Main menu

ပြည်တွင်းကုန်သွယ်မှုသတင်း

Powered by Drupal

တောင်ငူဒေသ နွေစပါးကြိတ်ခွဲထုတ်လုပ်မှုနှင့် ဆန်ဈေးကွက်အခြေအနေ

             ပဲခူးတိုင်းဒေသကြီး၊ တောင်ငူခရိုင်၊ တောင်ငူမြို့နယ်တွင် နွေစပါးစိုက်တောင်သူများ နွေစပါးများရိတ်သိမ်းနေကြပြီ ဖြစ်ပါသည်။ဒေသတွင်း  စိုက်ပျိုးမှုအများဆုံးဖြစ်သည့် ထိုင်းနှံကောက် အထွက်နှုန်းမှာ တစ်ဧက ၆၀ တင်းမှ ၉၅ တင်းအထိရှိကြောင်း သိရှိရပါသည်။ ထိုင်းနှံကောက်စပါးသည် နွေစပါးစိုက်ပျိုးရာတွင် ရာသီဥတု နှင့် ကိုက်ညီခြင်း၊ ရောဂါဒဏ်ခံနိုင်ခြင်း၊ အထွက်ကောင်းခြင်းကြောင့် အများဆုံးစိုက်ပျိုးခြင်း ဖြစ်ပါ သည်။ သွင်းအားစုအနည်းငယ်အသုံးပြုသည့် တောင်သူများသည် တစ်ဧကလျှင် တင်း ၆၀ ခန့်၊ သွင်းအားစု ပြည့်မီအောင် သုံးစွဲသူ၊ မြေကောင်းသူများသည် တစ်ဧကလျှင် ၉၅ တင်းမှ တင်း ၁၀၀ အထိထွက်ရှိကြောင်း သိရှိရပါသည်။

              ရိတ်သိမ်းစက်ဖြင့်ရိတ်ပြီး လယ်ကွင်းထဲဝယ်ယူသည့် ပွဲစားရှိခြင်းကြောင့် စပါးရောင်းရသည်မှာ လွယ်ကူမှုရှိကြောင်း၊ စပါးအစိုဓါတ် ၂၀ ရာခိုင်နှုန်း ကျော်လွန်နေသည့်အတွက် မီးဆောင်း ပေးရသဖြင့် စပါးတစ်တင်း ၁၅ ပိဿာ၊ ပေါင်အားဖြင့် ၅၄ ပေါင်ဖြင့် ရောင်းချပေးရပါသည်။ ယနေ့ပေါက်ဈေးမှာ နွေစပါးကွင်းဈေး ၇၇၀၀၀၀ ကျပ်၊ စက်အရောက်ဈေး ၈၀၀၀၀၀ ကျပ်ဖြင့် ရောင်းချရကြောင်း သိရပါသည်။ လက်ရှိဈေးနှုန်းအရ စပါးစိုက်တောင်သူများလည်း အကျိုးခံစားခွင့်ရရှိနေကြပါသည်။

             ဆန်စက်များလည်း နွေစပါးလှိုင်လှိုင်ထွက်လာသည့်အတွက် စက်များကြိတ်ခွဲလည်ပတ် ရလျှက်ရှိပါသည်။ လျှပ်စစ်မီးရရှိသည့်အချိန် နည်းပါးသည့်အတွက် မီးစက်များဖြင့် မောင်းနှင်လည်ပတ်နေကြရပါသည်။ စက်ရုံသို့ ရောက်ရှိလာသည့် စပါးများ ချက်ချင်းကြိတ်ခွဲ၍ မရသည့်အတွက်  အစိုဓါတ် ၂၃ ရာခိုင်နှုန်းရှိစပါးများအား အခြောက်ခံစက်ဖြင့် အစိုဓါတ် ၁၄ ရာခိုင်နှုန်းရောက်အောင် ဆောင်ရွက်ရပါသည်။

