၃၀.၃.၂၀၂၃ ရက်နေ့တွင် တိုင်းဒေသကြီးနှင့်ပြည်နယ် မြို့နယ်အလိုက် ဆန်၊ ဆီ၊ မီးဖိုချောင်သုံးပစ္စည်းများ၊ သားငါး၊ စက်သုံးဆီ၊ ရွှေ၊ ဒေါ်လာ ဈေးနှုန်းများအား အောက်ပါ .pdf တွင် ဝင်ရောက်ကြည့်ရှုနိုင်ပါသည်-
မြန်မာအစားအစာများအနက် မုန့်ဟင်းခါးသည် မသိသူမရှိပါ။ နေရာဒေသ အပေါ်မူတည်၍ မုန့်ဟင်းခါးချက်ပုံချက်နည်း အမျိုးမျိုးရှိပါသည်။ ထိုအနက် တမူထူးခြားပြီး လူကြိုက်များသည်ကတော့ တောင်ငူမုန့်ဟင်းခါးပင်ဖြစ်ပါသည်။ တောင်ငူမုန့်ဟင်းခါး ချက်ပြုတ်ရန်အတွက် လိုအပ်သောကုန်ကြမ်းပစ္စည်းများမှာ ငါး၊ ကြက်သွန်ဖြူ၊ ကြက်သွန်နီ၊ စပါးလင်၊ ငံပြာရည်နဲ့ ငှက်ပျောအူတို့ ဖြစ်ပါသည်။ ပထမဆုံး ငါးကို ငံပြာရည်အနည်းငယ်၊ စပါးလင်တို့နှင့်ပြုတ်ရပါမည်။
ငါးပြုတ်စဉ် ကြက်သွန်ဖြူကို ဆီချက်ချက်ထားရပါမည်။ ကြက်သွန်နီကိုလည်း လေးစိတ်ထိုးထားရပါမည်။ ငါးနူးပြီဆိုလျှင် အသားနွှာထားပြီး တစ်ချိန်တည်းမှာပင် ငါးအရိုးတွေကိုပါ ထောင်းပြီးထွက်လာတဲ့အရည်ကို ငါးပြုတ်ရည်ထဲကို အရိုးမပါအောင် ဇကာနဲ့စစ်ပြီးထည့်ရပါသည်။ ထို့နောက် အနံ့မွှေးအောင် စပါးလင်ကို ထောင်းထည့်ပြီး ဟင်းရည်ပွက်လာအောင် တည်ရပါသည်။ ဟင်းရည်ပွက်လာလျှင် ငါး၊ ကြက်သွန်နီနှင့် ဂျင်းတို့ကို ဟင်းရည်အိုးထဲထည့်ပြီး မီးအေးအေးနှင့် ဆူအောင်တည်လိုက်ပါသည်။ တောင်ငူမုန့်ဟင်းခါး၏ ထူးခြားချက်မှာ ငါး၊ ကြက်သွန်နှင့် ဂျင်းများကို ဆီမသတ်ပဲ ချက်ခြင်းဖြစ်ပါသည်။ ပြီးမှ ရခိုင်ငှက်ပျောပင်၏ အပေါ်ကြောတွေကိုသပ်ပြီး နုသည့် အတွင်းပိုင်းကို ပါးပါးလှီးပြီးရေစိမ်ထားပါသည်။
ဟင်းရည်ဆူလာသည့်အခါ လှီးထားသောငှက်ပျောပင် ထည့်လိုက်ပါသည်။ တောင်ငူမုန့်ဟင်းခါးကို ဒေသခံတွေက အရည်၊ အသုပ်နှင့် ဇွန်းပေါက်ဆိုပြီး ပုံစံသုံးမျိုးစားသုံးကြပါသည်။ တောင်ငူ မုန့်ဟင်းခါးဟင်းရည်ကျဲ၏ ထူးခြားချက်မှာ ဆန်လှော်မှုန့်နှင့်စားသုံးကြပါသည်။ တစ်နည်းအားဖြင့် ပြောရမည်ဆိုရင်တော့ ဆန်လှော်မှုန့်မပါလျှင် တောင်ငူမုန့်ဟင်းခါး မဖြစ်နိုင်ပါ။ မုန့်ဖက်၊ ဆီချက်၊ ဆန်လှော်မှုန့်၊ ငရုပ်သီးအကျက်မှုန့်၊ နံနံပင်၊ ပဲသီး၊ ခရမ်းချဉ်သီးများနှင့် စားသုံးရပါသည်။ ပဲတောင့်ရှည်သီးကို ကိုယ်တိုင်ချိုးဖဲ့စားသောက်သည်မှာ တောင်ငူမုန့်ဟင်းခါး၏ ထူးခြားမှုတစ်ခုဖြစ်ပါသည်။ မုန့်ဟင်းခါးတစ်ပွဲလျှင် (၈၀၀) ကျပ်နှုန်းဖြင့် ရောင်းချလျက်ကြောင်း သိရှိရပါသည်။
DOCA(ပဲခူး)
