပိဿာလျှင် (၅၀၀၀)ကျပ်၊ဒေသတွင်းမှ ထွက်ရှိသည့် သင်္ဘောသီး တစ်လုံး (၈၀၀)ကျပ်မှ (၁၂၀၀)ကျပ်၊ ဗန်းမော်မြို့မှ မှာယူရောင်းချသည့် သစ်ကြားသီး တစ်လုံးလျှင် (၁၀၀)ကျပ်၊ ဒေသတွင်းမှ ထွက်ရှိသော စိန်တစ်လုံး သရက်သီး တစ်လုံးလျှင် (၈၀၀)ကျပ်ဖြင့် အသီးသီး အရောင်းအဝယ်ဖြစ်နေကြောင်း ကုန်းဘောင်ဈေးအတွင်း ရောင်းချသော သစ်သီးဆိုင်များမှ သတင်းရရှိပါသည်။

DOCA(စစ်ကိုင်း)

      ပန်းတမော့ အတတ်ပညာကို ယခုခေတ်တွင် “ကျောက်ဆစ်ပညာ”ဟုခေါ်ကြသည်။ “ပန်” သို့မဟုတ် “ပန်း” ဟုခေါ်ခြင်းမှာ လှပအောင်ပြုသော အနုပညာကို တင်စား၍ခေါ်သော မြန်မာ စကားရိုးရိုးပင်ဖြစ်သည်။ “ တမော့ ”မှာ မွန်စကား “ကျောက်”ကိုခေါ်သည်။ “ပန်းတမော့” မှာ ကျောက်ကိုလှပအောင် ထွင်းထုပြုလုပ် မွမ်းမံခြင်း အဓိပ္ပာယ်ဖြစ်သည်ဟု ရှေးသုတေသီတို့ ယူဆခဲ့ကြပါသည်။

    ပုဂံခေတ်ဟောင်း အချိန်လောက်ကပင် တိုးတက်ထွန်းကားနေခဲ့သော ပန်းတမော့အတတ် ပညာသည် ဗိဿနိုးနှင့် သရေခေတ္တရာ ကောင်းစားချိန်ကပင် ပေါ်ပေါက်ခဲ့ပြီးဖြစ်ကြောင်းကို မြေ အောင်းပစ္စည်းများအရ သိကြရပါသည်။ သရေခေတ္တရာထက် ရှေးကျသည်ဟု ယူဆကြသော ဗိဿနိုး မြို့ဟောင်းကြီး တူးဖော်ရာဝယ် အုတ်တိုက်အမှတ်-၂ အတွင်း မြို့ပေါက်အဝင်၌ ကျောက်ရုပ်ကြွကြီး နှစ်ခုတို့၏ အောက်ခြေပိုင်းများကို တွေ့ရှိရခြင်းအားဖြင့် ဗိဿနိုးခေတ်က ပန်းတမော့ အတတ် ပညာများ ထွန်းကားခဲ့ကြောင်း သိရှိကြရပါသည်။

   ပန်းတမော့အတတ်ပညာသည် မြန်မာနိုင်ငံတွင် တွေ့ရှိနိုင်သော စကျင်ကျောက်၊ သလင်းကျောက်၊ ဂဝံကျောက်၊ နှမ်းဖတ်ကျောက်စသော ကျောက်မျိုးကို ရှေးခေတ်အစဉ်အလာအတိုင်း ရုပ်လုံးရုပ်တုများ ထုလုပ်၍ အချောကိုင်အမွှမ်းတင်ရသော သုခုမ အနုပညာတစ်ရပ်ဖြစ်ပါသည်။

  ပန်းတမော့အတတ်ပညာသည် ရှေးအခါက ဗုဒ္ဓ၏ရုပ်တုတော်များကိုသာ အများဆုံးထုလုပ်ခဲ့ကြပါသည်။ ယခုအခါ ထိုအတတ်ပညာဖြင့် ရုပ်ပုံအမျိုးမျိုးထုလုပ်ခြင်း၊ လူသုံးကုန်ပစ္စည်းများဖြစ်သော ကျောက်ပျဉ်၊ ကျောက်ငရုပ်ဆုံ၊ ကျောက်ကြိတ်ဆုံ စသည်တို့ပြုလုပ်သုံးစွဲလာကြောင်း သိရသည်။