              မူလစပါးဝယ်ယူစဉ်က ၁၅ ပိဿာတစ်တင်းလျှင် အစိုဓါတ် ၁၄ ရာခိုင်နှုန်း ရောက်အောင် အခြောက်ခံပြီး အလေးချိန် ၁၃ ပိဿာဖြင့် ပြန်လည်ချိန်တွယ်သည့်အခါ ၉၄ တင်းသာ အသားတင် ရရှိကြောင်း၊ နွေစပါး ထိုင်းနှံကောက် ၉၄ တင်းကြိတ်ခွဲလျှင် ဆန် ၂၈ အိတ်၊ ဆန်ကွဲ ၂ အိတ်၊ ဖွဲနု ၄ အိတ် ထွက်ရှိကြောင်း၊ နွေစပါးမှ ထွက်ရှိသော ဆန်ဈေးနှုန်းမှာ ဧည့်မထ ၂၅% အဆင့် ၁၀၈ ပေါင် အိတ်တစ်အိတ်လျှင် ၂၇၅၀၀ ကျပ်၊ ဆန်ကွဲ တစ်အိတ်လျှင် ၂၅၀၀၀ ကျပ်၊ ပိဿာ ၂၀ ဖွဲနုအိတ် တစ်အိတ်လျှင် ၁၃၅၀၀ ကျပ် ရောင်းချရကြောင်း၊ အစိုဓါတ်ရှိသည့်စပါး အခြောက်ခံရာတွင် ၉၄ တင်း အသားတင်ရှိသော်လည်း ဆန်ထွက်ကောင်းသည့်စပါးနှင့် ဆန်ဈေးနှုန်းကောင်းသည့်အတွက် အရှုံးမရှိပါကြောင်း၊ ဆန်စက်များတွင် လုပ်သားခ၊ မီးစက်နှင့်မောင်းနှင်ရသည့်အတွက် ဒီဇယ်ဆီဖိုးသာရှိကြောင်း၊ ဆန်စက်များလည်း လည်ပတ်နိုင်သည့်အနေအထားရှိပါကြောင်း ဆန်စက်လုပ်ငန်းရှင်တစ်ဦး၏ ပြောကြားချက်အရ သိရှိရပါသည်။

DOCA(ပဲခူး)

ဆီထွက်သီးနှံကဏ္ဍအတွက် နေကြာသီးနှံ တိုးချဲ့စိုက်ပျိုးရေး

           ဆီထွက်သီးနှံ နေကြာသည် အခြားသောသီးနှံများထက် စိုက်ပျိုးစရိတ် အကုန်အကျသက်သာသည့်အပြင် အပျက်အဆီးနည်းခြင်း၊ အထွက်နှုန်းနှင့် တစ်ဧကလျှင် ဆီထွက်နှုန်းကောင်းမွန်ခြင်းတို့ကြောင့် ပြည်တွင်းစားသုံးဆီဖူလုံရေးအတွက် အထောက်အကူပြုနိုင်သည့် သီးနှံလည်းဖြစ်သည့်အပြင်  ဈေးကွက်ဝင်သည့် သီးနှံဖြစ်၍ သီးနှံဝင်ငွေတွက်ခြေကိုက်သည့်အတွက် အားထားစိုက်ပျိုးသင့်သော သီးနှံလည်းဖြစ်ပါသည်။