ပိတ်စွယ်သည် အင်းအိုင်၊ ကန်၊ ချောင်းနားများတွင် သဘာဝအတိုင်း အလေ့ကျပေါက်ရောက်သော ယားတတ်သည့်ပိန်းယားပင်မှထွက်ရှိသောအရာဖြစ်ပြီး ပြည်မြို့၊ ဧရာဝတီမြစ်ကမ်းနားရှိ နဝင်းချောင်း၊ နဝင်းတာရိုးနှင့် ဝက်ထီးကန်ရှိ ကန်ကြီးအနားတစ်ဝိုက်နှင့် ရွှေတောင်မြို့နယ်ရှိ ကျီးသဲ၊ မြို့မနယ်ဘက်မှ အင်းအိုင်၊ မြစ်ကမ်းချောင်းနားများတွင် အလေ့ကျပေါက်ရောက်ပါသည်။
ပိတ်စွယ်သည် နူးညံ့ပြီး အရသာမှာ မျှစ်နှင့်ခပ်ဆင်ဆင်တူသော်လည်း မျှစ်ထက်ပိုနူးညံ့ကာ မိုးဦးကျချိန် (မေလနှင့် ဇွန်လများ)တွင် လှိုင်လှိုင်ထွက်ပေါ်လေ့ရှိပါသည်။ ယခုကာလ၌ ပေါ်ဦးပေါ်ဖျားအချိန်ဖြစ်ပြီး ဈေးကောင်းရလျက်ရှိကာ တစ်ပိဿာလျှင် ကျပ်(၄၀၀၀-၅၀၀၀-၆၀၀၀)ခန့်ရှိပြီး လက်လီဈေးသည်များတွင် (၆)ချောင်း(၇)ချောင်းပါဝင်သော အစည်းတစ်စည်းလျှင် ကျပ် (၄၀၀-၅၀၀)ခန့်ရောင်းချကြပါသည်။ ပိတ်စွယ်ကို မုန့်တီဟင်းချို၊ ကြာဆံဟင်းခါးထဲထည့်ပြီး စားကြသည့်အပြင် မန္တလေးဘက်တွင်မူ ခိုတောင်မုန်တီနှင့် ပိတ်စွယ်ဟင်းချိုဆိုကာ တွဲဖက်ညီသောအစားအစာအဖြစ် လူသိများပါသည်။ ပိတ်စွယ်ကို ပုစွန်ခြောက်၊ ငရုတ်သီးစိမ်းတို့ဖြင့်ဆီသတ်ပြီး ကြော်၍လည်းကောင်း၊ ဆူးပုတ်ရွက်နှင့်ရောပြီးကြော်စား၍သော်လည်းကောင်း၊ အသားနှင့်ရောချက်စားလျှင်လည်း နူးညံ့၍ ထမင်းမြိန်စေပါသည်။
ပိတ်စွယ်ကိုအချဉ်တည်ထားပြီး ပိတ်စွယ်ချဉ်လုပ်ပြီးလည်းရောင်းကြပါသည်။ ပိတ်စွယ်ချဉ်ကို ကြက်သွန်နီ၊ ငပိ၊ ငရုတ်သီးစိမ်းတို့နှင့် ကြော်စားကြသည့်အပြင် ကြက်သား၊ ဝက်သားနဲ့လည်းရောပြီး မျှစ်ချဉ်ချက်သကဲ့သို့ ချက်စားကြပါသည်။ ပိတ်စွယ်ချဉ်ကို တို့စရာအဖြစ်လည်းစားကြပြီး ရန်ကုန်ဘက်တွင် ဂုံမင်းနဲ့ရောပြီးမှားတက်ကြသောပိတ်စွယ်လေးတွေကို တစ်ခါတစ်ရံ ရှင်မွှေးလွန်းဟူ၍ ခေါ်ကြကြောင်း သိရှိရပါသည်။ ရွှေတောင်မြို့နယ်ဘက်တွင် ပိတ်စွယ်ချဉ်ကို ဖန်ပုလင်းနှင့်ထည့်၍ ရောင်းချကြပြီး ရေသန့်ဘူးများ၊ ပါကင်ထုပ်များနှင့်လည်းရောင်းချကြကာ ပါကင်ထုပ် (၁)ထုပ်ကို (၂၅)ကျပ်သားဝင်ဆံ့ကာ (၃၅၀၀)ကျပ်ဖြင့် ရောင်းချကြပါသည်။ ဖန်ပုလင်း၊ ရေသန့်ဘူး(၁)ပုလင်းလျှင် ကျပ် (၁၅၀၀-၂၀၀၀)ခန့်ဖြင့် ရောင်းချကြပါသည်။
နူးနူးညံ့ညံ့ဖြင့် စားကောင်းသော ပိတ်စွယ်အစိမ်း၊ ပိတ်စွယ်တစ်ရေပြုတ်၊ ပိတ်စွယ်ချဉ်လေးများမှာ ရောင်းအားကောင်းသည့်အတွက် Online တွင် ရောင်းချခြင်းများလည်းရှိပါသည်။ ပိတ်စွယ်အချောင်းလေးများကို လက်ဖြင့်ဖျစ်ကြည့်ပါက တောင့်တောင့်လေးဖြစ်လျှင် ပိတ်စွယ်မှာ လက်ဆတ်မှုရှိပြီး ပိတ်စွယ်မှာအရောင်မဲခြင်း၊ ရေမြုပ်ထနေခြင်း၊ လက်နဲ့ဖျစ်လို့ပြဲထွက်နေလျှင် မလတ်ဆတ်၍ စားသုံးရန်မသင့်ကြောင်း သိရပါသည်။ ပိတ်စွယ်ကိုမစားဖြစ်သေးလျှင် ရေစိမ်ပြီး ထားနိုင်သော်လည်း (၂)ရက်ထက်ကျော်ပြီး ရေစိမ်ထားလျှင်လည်း ရိပျော့သွားတတ်ပါသည်။ (၂)ရက်အတွင်း ရေစိမ်ထားလျှင်လည်း ရေလဲလှယ်ပေးရန် လိုအပ်ပါသည်။ (၁)ပတ်အထိ အထားခံစေရန်အတွက် ပိတ်စွယ်ကို ပလတ်စတစ်အိတ်ဖြင့် လေလုံအောင်ထုတ်ပြီး ရေခဲသေတ္တာအခန်းထဲ၌ ထားခြင်းဖြင့်လည်း (၁)ပတ်အထိအထားခံကြောင်း သိရပါသည်။ Online ရောင်းချခြင်းများတွင် နယ်ဝေးဂိတ်တင်ပို့မှုများအတွက် ပိတ်စွယ်များကို ရေစစ်ကာလေစုပ်အိတ်ဖြင့် သေချာစွာပို့ဆောင်ပေးရသည့်အတွက် လေစုပ်အိတ်နှင့်ထည့်ရသဖြင့် ရေအကုန်စုတ်ထုတ်ရသောကြောင့် အလေးချိန် (ဥပမာ-၂ကျပ်သားခန့်)အနည်းငယ်လျော့နည်းမှုရှိကြောင်း သိရှိရပါသည်။
DOCA(ပဲခူး)
မတ်လ (တတိယပတ်)အတွင်း ချင်းထွက်ရှိရာဒေသများတွင် အိမ်နီးချင်းနိုင်ငံများ၏ ချင်းဝယ်လိုအား(အစွဲများ)ကောင်းနေပြီး ပြည်တွင်းဝယ်လက်သမား ဈေးအနည်းငယ်မြင့်၍ အရောင်းအဝယ်ဖြစ်လျက်ရှိပါသည်။ ချင်းကို အောင်ပန်းဘက်မှ ပြည်ပွဲရုံသို့ တစ်နေ့လျှင် ချင်း တစ်ဆယ်ပိဿာ ဝင်(ပို) ၅၀၀/၆၀၀ ခန့် ဝင်ရောက်မှုရှိပြီး အရောင်းအဝယ်မှာ တစ်နေ့လျှင် ပိဿာချိန် (၈၀၀/၁၀၀၀) ခန့် အရောင်းအဝယ်ဖြစ်လျက်ရှိပါသည်။ ယခင်အပတ်က ချင်းဈေးထက် ယခုအပတ်တွင် ချင်းဈေးမှာ ချက်ချင်းတက်လာပါသည်။ ယခုအပတ် ချင်း(ပွဲရုံဈေး) (၂၀၀၀)ကျပ်မှ (၂၂၀၀)ကျပ်ဖြစ်ပြီး လက်လီဈေးမှာ (၃၀၀၀)ကျပ်ဈေးတို့ဖြင့်ရောင်းဝယ်လျက်ရှိပါသည်။ ဒါးလှီးချင်း တစ်ပိဿာလျှင် (၂၇၀၀)ကျပ်ဈေးဖြင့် အရောင်းအဝယ်ဖြစ်လျက်ရှိပါသည်။ ပြည်ပွဲရုံများတွင်လည်း ချင်းဈေးတစ်ပတ်နှင့်တစ်ပတ် ဈေးနှုန်းမတည်ငြိမ်ကြောင်း သိရှိရပါသည် ။
DOCA(ပဲခူး)
မြန်မာလူမျိုးများ နေ့စဉ်စားသောက်ရာ၌ ဆန်သည်အဓိကဖြစ်သည့်အပြင် ထမင်းနှင့်တွဲဖက်စားသောက်နိုင်ပြီး ဟင်းချက်ရာ၌လည်း အိမ်တိုင်းတွင် စားသုံးဆီသည် မရှိမဖြစ်ဒုတိယအရေးကြီးဆုံးဖြစ်ပါသည်။ ဆီအမျိုးမျိုးရှိသည့်အနက် မြေပဲဆီကိုလူအများအသုံးပြုကြပြီး နှမ်းဆီကို အသုံးပြုမှုနည်းကြပါသည်။ မြေပဲဆီနှင့် နှမ်းဆီကိုနှိုင်းယှဉ်ကြည့်မည်ဆိုလျှင် နှမ်းဆီမှာ ဆေးဖက်ဝင်သော်လည်း ဟင်းချက်ရာတွင် ခါးသက်သောအရသာရှိ၍ လူတို့စားသုံးမှု နည်းကြပါသည်။ နှမ်းဆီသည် မပြည့်ဝဆီများစွာပါဝင်သည့်အတွက် ကျန်းမာရေးနှင့်ညီညွတ်သောဆီ (Healthy Oil) တစ်မျိုးဖြစ်ပါသည်။