စစ်ကိုင်းမြို့၏ ကျောက်ပျဉ်၊ ကျောင်ငရုတ်ဆုံလုပ်ငန်း

    ကျောက်ဆစ်အတတ်ပညာကို အဘိုးအမွေသား၊ သားအမွေမြေး စသည်ဖြင့် ဆွေစဉ်မျိုးဆက် လက်ဆင့်ကမ်းအမွေအဖြစ် ဆောင်ရွက်ခဲ့ကြသဖြင့် ယခုအခါ စစ်ကိုင်းမြို့နယ်၊ ကျောက်တာ ကျေးရွာ၌ အိမ်တွင်းမှုကျောက်ဆစ်လုပ်ငန်းများဖြစ်သော ကျောက်ပျဉ်၊ ကျောက်ငရုတ်ဆုံလုပ်ငန်း လုပ်ကိုင်သူလုပ်ငန်းရှင်(၂၇)ဦးခန့်ရှိကြောင်း သိရှိရသည်။ ဒေသခံများ၏ အဆိုအရ ကျောက်တာကျေးရွာတွင် ကျောက်ပျဉ်လုပ်ငန်းကို မြန်မာသက္ကရာဇ် ၁၁၇၉ခု၊ ခရစ်နှစ် ၁၈၁၇ခုနှစ် ဘိုးတော် ဘုရားလက်ထက် ကြီးလေးကြီး အပါအဝင်ဖြစ်သည့် ကြက်ထောင့်ကန်တော်ကြီး တည်ချိန်၌ လိုအပ်သည့်ကျောက်များကို မင်းဝံတောင်ရိုးမှ ထုတ်ယူသုံးစွဲရင်း ကျောက်ပျဉ်လုပ်ငန်း အစပြုခဲ့သည်ဟု ဆိုကြသည်။  ယခုအခါတွင် မင်းဝံတောင်ရိုးမှ လိုအပ်သော ကုန်ကြမ်းဖြစ်သည့် ကျောက်များဖြင့် မလုံလောက်၍ ကန့်ဘလူခရိုင်၊ ကို့တောင်ဘို့ မြို့နယ်မှ ထွက်ရှိသော ကျောက်ကုန်ကြမ်းကို ဝယ်ယူအသုံးပြုကြပြီး၊ ထွက်ရှိကုန်ချောများဖြစ်သော ကျောက်ပျဉ်၊ ကျောက်ငရုတ်ဆုံတို့ကို စစ်ကိုင်းမြို့ပေါ် တန်ခိုးကြီးဘုရားများရှိ အရောင်းဆိုင်များနှင့် ဈေးများ၊ ရန်ကုန်၊ မန္တလေး၊ တောင်ကြီး စသည့်မြန်မာပြည်အနှံ့အပြားရှိ မြို့ကြီးများသို့ တင်ပို့ရောင်းချကြပါသည်။