             နေကြာသီးနှံသည် ဆီကြိတ်၍လည်းရသလို အစေ့၊ အဆံစား၍လည်းရသည့်သီးနှံဖြစ်သည်။ နေကြာ တွင် အရိုင်းနှင့်အယဉ်မျိုးဟူ၍ရှိပြီး အရိုင်းပင်သည် နှစ်ရှည်ခံသီးနှံဖြစ်ပြီး အယဉ်မှာ တစ်နှစ်ခံ အပင်ဖြစ် သည်။ တစ်နှစ်ခံနေကြာ အယဉ်မျိုးတွင် ဆီစားနေကြာနှင့် အစေ့စားနေကြာဟု နှစ်မျိုးရှိပါသည်။ နေကြာပန်းပင်သည် ကိုင်းများထွက်လေ့မရှိဘဲ တစ်ပင်ကို ပန်းပွင့်တစ်ပွင့်သာပွင့်လေ့ရှိပါသည်။ ထို့ကြောင့် နေကြာ တစ်ဧက အထွက်နှုန်းသည် နေကြာပန်းပင်နှင့် အောင်မြင်ဖြစ်ထွန်းသည့် ပန်းပွင့်ကအဓိကကျပါသည်။ တစ်ဧကလုံးအတွက် အထွက်နှုန်းကောင်းရန်၊ ပန်းပွင့်ရန်သည် အရေးကြီးပြီး အပင်သန်မာမှသာ ထွက်ရှိလာမည့် နေကြာစေ့များမှာ အောင်မြင်သည့် အစေ့၊ အဆံများ ရရှိနိုင်မှာဖြစ်ပါသည်။ နေကြာသည် မြေဩဇာကို ကြိုက်နှစ်သက်ပြီး ရေဝပ်ခြင်းကို မနှစ်သက်ပါ။ နှုန်းမြေ၊ သဲနှုန်းမြေ၊ နှုန်းမြေဆွေးတို့တွင် ကောင်းစွာဖြစ်ထွန်းပြီး မိုးခေါင်သည့်ဒဏ်ကို ခံနိုင်ရည်ရှိပါသည်။ မိုးများပြီး ရေဝပ်သည့်ဒဏ်ကို မခံနိုင်သည့် အတွက် မိုးများသည့် ဒေသများတွင် မိုးလယ်နှင့် ဆောင်းရာသီများတွင် စိုက်ပျိုးသင့်ပါသည်။ အကောင်းဆုံး စိုက်ပျိုးချိန်မှာ မိုးနှောင်းပိုင်းတွင် စိုက်ပျိုးခြင်းဖြစ်ပါသည်။ နေကြာစိုက်ပျိုးရာတွင် သုံးသွားထယ်နှင့် မြေကို ထိုးပေးပြီး (၁၆သွား)ထွန်နှင့် (၂)စပ်(၃)စပ် မွှေပေးရမှာဖြစ်ပါသည်။ စိုက်ဘောင်များဖော်၍ မျိုးစေ့များကို မြေအနက် (၂)လက်မအထက် ပို၍ မနက်စေဘဲ တစ်ကျင်းလျှင် အစေ့(၄/၅)စေ့ ချပေးရမှာဖြစ်ပါသည်။ အပင်သက်တမ်းတစ်လျှောက် ရေလိုအပ်မှုမရှိစေရန် ရေပေးသွင်းနိုင်ပြီး ရေပေးသွင်ချိန်တွင် ရေမဝပ်စေရန် အလွန်အရေးကြီးပါသည်။ (၄ရက်မှ ၅ရက်)အတွင်း အပင်ပေါက်လေးများ ထွက်လာပြီး အရွက်များထွက်လာလျှင် အကောင်းဆုံးအပင်များကိုချန်၍ ကျန်သေးလှီသော အပင်များကို နှုတ်ပေးရပါမည်။ ရက်(၃၀)မှ (၃၅)ရက်တွင် အဖူးအကင်းလေးများ စတင်ထွက်ရှိလာပြီး ပေါင်းလိုက်ခြင်း၊ ဘောင်တင်ခြင်းများ ပြုလုပ် ပေးရပါမည်။ ပိုးမွှားအန္တရာယ်ကင်းရှင်းစေရန် အစောပိုင်းကာလမှာ ပြုလုပ်နိုင်ပြီး ပိုးသတ်ဆေးဖြန်းခြင်းကို ပန်းပွင့်ပွင့်ချိန်တွင် မပြုလုပ်သင့်ပါ။

           နေကြာကို မထွန်ယက်မှီ တစ်ဧကကို နွားချေး တင်း(၁၀၀/၂၀၀)ခန့်ချ၍ မြေပြုပြင်ချိန် တစ်ဧကလျှင် ယူရီးယား(၁၅ပိဿာ)၊ တီစူပါ(၁၅ပိဿာ)နှင့် ပိုတက်ရှ်(၁၅ပိဿာ)ထည့်ပေးနိုင် အဖူး စတင်ချိန်တွင် (၁)ဧကလျှင် ယူရီးယား (၁၅ပိဿာ)နှင့် ပန်းစတင်ပွင့်ချိန်တွင် (၁)ဧကလျှင် ယူရီးယား (၁၅ပိဿာ)နှုန်းအသုံးပြုနိုင်ပါသည်။ အပင်(၄၀)ရက်ခန့်ရှိလျှင် အဖူးအကင်းလေးများ စတင်ဝင်ရောက်ချိန်ဖြစ်၍ ပေါင်းလိုက်ခြင်း၊ ဘောင်တင်ခြင်းများကို ပြုလုပ်ပေးနိုင်ပါသည်။ နှစ်လသားအရွယ်တွင် ပန်းခိုင်များပွင့်ပြီး ရက်ပေါင်း(၉၀) သို့မဟုတ် (၁၀၀)ကြားတွင် ခူးဆွတ်နိုင်ပြီဖြစ်ပါသည်။ ရက်(၁၀၀)တွင် ပန်းပွင့်များသည် ညိုဝါရောင်သို့ ပြောင်းလာပြီး အစေ့များ အောင်မြင်လာပြီဖြစ်၍ စတင်ရိတ်သိမ်းနိုင်ပါသည်။ ထိုအခါ ပန်းပွင့်အုံ၏ အောက်(၄လက်မ)ခန့်ခွာပြီး ခုတ်သိမ်းရမှာဖြစ်ပါသည်။ ရိတ်သိမ်းပြီးနေကြာပွင့်များအား တစ်ပွင့်နှင့်တစ်ပွင့်မထပ်စေဘဲ နှစ်ရက်၊ သုံးရက်နေလှန်းပြီး အစေ့များခြွေနိုင်ပါသည်။ အစေ့တွင် အစိုဓာတ်(၅.၆%)ထိရရှိရန် နှစ်ရက်၊ သုံးရက်ခန့်နေလှန်း၍ လေလုံအောင်သိုလှောင်ထားရမည်ဖြစ်ပါသည်။ နေကြာပင်တွင် ကျရောက်တတ်သည့် ရောဂါများမှာ နေကြာပင်ရင်းပုပ်ရောဂါ၊ ပင်မဲရွက်ပျောက်ရောဂါ၊ သံချေးတက်ရောဂါ၊ အပွင့်ပုပ်ရောဂါ၊ မှိုရောဂါများ ကျရောက်တတ်ပြီး ဖူးပွင့်ဝေချိန်မှစ၍ မှိုသတ်ဆေးဖြင့် ကာကွယ်နှိမ်နင်းနိုင်ပါသည်။