ရှေးယခင်က မြန်မာများသည် နှမ်းဆီကိုပိုမိုစားသုံးကြသဖြင့် ကျန်းမာရေးညီညွတ်ကြပါသည်။ ယခုနောက်ပိုင်းတွင် စီးပွားရေးအရ တွက်ချေကိုက်ရာ ဆီအမျိုးမျိုးကို ဝယ်ယူစားသုံးလာကြသည့်အတွက် ကျန်းမာရေးအရလည်း ထိခိုက်လာကြပါသည်။ ယခင်ကဆိုလျှင် လူများ၏သက်တမ်းမှာ (၇၀/၈၀) အထိရှိကြပြီး နောက်ပိုင်းတွင် လူ့သက်တမ်းမှာ (၆၀/၇၀) ခန့်သာရှိလာခဲ့သဖြင့် သက်တမ်းအရလည်းတိုတောင်းလာကြပါသည်။ ကျန်းမာရေးချို့တဲ့ရခြင်း၏ အဓိကမှာ အစားအသောက်ပင်ဖြစ်ပါသည်။ ထိုအစားအသောက်ထဲတွင် လူများနေ့စဉ်စားသုံးကြသည့်ဆီသည်လည်း တစ်ခုအပါအဝင်ဖြစ်ပါသည်။ ဆီအမျိုးအစားမျိုးစုံရှိသည့်အထဲတွင် နှမ်းဆီသည် ဆေးဖက်ဝင်သောဆီတစ်မျိုးဖြစ်သည့်အတွက် နှမ်းဆီသုံးစွဲလျှင် ရရှိနိုင်သောကျန်းမာရေးအကျိုးကျေးဇူးများကို တင်ပြလိုက်ရပါသည်။
နှမ်းဆီကိုစားသုံးခြင်းဖြင့် သွေးတွင်းအဆီကိုကျစေပြီး နှလုံးကျန်းမာရေးလည်း ကောင်းစေပါသည်။ နှမ်းစေ့တွင်ပါဝင်သောဓာတ်တစ်မျိုးမှာ အသည်း၏လုပ်ဆောင်ချက်ကို ကောင်းမွန်စေပြီး သွေးကြောများ၊ အရိုးများနှင့် အဆစ်များကို အားဖြည့်ပေးနိုင်သော ပရိုတိမ်းဓာတ်တစ်မျိုးလည်း အပါအဝင်ဖြစ်ပါသည်။ ထိုကြောင့် အဆစ်အမြစ်ကိုက်ခဲနာကျင်လျှင် နှမ်းဆီလိမ်းပေးခြင်းဖြင့် နာကျင်မှုကိုသက်သာစေပါသည်။ နှမ်းဆီကိုသောက်ပေးခြင်းဖြင့်လည်း သွေးပေါင်ချိန်ကို ထိန်းညှိပေးနိုင်ပြီး သွေးတိုးကြောင့် နောက်ဆက်တွဲကျန်းမာရေးပြဿာနာများကိုလည်း ကာကွယ်ပေးပါသည်။ နှမ်းဆီကိုစားသုံးပေးလျှင် စိတ်ခံစားမှုကောင်းပြီး၊ စိတ်ဖိစီးမှု၊ စိတ်ဓာတ်ကျမှုများမဖြစ်စေရန်အတွက် ကာကွယ်ပေးပါသည်။ ခံတွင်းကျန်းမာရေးအတွက်လည်း နှမ်းဆီအနည်းငယ်ကိုငုံပေးထားလျှင် ခံတွင်းထဲရှိ ဘက်တီးရီးယားများကို တိုက်ဖျက်ပေးပြီး သွားချေးများကိုလည်း ဖယ်ရှားပေးသည့်အပြင် သွားဖုံးများကိုလည်းကျန်းမာစေပါသည်။ နှမ်းဆီကို မနက်အိပ်ယာထလျှင် လက်ဖက်စားဇွန်းတစ်ဇွန်းသောက်ပေးလျှင် ကိုယ်တွင်းမှ အဆိပ်အတောက်များကို ဖယ်ရှားပေးနိုင်ပါသည်။ နှမ်းဆီကိုစားသုံးပေးခြင်းဖြင့် အသားနှင့်အရိုးကိုအားကောင်းစေပြီး ဆံပင်ကောင်းခြင်းကိုလည်း ပေးစွမ်းနိုင်ပါသည်။ နှမ်းဆီတွင် (ဇင့်)ဓာတ်ပါဝင်မှုများသဖြင့် အသားအရေတင်းရင်းမှုအတွက် အထောက်အကူပြုပြီး ဇင့်ဓာတ်က အရိုးသိပ်သည်းဆကိုလည်း အားကောင်းစေပါသည်။ ထို့ပြင် နှမ်းဆီတွင် ဗီတာမင်ဘီ၊ အီး၊ မဂ္ဂနီဆီယမ်၊ ကယ်လ်ဆီယမ်နှင့် ဖော့စ်ဖရပ်စ်ပါဝင်မှုကြောင့် ဆံပင်နှင့်ဦးရေပြားကိုလည်း အားကောင်းစေပါသည်။ ဝမ်းချုပ်လျှင်လည်း နှမ်းဆီထမင်းစားဇွန်းတစ်ဇွန်းသောက်ပေးခြင်းဖြင့် ဝမ်းမှန်စေပါသည်။ နှမ်းဆီကို ညအိပ်ခါနီး၌ ခြေဖဝါးတွင် လိမ်း၍နှိပ်ပေးလျှင် အိပ်မောကျစွာအိမ်ပျော်နိုင်ပါသည်။ နှမ်းဆီစစ်စစ်သည် အလွန်ဆေးဖက်ဝင်သည့်အတွက် အိမ်တိုင်းတွင်ဆောင်ထားသင့်သော အိမ်တွင်းသမားတော်ဖြစ်ပါသည်။ နှမ်းဆီသည် အစာခြေအားကောင်းသဖြင့် ကလေးငယ်များအစာမကြေဖြစ်လျှင် ဗိုက်ကိုလိမ်းပေးခြင်းဖြင့် ရောဂါများသက်သာစေပါသည်။