   လုပ်ငန်းရှင်များသည် လုပ်သားအဖြစ် အမျိုးသမီးများကို အများဆုံး အသုံးပြုပြီး၊ လုပ်သား အမျိုးသားများကို အသုံးပြုမှုနည်းကြောင်း၊ လုပ်ငန်းရှင်တစ်ဦးလျှင် အမျိုးသမီး ၅ဦးမှ ၁၀ဦးထိ အလုပ်အကိုင် အခွင့်အလမ်းများပေးနိုင်ပြီး၊ လုပ်သားများ၏ လုပ်ငန်းကျွမ်းကျင်မှုနှင့် လုံ့လဝိရိယ အားစိုက်မှုပေါ် မူတည်၍  လုပ်သားတစ်ဦး တစ်ရက်လုပ်အားခမှာ  ကျပ် ခုနှစ်ထောင်မှ ကျပ် နှစ်သောင်းကြား ရရှိကြောင်း သိရသည်။ အရွယ်အစား ကြီး/သေးနှင့် ထုအမြင့်ပေါ် မူတည်၍ ရောင်းဈေးနှုန်းများမှာ ကျောက်ပျဉ်တစ်ချပ်လျှင် ၃ဝဝဝိ/-၊ ၅ဝဝဝိ/-၊ ၁၂ဝဝဝိ/-၊ ကျောက် ငရုတ်ဆုံတစ်ခုလျှင် ၃ဝဝဝိ/-၊ ၅ဝဝဝိ/-၊ ၈ဝဝဝိ/-၊ ကျောက်ကြိတ်ဆုံတစ်ခုလျှင် ၁ဝဝဝဝိ/-၊ ၁၅ဝဝဝိ/-၊ ၂ဝဝဝဝိ/-၊ ဓါးသွေးကျောက်တစ်ခုလျှင် ၁ဝဝဝိ/-၊ ၂ဝဝဝိ/-၊ ၃ဝဝဝိ/-၊ ဈေးအသီးသီးဖြင့် ရောင်းချကြောင်း သိရှိရပါသည်။

နိဂုံး

    ကျောက်ပျဉ်ကို အသုံးမပြုဘဲ နိုင်ငံခြား သို့မဟုတ် ပြည်တွင်းမှ ခေတ်ပေါ်အလှကုန် ပစ္စည်းများ မည်မျှပင်ခြယ်မှုန်းကြပါစေ၊ သနပ်ခါးလိမ်းခြယ်သည့် ယဉ်ကျေးမှုထွန်းကားရာ မြန်မာနိုင်ငံအဖို့ မြန်မာ့သနပ်ခါးလိမ်းခြယ်မှု အလေ့အထသည် မြန်မာအမျိုးသမီးများအတွက် အစဉ်အမြဲ တည်ရှိနေမည်ဖြစ်သဖြင့် ကျောက်ပျဉ်လုပ်ငန်းသည်လည်း တိမ်မြုပ်ပျောက်ကွယ်သွားမည် မဟုတ်ဘဲ ထာဝရရှင်သန်နေမည့် အိမ်တွင်းလက်မှုလုပ်ငန်းဖြစ်ကြောင်း တင်ပြလိုက် ရပါသည်။

DOCA(စစ်ကိုင်း)

    ကျောက်မဲခရိုင်၊ စားသုံးသူရေးရာဦးစီးဌာနမှ ကျောက်မဲမြို့၊ အမှတ်(၈)ရပ်ကွက်၊ ရွှေစေတီလမ်းရှိ နေကြာပန်းအမှတ်တံဆိပ် မုန့်ညှင်းချဉ်၊ ကြက်သွန်ချဉ်နှင့်ပဲငပိလုပ်ငန်းများကို တစ်ပိုင်တစ်နိုင်လုပ်ကိုင်နေသည့် ဦးဇော်နိုင်ဦးကို (၃.၄.၂၀၂၃)ရက်နေ့၊ (၁၁:၃၀)နာရီအချိန်တွင် တွေ့ဆုံကာ မေးမြန်းကွင်းဆင်းဆောင်ရွက်ခဲ့ကြကြောင်း သိရှိရပါသည်။ မိဘဘိုးဘွားပိုင်လုပ်ငန်းဖြစ်၍ သားစဉ် မြေးဆက် ဆောင်ရွက်ခဲ့ကြရာ နှစ်(၂၀)နီးပါးရှိပြီဖြစ်ကြောင်း၊ မုန့်ညှင်းချဉ်နှင့် ကြက်သွန်ချဉ်များကို တစ်နှစ်တစ်ခါ ရာသီပေါ်အချိန်တွင် ကုန်ကြမ်းများအား ကျောက်မဲမြို့နယ်ရှိ မန်ခါ၊ မန်ကျောင်း ကျေးရွာများနှင့် ပြင်ဦးလွင်မြို့နယ်ရှိ ကျေးရွာများမှ ဝယ်ယူပြီး မုန့်ညှင်း (၁)ပိဿာကို ယခင်နှစ်များတွင် (30ဝိ/-)ကျပ် ဈေးနှုန်းရှိသော်လည်း ယခုနှစ်တွင် စိုက်ပျိုးစရိတ်မြှင့်တက်လာခြင်းကြောင့် မုန့်ညှင်း (၁)ပိဿာလျှင် (၇၀ဝိ/-)ကျပ်၊ ကြက်သွန်ဖြူ (၁)ပိဿာလျှင် (၁၅၀ဝိ/-)ကျပ် ဈေးပေးဝယ်ရကြောင်း သိရှိရပါသည်။