         မကွေးတိုင်းဒေသကြီးတွင် ပြည်တွင်းစားသုံးဆီဖူလုံရေးအပြင် ပြည်ပပို့ကုန်တိုးမြှင့်ရေးကို မျှော်မှန်း၍ လာမည့်စိုက်ပျိုးရာသီမှ စတင်၍ အထူးဇုန်များ၊ သီးထပ်/သီးညှပ်ဧရိယာများ ပိုင်းခြားသတ်မှတ်ပြီး မိုးနေကြာဧက(၁သိန်းကျော်)၊ ဆောင်းနေကြာဧက(၃သိန်းခန့်) စုစုပေါင်းနေကြာဧက(၄သိန်းကျော်) တိုးချဲ့ စိုက်ပျိုးသွားမည်ဖြစ်ကြောင်းလည်း သိရှိရပါသည်။

DOCA(မကွေး)

 

 

မင်းဘူးမြို့နယ်၏ ပြောင်းစေ့အရွကြော်လုပ်ငန်းသို့ ကွင်းဆင်းခြင်း

               မြန်မာနိုင်ငံတွင် ဖူးစားပြောင်း၊ အစေ့ထုတ်ပြောင်းများကို နိုင်ငံတဝှမ်း စိုက်ပျိုးလျက်ရှိပြီး ဖူးစားပြောင်းကို အဖူးလိုက်ပြုတ်၍လည်းကောင်း၊ ကြော်ချက်၍လည်းကောင်း စားသုံးကြပြီး အစေ့ထုတ်ပြောင်းကို တိရိစ္ဆာန်အစာနှင့် ကုန်ကြမ်းအတိုင်း ပြည်ပသို့တင်ပို့ရောင်းချလျက်ရှိရာ တန်ဖိုးမြှင့်ထုတ်ကုန်အဖြစ် ထုတ်လုပ်ရောင်းချနိုင်ပါက ပိုမိုတွက်ခြေကိုက်မည်ဖြစ်ပြီး ဝင်ငွေလည်း ပိုမိုရရှိနိုင်မည်ဖြစ်ပါသည်။ မကွေးတိုင်းဒေသကြီး၊ မင်းဘူးခရိုင်၊ မင်းဘူးမြို့နယ်တာဝန်ခံ ဦးမြင့်ကြည်နှင့် ဝန်ထမ်းများသည် (၉.၅.၂၀၂၂)နေ့ နံနက်(၁၀:၃၀)နာရီအချိန်တွင် မင်းဘူးမြို့၊ အမှတ်(၁) နယ်မြေ၊ သိမ်ကုန်းရပ်ကွက်ရှိ ဦးကျော်ကျော်၏ “ရှိုင်း” ပြောင်းစေ့အရွကြော်လုပ်ငန်းသို့ သွားရောက် တွေ့ဆုံမေးမြန်းခဲ့ပါသည်။