ထို့ကြောင့် နှမ်းဆီကိုစားသုံးပေးခြင်းဖြင့် ကျန်းမာရေးအတွက် အထောက်အကူပြုသည့်အပြင် နှမ်းဆီကို ကြိတ်ခွဲ၍ရောင်းချသူများအနေဖြင့် နှမ်းတစ်တင်းကို ဆီကြိတ်လျှင် (၆)ပိဿာခန့်ထွက်ရှိပါသည်။ ဆီစက်များတွင် နှမ်းဆီကြိတ်ခွဲရာ၌ နှမ်းနီကိုသာဦးစားပေး၍ ကြိတ်ခွဲကြပြီး နှမ်းနီမရှိလျှင် နှမ်းနက်ကိုကြိတ်ခွဲကြပါသည်။ နှမ်းနီမှာ ဆီကြိတ်နှမ်းနီဖြစ်သည့်အတွက် ဆီကြိတ်ရာတွင် ဆီအထွက်နှုန်းကောင်းမွန်ပါသည်။ မိုးနှမ်းနီမှာ ဆီထွက်နှုန်းကောင်းခြင်း၊ နှမ်းလှောင်လျှင်လည်း သင့်တော်သဖြင့် ဆီစက်လုပ်ငန်းရှင်များနှင့် ပွဲရုံလုပ်ငန်းရှင်များက မိုးနှမ်းကို ကြိုက်နှစ်သက်ကြပါသည်။ နှမ်းနက်မှာဆီကြိတ်ရာတွင် ဆီအထွက်နှုန်းနည်းသဖြင့် ဆီစက်လုပ်ငန်းရှင်များက ကြိုက်နှစ်သက်မှုရှိ၍ နှမ်းနီမရှိမှသာလျှင် နှမ်းနက်ကို ဆီကြိတ်ကြပါသည်။ နှမ်းနက်ကိုကြိတ်သော နှမ်းနက်ဆီကို ဆေးဖော်ရာတွင် အသုံးပြုကြပါသည်။
ဆီစက်များတွင် သန့်စင်ပြီးသောနှမ်းများကို ဆီကြိတ်ခွဲရာ ပထမဦးစွာထွက်ရှိလာသော ဆီအကြည်များအား နှမ်းဦးဆီဟုခေါပြီး နှမ်းဦးရေထွက်ပြီးသော နှမ်းဖတ်များကို ထပ်မံကြိတ်၍ စစ်ယူပြီးရရှိသောနှမ်းဆီကို (ရိုးရိုး)နှမ်းဆီဟုခေါ်၍ ဈေးကွက်အတွင်းသို့ ပိဿာဝင်ဘူးများဖြင့်လည်းကောင်း၊ ပေပါများတွင်ထည့်သွင်း၍ ပိဿာချိန်ဖြင့် ရောင်းချကြပါသည်။ ထို့ပြင် နှမ်းဆီ (ရိုးရိုး)အား စားအုန်းဆီနှင့်ရောနှောကာ နှမ်းဆီ(အရော)အဖြစ် ဈေးကွက်တွင် ရောင်းချကြပါသည်။ နှမ်းဆီဈေးနှုန်းများမှာ နှမ်းဦးဆီတစ်ပိဿာလျှင် (၁၂၄၀၀)ကျပ်၊ နှမ်းဆီ(ရိုးရိုး)တစ်ပိဿာလျှင် (၁၂၀၀၀)ကျပ်နှင့် နှမ်းရောဆီတစ်ပိဿာလျှင် (၁၀၅၀၀)ကျပ်ဖြင့် ပြည်ဈေးကွက်တွင် ရောင်းချလျက်ရှိပါကြောင်း သိရှိရပါသည်။
DOCA(ပဲခူး)
ယခုအပတ် ပြည်မန်ကျည်းမှည့် ပွဲရုံများသို့ သဲကုန်း၊ ရွှေတောင်၊ ပေါက်ခေါင်းနှင့် ပန်းတောင်းမြို့နယ်များမှ တစ်နေ့လျှင် ပိဿာချိန် (၁၀၀၀/၁၅၀၀)ခန့်ဝင်ရောက်မှုရှိပြီး မန်ကျည်းမှည့် အစေ့ပါ/ အစေ့မပါ နှစ်မျိုးလုံး အရောင်းအဝယ်ဖြစ်လျက်ရှိပါသည်။ လှောင်လက်သမားများ အဝယ်ရှိနေပြီး လက်လီသမားတို့လည်း အဝယ်လိုက်နေတာကြောင့် အရောင်းအဝယ်မှာ ကောင်းလျက်ရှိပါသည်။ ယခုအပတ် မန်ကျည်းမှည့်အသစ် ပွဲရုံဈေးမှာ အစေ့ပါ တစ်ပိဿာလျှင် (၁၀၀၀)ကျပ်နှင့် အစေ့မပါ (အသားချည်း) ဈေးမှာ (၂၂၀၀)ကျပ်ဈေးတို့ဖြစ်ပြီး ဒေသတွင်းလက်လီဈေးမှာ အစေ့ပါ (၁၅၀၀)ကျပ်နှင့် အစေ့မပါ (၂၅၀၀-၃၀၀၀)ကျပ်ဈေးတို့ဖြင့် အရောင်းအဝယ်ကောင်းလျက်ရှိပါကြောင်း သိရှိရပါသည်။
DOCA(ပဲခူး)