     ရရှိလာသော ကုန်ကြမ်းများဖြစ်သည့် မုန့်ညှင်းနှင့်ကြက်သွန်ဖြူများကို ရေသန့်စင်အောင် သုံးကြိမ်ခန့် အထပ်ထပ်ဆေးကြောပြီး ငရုတ်၊ ဂျူး၊ ဆားတို့ဖြင့် သမအောင်နယ်၍ စဉ့်အိုးထဲသို့ သိပ် ထည့်ပြီး တစ်နှစ်ပြည့်သည့်အချိန်မှသာ ဖောက်၍ ဈေးကွက်အတွင်းသို့ ကုန်ချော အဖြစ် ၁ ပိဿာ၊ ၂၅ ကျပ်သားနှင့် ၅၀ ကျပ်သား စသည်ဖြင့် ပိဿာ၊ ကျပ်သားတို့ဖြင့် ထုတ်လုပ်ရောင်းချလျက်ရှိကြောင်းနှင့် ကုန်ကြမ်း(၁၀)ပိဿာပြုလုပ်လျှင် ကုန်ချော (၅) ပိဿာရရှိကြောင်း သိရှိရပါသည်။

      ပဲငပိပြုလုပ်ရာတွင်လည်း ကုန်ကြမ်းဖြစ်သည့် မြေထောက်ပဲကို မန္တလေးမှ (၃၀)ပိဿာပါ တစ်အိတ်လျှင် (၈၄၀၀ဝိ/-)ကျပ်ဖြင့်ဝယ်ယူကာ ရေစင်အောင် ဆေးကြောပြီး ထင်းမီးဖြင့် ပြုတ်၍ ရရှိလာသော ပဲများကို အပုပ်ခံ၊ နေပူလှမ်းပြီးမှ ငရုတ်ချဉ်နှင့် ဆတူရော၍ မဆလာ၊ ဆား အသင့်အတင့် ထည့်ပြီး အိုးအတွင်းသို့ နှစ်ပေါက်သိပ်ထားရကြောင်း၊ ကုန်ကြမ်း(၃၀)ပိဿာလျှင် ကုန်ချော(၁၅)ပိဿာထွက်ရှိကြောင်း သိရှိရပါသည်။

      ဈေးနှုန်းအနေဖြင့် မုန့်ညှင်းချဉ် (၁)ပိဿာ (၃၀၀ဝိ/-)ကျပ်၊ ကြက်သွန်ချဉ် (၁)ပိဿာလျှင် (၄၀၀ဝိ/-)ကျပ်နှင့် ပဲငပိ (၁)ပိဿာလျှင် (၅၀၀ဝိ/-)ကျပ် ဈေးရှိပြီး နေ့စဉ်အထုပ်ရေ (၁၀၀၀၀)ခန့် ရောင်းရကြောင်း၊ ဈေးကွက်အနေဖြင့် ကျောက်မဲ၊ သီပေါ၊ နောင်ချို၊ ပြင်ဦးလွင်၊ မန္တလေးနှင့် မုံရွာမြို့များသို့ တင်ပို့ရောင်းချကြောင်း လေ့လာသိရှိရပါသည်။

DOCA(ရှမ်း)