             လုပ်ငန်းရှင်၏ ပြောကြားချက်အရ မိသားစုတစ်နိုင်တစ်ပိုင်လုပ်ငန်းဖြစ်ကြောင်း ပြောင်းစေ့အရွကြော် ပြုလုပ်ပုံအဆင့်ဆင့်အနေဖြင့် ပထမဦးစွာ ပြောင်းစေ့အား ထုံးရေကြည်ဖြင့်စိမ်ပြီး မီးဖြင့်ထပ်၍ ပြုတ်ရပါကြောင်း၊ ပြုတ်ပြီးသားပြောင်းစေ့များအား ထုံးရေများ ကုန်စင်အောင်ရေဖြင့် စင်ကြယ်စွာ ဆေးရပါကြောင်း၊ ၎င်းဆေးပြီးသား ပြောင်းစေ့များအား တစ်ခါမီးဖြင့်ထပ်၍ ပြုတ်ရပြီး ပြောင်းစေ့များအား (၂)ရက်ခန့် နေလှန်းထားရပါကြောင်း၊ နေလှန်းပြီးပြောင်းစေ့များအား ဆား၊ ဂျင်း၊ ကြက်သွန်ဖြူများ ထည့်၍ကြော်ရပါကြောင်း၊ ကြော်ပြီးသား ပြောင်းစေ့ကြော်များအား (၂၀၀)တန် (၃၀၀)တန် အထုပ်များထုတ်၍ ဈေးကွက်အတွင်း ဖောက်သည်ပေး၍ ရောင်းချရကြောင်း၊ ပြောင်းစေ့(၁)တင်းပြုတ်လျှင် ပြောင်းစေ့ကြော် (၈)ပိဿာ/(၉)ပိဿာရကြောင်း၊ ပြောင်းစေ့ကြော်  (၁)ပိဿာလျှင် (၆၀၀ဝ/၆၅၀၀)ကျပ် ရောင်းရပါကြောင်း၊ ပြောင်းစေ့(၁)တင်းလျှင် (၃၀၀၀၀)ကျပ် ဝယ်ရပြီး ဆီဖိုး၊ ထင်းဖိုး နှုတ်ပါက ပြောင်းစေ့(၁)တင်းလျှင် (၁၄၀၀၀)ကျပ်ခန့် အမြတ်ကျန်ရှိကြောင်း သိရှိရပါသည်။

             ကိုဗစ်ကာလ ကျန်းမာရေးအခြေအနေများအရ မန်းရွှေစက်တော်ဘုရားပွဲ ကျင်းပနိုင်ခြင်းမရှိ၍ ဒေသတွင်းသာ ရောင်းချရ၍ အရောင်းအဝယ်နည်းပါးသည့်အတွက်  မိသားစုတစ်ပိုင်တစ်နိုင် သာလုပ်ကိုင်ဆောင်ရွက်ကြောင်း၊ ယခင်နှစ်များက မန်းရွှေစက်တော်ရာဘုရားပွဲတော် ဖွင့်ရက် များတွင် အများဆုံးရောင်းချရပြီး လုပ်သားငှားရမ်း ဆောင်ရွက်ရသည့်အတွက် ဒေသတွင်း အလုပ်အကိုင် ဖန်တီးပေးနိုင်ကြောင်း၊ အရောင်းအဝယ်ပါးနေစဉ်ကာလအတွင်း သက်ဆိုင်ရာဌာန (အသေးစားစက်မှု လုပ်ငန်းဦးစီး/ စားသုံးသူရေးရာဦးစီးဌာန)များ၏ ထောက်ခံချက်များရရှိရေး ပြင်ဆင်ဆောင်ရွက်လျက်ရှိကြောင်း လုပ်ငန်းရှင် ဦးကျော်ကျော်၏ ပြောကြားချက်အရ လေ့လာသိရှိရပါသည်။

DOCA(မကွေး)

ငဖဲမြို့နယ်မှ တစ်နိုင်တစ်ပိုင်ပန်းစိုက်တောင်သူများ ဝင်ငွေကောင်း၍ အဆင်ပြေလျက်ရှိ

                 မကွေးတိုင်းဒေသကြီး၊ မင်းဘူးခရိုင်၊ ငဖဲမြို့နယ်၊ ချင်းစုရပ်ကွက်နှင့် အိုးမြေတွင်းကျေးရွာ၏ မြောက်ဘက် ကိုင်းမြေများတွင် မြေအောက်ရေဖြင့် ဂန္ဓမာပန်းနှင့် မေမြို့ပန်းများ တစ်နိုင်တစ်ပိုင် စိုက်ပျိုးရောင်းချကာ ဝင်ငွေကောင်း၍ အဆင်ပြေလျက်ရှိကြောင်း သိရှိရပါသည်။