ပြည်ကုန်စည်ဒိုင်တွင် ပြည်ပသို့တင်ပို့မှုရှိသောပဲများမှာ အရောင်းသွက်လျက်ရှိပြီး ပဲဈေးများမှာ မြင့်တက်လျက်ရှိကြောင်း သိရပါသည်။ မတ်လအစမှစ၍ ပြည်ပပို့ကုန်ဈေးများမြင့်လျက်ရှိကြောင်း သိရှိရပါသည်။
၂၀၂၃ခုနှစ်၊ မတ်လ (ဒုတိယပတ်) တွင် မတ်ပဲဈေးမြင့်လာပြီး ပဲတစ်တင်းလျှင် (၆၄၀၀၀-၆၅၀၀၀)ကျပ်ဈေးဖြင့် အရောင်းအဝယ်ဖြစ်ခဲ့ပါသည်။ တတိယပတ်၌ ထောပတ်ပဲဈေးပိုတက်လာရာ ပဲတစ်တင်းကို (၆၆၅၀၀-၆၇၀၀၀)ကျပ်ဖြင့် တစ်ရက်လျှင် အိတ်(၄၀၀)ခန့် ရန်ကုန်သို့တင်ပို့မှု ရှိခဲ့ပါသည်။
မတ်လ (ဒုတိယပတ်) ပဲစင်းငုံတစ်တင်းကို (၇၁၅၀၀-၇၂၀၀၀) ကျပ်ဖြင့် ရန်ကုန်အဝယ်တစ်ရက်လျှင် အိတ်(၃၀၀)ခန့် ရန်ကုန်အဝယ်ရှိခဲ့ပါသည်။ မတ်လ (တတိယပတ်) တွင် ပဲစင်းငုံဈေးမြင့်တက်လာပြီး ပဲတစ်တင်းကို (၇၄၅၀၀-၇၅၀၀၀)ကျပ်ဈေးဖြင့် ရန်ကုန်အဝယ်တစ်ရက်လျှင် အိတ်(၃၀၀/၄၀၀)ခန့် ရန်ကုန်အဝယ်ရှိခဲ့ပါသည်။
မတ်လ (ဒုတိယပတ်) တွင် ကုလားပဲ(HL) တစ်တင်းကို (၇၃၀၀၀-၇၄၀၀၀)ကျပ်၊ ကုလားပဲ (မြကြေးမှုံ)တစ်တင်းကို (၇၃၀၀၀-၇၃၅၀၀)ကျပ်ဖြင့် မြို့တွင်းအဝယ်တစ်ရက်လျှင် အိတ်(၂၀၀/၃၀၀)ခန့် အဝယ်ရှိခဲ့ပါသည်။ မတ်လ (တတိယပတ်) တွင် ကုလားပဲ (HL) တစ်တင်းကို (၇၄၀၀၀)ကျပ်၊ ကုလားပဲ (မြကြေးမှုံ) တစ်တင်းကို (၇၄၅၀၀-၇၅၀၀၀)ကျပ်ဖြင့် မြို့တွင်းခွဲစက်သမားများ အဝယ်တစ်ရက်လျှင် (၄၀၀/၅၀၀)ခန့် အဝယ်ရှိခဲ့ပါသည်။
မတ်လ (ဒုတိယပတ်) တွင် အရောင်းအဝယ်ဖြစ်လျက်ရှိသော ပဲကြီးတစ်တင်းလျှင် (၈၂၀၀၀-၈၃၀၀၀)ကျပ်ဖြင့် မြို့တွင်းပဲကြော်သမားများ အဝယ်ရှိခဲ့ပါသည်။ မတ်လ (တတိယပတ်) တွင် ပဲကြီးဈေးမြင့်တက်လာပြီး ပဲကြီး(ကုန်းချော)တစ်တင်းလျှင် (၈၀၀၀၀-၈၂၀၀၀) ကျပ်၊ ပဲကြီး (အာမဲ) တစ်တင်းကို (၇၈၀၀၀)ကျပ် ဈေးဖြင့်မြို့တွင်းအဝယ်နှင့် ရန်ကုန်အဝယ်တစ်ရက်လျှင် အိတ် (၃၀၀/၄၀၀)ခန့် အဝယ်ရှိခဲ့ပါသည်။
မတ်လ (ဒုတိယပတ်) တွင် စားတော်ပဲ(ကျွန်း)တစ်တင်းကို (၁၁၀၀၀၀-၁၁၃၀၀၀)ကျပ်ဖြင့် မြို့တွင်းအဝယ်တစ်ရက်လျှင် အိတ် (၁၀၀)ခန့် မြို့တွင်းအဝယ်ရှိခဲ့ပါသည်။ မတ်လ (တတိယပတ်) တွင် စားတော်ပဲ(ကျွန်း)တစ်တင်းကို ယခင်အပတ်ကအတိုင်း ဈေးအေးနေခဲ့ပြီး တစ်ရက်လျှင် အိတ် (၁၀၀)ခန့် အဝယ်ရှိပါသည်။
မတ်လ (ဒုတိယပတ်) တွင် ဘိုကိတ်ပဲတစ်တင်းကို (၄၇၀၀၀)ကျပ်ဖြင့် မြို့တွင်းနှင့် တစ်ခါတစ်ရံ ရန်ကုန်အဝယ်ရှိခဲ့ပြီး တစ်ရက်လျှင် အိတ်(၅၀/၁၀၀)ခန့် အဝယ်ရှိခဲ့ပါသည်။ မတ်လ (တတိယပတ်) တွင် ဘိုကိတ်ပဲတစ်တင်းလျှင် (၄၇၀၀၀)ကျပ်ဖြင့် ဈေးအေးနေခဲ့ပါကြောင်း သိရှိရပါသည်။
DOCA(ပဲခူး)