             အိုးမြေတွင်းကျေးရွာတွင် စိုက်ပျိုးသောဂန္ဓမာပန်းမျိုးများမှာ လပ်ကီး၊ ရွှေကြယ်၊ ဆန်းမား မျိုးများဖြစ်ပြီး ပျိုးပင်ပေါက်များကို မန္တလေးတိုင်းဒေသကြီး၊ ပြင်ဦးလွင်မြို့မှတဆင့် မှာယူစိုက်ပျိုး ကြပါသည်။ ပျိုးပင်တစ်ပင်ကို (၁၂)ကျပ်မှ(၁၈)ကျပ်နှုန်းပေး၍ ဝယ်ယူရပြီး စိုက်ပျိုးမည့်မြေကိုလည်း သီးသန့်ထားကာကြိုတင်၍ မြေပြုပြင်ထွန်ယက်ထားရပါသည်။ စိုက်ပျိုးရာတွင် ပျိုးပင်ပေါက်များကို (၅ʺ) ပတ်လည်ကြား ချပြီးစိုက်ပျိုးပါသည်။ အပင်ရက်သား (၂၀) အရောက်တွင် ပေါင်းလိုက်၊ ပိုးသတ်ဆေး၊အားဆေး၊မှိုဆေးများ ဖြန်းပေးရပါသည်။ ပြာသိုလ်လတွင် စိုက်ပျိုးပြီး (၃)လကျော်လျှင် ပန်းများစတင်ရောင်းချကြပါသည်။ စိုက်ပျိုးမြေ(၀.၂၅)ဧကလျှင် ပန်းပင်(၃၀၀၀) စိုက်ပျိုးထား ရှိပါသည်။ ဈေးကွက်အနေဖြင့် ပန်းပင်တစ်ပင်ကို ပျမ်းမျှ(၂၅၀)ကျပ်နှုန်းဖြင့် ငဖဲမြို့မဈေးတွင် ရောင်းချပြီး ရပ်ကွက်အတွင်းမှ ဘုရားပန်းလှူကြသူများနှင့် မင်္ဂလာအခမ်းအနား အလှဆင်ခြင်း အတွက်လည်း အမြတ်တနိုးတန်ဖိုးထား သုံးစွဲကြောင်း သိရှိရပါသည်။ စိုက်ပျိုးကုန်ကျစရိတ်အနေဖြင့် (၀.၂၅) ဧကလျှင် (၁၂၀၀၀၀) ကျပ်ခန့်ကုန်ကျပါသည်။ တစ်ရက်လျှင်(၁၅၀၀၀)ကျပ် ရောင်းချရပြီး တစ်လ(၄၅၀၀၀၀)ကျပ်ခန့်ရရှိကြောင်း သိရှိရပါသည်။ အရင်းအနှီးနည်းပြီး အမြတ် များများကျန်သည့်အတွက် မိသားစုအပိုဝင်ငွေတိုးလျက်ရှိကြောင်း ကွင်းဆင်းလေ့လာချက်အရ ပန်းစိုက်တောင်သူ ဦးတင်ဝင်းထံမှ သိရှိရပါသည်။

             ငဖဲမြို့နယ်၊ ချင်းစုရပ်ကွက်နှင့် အိုးမြေတွင်းကျေးရွာများသည် မြေအောက်ရေ၊ မန်းချောင်းရေကို အသုံးပြု၍ ဂန္ဓမာပန်းနှင့် မေမြို့ပန်းများကို တစ်နိုင်တစ်ပိုင်ရာသီအလိုက် စိုက်ပျိုးရောင်းချပြီး ဝင်ငွေကောင်းလျက်ရှိကြကြောင်း လေ့လာတင်ပြအပ်ပါသည်။

DOCA(မကွေး)

“အုန်းတံမြက်စည်းလုပ်ငန်းဖြင့်မိသားစုဝင်ငွေများရရှိ”

          မန္တလေးတိုင်း‌‌ဒေသကြီး၊ပြင်ဦးလွင်ခရိုင်၊မတ္တရာမြို့နယ်သည် စိုက်ပျိုးရေးလုပ်ငန်းကို အဓိက လုပ်ကိုင်ဆောင်ရွက်ကြပြီး အချို့သောမိသားစုများမှာ အပိုဝင်ငွေရရှိရန်အတွက် အသေးစားလုပ်ငန်းများအားလုပ်ကိုင်လျှက်ရှိပါသည်။ ၄င်းလုပ်ငန်းများအနက်မှ မတ္တရာမြို့နယ် ၊ အမှတ်(၅)ရပ်ကွက်ရှိ မိသားစုတစ်ပိုင်တစ်နိုင်လုပ်ငန်းဖြစ်သော အုန်းတံမြက်စည်းလုပ်ငန်းအား ကွင်းဆင်းလေ့လာခဲ့ပါသည်။ အုန်းတံမြက်စည်းကို အုန်းပင်၏အုန်းလက်မှအုန်းရွက်များကို အလက်သင်ပြီး အုန်းကျောများကို အုန်းတံမြက်စည်းဆံအဖြစ် အသုံးပြုကာ အုန်းတံမြက်စည်းလုပ်ငန်း လုပ်ကိုင်ကြခြင်းဖြစ်ပါသည်။ အုန်းတံမြက်စည်းလုပ်ငန်းကို အငှားထိုးလုပ်ငန်းအပြင် ကိုယ်ပိုင်ရင်းနှီး၍လည်းလုပ်ကိုင်ကြပြီး အုန်းတံမြက်စည်းလုပ်ကိုင်ရာတွင် ကုန်ကြမ်းအဖြစ် အုန်းတမြက်ဆံ ၊ ဝါး ၊ ဂျက် ၊ ပလပ်စတစ်ကြိုးများလိုအပ်ပြီး အုန်းတမြက်ဆံ(၇)ပိဿာလျှင် တံမြက်စည်း(၃၆)ချောင်းရရှိပြီး (၁)ပိဿာလျှင် ပျမ်းမျှ (၅)ချောင်းရရှိပါသည် ။ အုန်းတံမြက်ဆံကို ဝယ်ယူ၍ မိသားစု ကိုယ်ပိုင်လုပ်ကိုင်မည်ဆိုပါက အုန်းတံမြက်ဆံ(၇)ပိဿာတစ်စီးလျှင်(၁၆၀၀၀/-)ကျပ် ၊ ဝါးတစ်လုံးလျှင်(၆၀)ကျပ်နှုန်းဖြင့် ဝါး(၃၆) လုံးလျှင်(၂၁၆၀/-)ကျပ်၊ ဂျက်တစ်ခုလျှင်(၇၀/-)ကျပ်နှုန်းဖြင့်(၃၆)ခုလျှင်(၁၄၄၀/-)ကျပ်၊ ပလပ်စတစ်ကြိုး(၁၀)ကျပ်သားလျှင်(၆၀၀/-)ကျပ်နှုန်းဖြင့် (၅၀)ကျပ်သားလျှင်(၃၀၀၀/-)ကျပ်ဖြင့် စုစုပေါင်း ကုန်ကျစရိတ် (၂၂၆၀၀/-)ကျပ်ကုန်ကျပြီး အုန်းတံမြက်စည်းအလတ် တစ်ချောင်းလျှင်(၁၁၀၀/-) ကျပ်နှုန်းဖြင့် တံမြက်စည်းဒိုင်ကိုသွင်းရပြီး တံမြက်စည်း(၃၆)ချောင်းအတွက် (၃၉၆၀၀/-)ကျပ် ရရှိ ပါသည်။ အကျိုးအမြတ်အနေဖြင့် (၁၇၀၀၀/-)ကျပ်ရရှိပြီး (၄)ရက်နှင့်အပြီးထိုးပါက တစ်နေ့ဝင်ငွေ (၄၂၅၀/-)ကျပ်ရရှိကြောင်း သိရှိရပါသည်။ အုန်းတံမြက်စည်းဒိုင်မှ ပစ္စည်းယူပြီး လက်ခစားထိုးမည်ဆိုပါက အုန်းတံမြက်စည်းဆံ တစ်ခုပစ်ခ(၃၀/-)ကျပ် ၊ အုန်းတံမြက်စည်းဆံတစ်ခုပတ်ခ(၃၀/-)ကျပ် ၊ အုန်းတံမြက်စည်းဆံထိုးခ (၃၀၀/-)ကျပ်နှုန်းဖြင့် တစ်မယ်ခြင်းစီလုပ်ကိုင်ရသလို တံမြက်စည်း တစ်ချောင်းလုံးထိုးခ လက်ခ(၄၀၀/-)ကျပ် နှုန်းဖြင့်လည်း လုပ်ကိုင်ကြပါသည် ။ လူတစ်ဦးတစ်နေ့ တံမြက်စည်း(၈-၉)ချောင်းထိုးနိုင်သည့်အတွက် တစ်နေ့ဝင်ငွေ(၃၀၀၀-၄၀၀၀)ကျပ်အထိဝင်ငွေရရှိပါ သည်။အုန်းတံမြက်စည်းများကို အုန်းတံမြက်စည်းဒိုင်မှ တစ်​ချောင်းလျှင် အပါး(၉၀၀/-)ကျပ်၊အထူ အလတ်(၁၁၀၀/-)ကျပ်၊ အထူအကြီး(၁၈၀၀/-)ကျပ်နှုန်းဖြင့်ကောက်ယူပြီး မန္တလေး၊ မုံရွာ၊ လားရှိုး စသည်ဖြင့် အနယ်နယ်အရပ်ရပ်သို့ ရောင်းချလျှက်ရှိကြောင်း အုန်းတံမြက်စည်းလုပ်ငန်းလုပ်ကိုင်သူ တစ်ဦး၏ ပြောပြချက်အရ သိရှိရပါသည်။