ရွှေဖရုံသီးကိုစိုက်ပျိုးရာတွင် ပူနွေးသောရာသီဥတုတွင် စိုက်ပျိုးလျှင် ပိုမိုဖြစ်ထွန်းပါသည်။ သက်တမ်းမှာ (၄)လကြာမြင့်ပြီး နုန်းဆန်သောမြေ၊ မြေနီသဲဝန်းမြေများတွင် ဖြစ်ထွန်းအောင်မြင်ပါသည်။
ရွှေဖရုံသီးပင်အား စိုက်ပျိုးလျှင် (၃)ပေခြား၊ တစ်တန်းနှင့်တစ်တန်း (၂၀)ပေခွာ၍ တစ်ကျင်းလျှင် အစေ့(၃-၄)စေ့ချ၍ စိုက်ပျိုးရပါသည်။ တစ်ဧကလျှင် မျိုးစေ့(၃)ကီလိုဂရမ်ပါဝင်ပါသည်။ ရွှေဖရုံပင်ငယ်များ တစ်လသားခန့်ရှိသောအခါ အပင်ခြေရင်းရှိ ပေါင်းများကို လက်ပေါင်းလိုက်ပေးရပါသည်။ ရွှေဖရုံသီးများကို ကောင်းစွာရင့်မှည့်မှ ခူးဆွတ်ရန်လိုအပ်ပါသည်။ ဖရုံသီးကို အညှာပါအောင် ခူးဆွတ်ထားလျှင် ကြာရှည်ထားနိုင်ပါသည်။
ရွှေဖရုံသီးသည် အာဟာရဖြစ်သည့်အသီးဖြစ်သည့်အပြင် ကယ်လိုရီလည်းနည်းပါးပါသည်။ ရွှေဖရုံသီးမှာ ကယ်လိုရီ၊ ပရိုတင်း၊ ကာဗိုဟိုက်ဒရိုက်၊ အမျှင်ဓာတ်၊ ဗီတာမင်အေ၊ ဗီတာမင်ကေ၊ ဗီတာမင်အီး၊ သံဓာတ်၊ မဂ္ဂနီဆီယမ်၊ ဗီတာမင်စီ၊ ပိုတက်ဆီယမ်တို့ အဓိကပါဝင်ကြပါသည်။ ရွှေဖရုံသီးမှာ တန်ဖိုးရှိသောဗီတာမင်နှင့် အာဟာရဓာတ်များစွာပါဝင်သောကြောင့် လူတို့စားသုံးရန်အတွက် သင့်လျော်ပါသည်။ မျက်စိကျန်းမာရေးအတွက် ကောင်းမွန်သည့်အပြင် အရေပြားကျန်းမာရေးအတွက်လည်း အသုံးဝင်ပါသည်။ ရွှေဖရုံသီးများအား ခြံဖြင့်သီးသန့်စိုက်ပျိုးသကဲ့သို့ အိမ်ခြံဝန်းအတွင်းတွင်လည်း စားဖိုဆောင်သီးနှံအဖြစ် စိုက်ပျိုးကြပါသည်။ ရွှေဖရုံသီးသည် အစေ့လှော်သည် အဆာပြေ၊ အပျင်းပြေဝါးစားရာတွင် စိမ့်သောအရသာဖြင့် အလွန်စားကောင်းပါသည်။
ဖရုံသီးပင်များအား တစ်နိုင်တစ်ပိုင်အဖြစ် ကျေးလက်ဒေသများတွင် စိုက်ပျိုးကြပြီး၊ စီးပွားဖြစ်လည်းစိုက်ပျိုးကြပါသည်။ ပြည်မြို့နယ်ရှိ မှော်ဇာ၊ တောင်လုံးညိုကျေးရွာများတွင် အများအပြားစီးပွားဖြစ်စိုက်ပျိုးကြပြီး ထွက်ရှိလာသောဖရုံသီးများကို ရွာပွဲစားများမှတစ်ဆင့် ရန်ကုန်မြို့၊ သီရိမင်္ဂလာဈေးသို့ တင်ပို့ရောင်းချကြောင်း သိရှိရပါသည်။ ရွှေဖရုံသီးဈေးများမှာ အလုံးချောတစ်လုံးလျှင် (၁၀၀၀)ကျပ်၊ အသေးတစ်လုံးလျှင် (၅၀၀)ကျပ်ဖြင့်ရောင်းချကြောင်း သိရှိရပါသည်။
DOCA(ပဲခူး)
ပြည်ဈေးကွက်သို့ အောင်လံ၊ တောင်တွင်း၊ သရက်၊ ရေနံချောင်း စသည့်နယ်ဘက်မှ အချိန် (၂၅) ပိဿာဝင် ကြက်သွန်နီအိတ်များ အိတ် (၅၀၀)ခန့် တစ်ပတ်လျှင် (၅)ရက်ခန့် နေ့စဉ်အဝင်ရှိကြောင်းသိရပြီး ပွဲရုံဈေးကွက်တွင် လက်ကားဈေးတစ်ပိဿာလျှင် အကြီး ကျပ် (၁၁၀၀)၊ အလတ် ကျပ်(၉၀၀-၁၀၀၀)၊ အသေး ကျပ်(၈၀၀-၈၅၀)တို့ဖြင့် ပြည်ပွဲရုံများတွင် ရောင်းချလျက်ရှိနေကြောင်း သိရပါသည်။ ပြည်ပွဲရုံဈေးကွက်အတွင်း အဝင်များနေသဖြင့် ကုန်ပစ္စည်းလက်ကျန်များနေပြီး အရောင်းအဝယ်သွက်လျက်ရှိနေပါသည်။ ဝင်ရောက်မှု၏လေးပုံသုံးပုံခန့် အရောင်းအဝယ်ဖြစ်နေပြီး ပုံမှန်ဈေးကွက်ဖြစ်သော အိတ်ဆွဲဝယ်ရောင်းသမားများ၊ ဒေသတွင်းဝယ်လက် လက်လီသမား၊ ပန်းတောင်း(ဥသျှစ်ပင်)၊ သာယာဝတီခရိုင်နှင့် ဧရာဝတီ(ကြံခင်း)၊ ရခိုင်ပြည်နယ် (တောင်ကုတ်)တို့သို့ နယ်ကျော်စီးဆင်းမှုများအဖြစ် အရောင်းအဝယ်ရှိနေပါသည်။ ဒေသတွင်းလက်လီဈေးအသေးများတွင်ရှိသော အချို့ဆိုင်များတွင် ကြီး/လတ်/သေး ကြိုက်ရာယူတစ်ပိဿာ လျှင် ကျပ် (၁၄၀၀)နှုန်းဖြင့် ဈေးတစ်မျိုးတည်းရောင်းချပြီး အချို့မှာ အကြီး ကျပ် (၁၅၀၀)၊ အလတ် ကျပ်(၁၃၀၀-၁၄၀၀)၊ အသေး ကျပ်(၁၂၀၀-၁၁၀၀)နှုန်းတို့ဖြင့် ရောင်းချမှုများလည်းရှိကြောင်း သိရှိရပါသည်။
DOCA(ပဲခူး)
မြန်မာလူမျိူးများသည် နေ့စဉ် ထမင်းနှင့်ဟင်းများ ချက်ပြုတ်စားသောက်ရာတွင် ငါးပိရည်တို့စရာလည်း အပါအဝင်ဖြစ်ပါသည်။ တို့စရာများစွာအနက် ခရမ်းပြုတ်သီးများမှာ အပါအဝင်လည်းဖြစ်ပါသည်။ ရွှေတောင်မြို့နယ်၊ ဧရာဝတီမြစ်၏ အနောက်ဘက်ခြမ်း မင်းတဲကျွန်း (မြေနုကျွန်းတွင် ခရမ်းသီး(ပြုတ်သီး)များစိုက်ပျိုးထားပါသည်။ ခရမ်းသီးကို မျိုးစေ့မှပျိုးထောင်၍ စိုက်ပျိုးရပြီး ပျိုးပင်များအရွက်အနည်းငယ်ထွက်လာလျှင် စိုက်ခင်းသို့ပြောင်းရွေ့ စိုက်ပျိုးနိုင်ပါသည်။ ခရမ်းသီးစိုက်ဧက (၀.၂၅)ဧကအတွက် ခရမ်းမျိုးစေ့ကို စိုက်ပျိုးရေးဆိုင်မှ တစ်ထုပ်လျှင် (၁၀၀၀)ကျပ်နှုန်းဖြင့် (၂)ထုတ်ဝယ်ယူ၍ စိုက်ပျိုးထားကြောင်း သိရပါသည်။ ခရမ်းမျိုးစေ့တစ်ထုပ်လျှင် အပင်ပေါက် (၉၀၀)ခန့်ရရှိပြီး (၂) ထုတ်လျှင် အပင်ပေါက် (၁၈၀၀)ခန့်စိုက်ပျိုးထားကြောင်း သိရပါသည်။ ခရမ်းသီးစိုက်ပျိုးပြီး (၂) လအကြာတွင် အသီးများစတင်ခူးယူနိုင်ပြီး ခူးဆွတ်ရာတွင် (၃)ရက်တစ်ခါခူးဆွတ်ရပါသည်။ ခရမ်းသီးစတင်ခူးဆွတ်ချိန်တွင် (၁၂)ပိဿာခန့်ထွက်ရှိပြီး အများဆုံးထွက်ရှိချိန်တွင် ပိဿာ(၅၀)ကျော်ထွက်ရှိသည်ဟု သိရပါသည်။ (၀.၂၅)ဧကအတွက် ခရမ်းသီးစိုက်ပျိုးထုတ်လုပ်မှုကုန်ကျစရိတ်မှာ (၃)သောင်းကျပ်ခန့်သာကုန်ကျပြီး အကျိုးအမြတ်အနေဖြင့် ခရမ်းသီးပေါ်စမှ အသီးများပြတ်ချိန်အထိ (၃ - ၄ )သိန်းကျပ်ခန့်ရရှိသည် ဟုသိရပါသည်။
ရွှေတောင်မြို့နယ်၊ မင်းတဲကျွန်းမှထွက်ရှိသော ခရမ်းသီး(ပြုတ်သီး)များကို ဒေသတွင်းတွင် ရောင်းချကြသည့်အပြင် ပြည်မြို့ရှိဈေးများသို့လည်း တင်ပို့ရောင်းချကြောင်း သိရှိပါသည်။ ဈေးနှုန်းအနေဖြင့် တစ်ပိဿာလျှင် (၉၀၀)ကျပ်ဖြင့်ရောင်းချကြောင်း သိရပါသည်။ ခရမ်းသီးစိုက်ပျိုးခြင်းဖြင့်လည်း မိသားစုဝင်ငွေများရရှိပြီး အကျိုးအမြတ်လည်းရရှိနိုင်မည်ဖြစ်ကြောင်း သိရှိရပါသည်။
DOCA(ပဲခူး)