DOCA(မန္တလေး)

 

“နွေနှမ်းစိုက်ပျိုးမှုနှင့် စျေးနှုန်းစျေးကွက် အခြေအနေ”

                မန္တလေးတိုင်း‌‌ဒေသကြီး ၊ ကျောက်ဆည်ခရိုင်တွင် နွေနှမ်းကို ၂၀၂၀-၂၀၂၁ဘဏ္ဍာနှစ်တွင် (၃၀၇၆၈)ဧက စိုက်ပျိုးနိုင်ခဲ့ပြီး ယခုနှစ် ၂၀၂၁-၂၀၂၂ဘဏ္ဍာနှစ်တွင် နွေနှမ်း စိုက်ပျိုးပြီးဧကများမှာ ကျောက်ဆည်မြို့နယ်တွင်(၃၀၈၃၃)ဧက ၊ စဉ့်ကိုင်မြို့နယ်တွင်(၁၉၀၃၄)ဧက ၊ မြစ်သားမြို့နယ်တွင် (၃၆၁၆၇)ဧက၊ တံတားဦးမြို့နယ်တွင်(၅၃၁) ဧက ၊ စုစုပေါင်း (၈၆၅၆၅)ဧက စိုက်ပျိုးပြီးကြောင်း သက်ဆိုင်ရာဌာန၏ စာရင်းများအရသိရှိရပါသည် ။ နှမ်းမျိုးအနေဖြင့် နှမ်းဖြူ ၊ နှမ်းညို ၊ နှမ်းနက်မျိုးများကိုသာ အများဆုံးစိုက်ပျိုးပြီး ယခုအချိန်တွင် မိုးရွာသွန်းမှုကောင်းသောကြောင့် အပင်များ အောင်မြင်ဖြစ်ထွန်းလျှက်ရှိပါသည် ။ နွေနှမ်းစိုက်ပျိုးမှုအနေဖြင့် တစ်ဧကလျှင် မျိုး၊ သွင်းအားစု ၊ လုပ်သားခ၊ စုစုပေါင်း(၂၅၀၀၀၀/-)ကျပ်ဝန်းကျင်ခန့် ကုန်ကျကြောင်းသိရှိရပါသည် ။ ယခင်နှစ်တွင် နှမ်းစျေးနှုန်းအနေဖြင့် နှမ်းဖြူတစ်တင်းလျှင်(၄၄၀၀၀/-)ကျပ်၊နှမ်းညိုတစ်တင်းလျှင်(၃၃၀၀၀/-)ကျပ် နှမ်းနက်(စမုံ) တစ်တင်းလျှင်(၃၇၀၀၀/-)ကျပ်၊နှမ်းနက်(ရိုးရိုး) တစ်တင်းလျှင်(၃၃၀၀၀/-)ကျပ်စျေးနှုန်းများဖြစ်ခဲ့ပြီး ယခုနှစ်တွင် နှမ်းဖြူ (၁)တင်းလျှင်(၅၈၀၀၀/-)ကျပ်၊ နှမ်းညို (၁)တင်းလျှင်(၅၃၀၀၀/-) ကျပ်နှမ်းနက်(စမုံ) (၁)တင်းလျှင်(၅၂၀၀၀/-)ကျပ် ၊ နှမ်းနက်(ရိုးရိုး) (၁)တင်းလျှင်(၄၃၀၀၀/-)ကျပ် စျေးနှုန်းများဖြင့် အရောင်းအဝယ်ဖြစ်နေပြီး ဆီစျေးနှုန်းများအနေဖြင့် နှမ်းဆီ တစ်ပိဿာလျှင် (၉၀၀၀/-)ကျပ်၊ ပဲဆီတစ်ပိဿာလျှင်(၉၅၀၀/-)ကျပ်၊ စားဆီတစ်ပိဿာလျှင်(၇၅၀၀/-)ကျပ်စျေးနှုန်း များဖြင့်အရောင်းအဝယ်ဖြစ်နေကြောင်းသိရှိရပြီး ယခင်နှစ် နွေနှမ်း အထွက်နှုန်းအနေဖြင့်(၁)ဧက လျှင်(၈)တင်းခန့်ထွက်ရှိပြီး ယခုနှစ်တွင် ရာသီဥတုအခြေအနေကောင်းသောကြောင့် နွေနှမ်း(၁)ဧက အထွက်နှုန်း(၁၁-၁၂)တင်းခန့်ထွက်ရှိနိုင်ကြောင်း တောင်သူတစ်ဦး၏ပြောပြချက်အရ သိရှိရပါသည်။

DOCA(မန္တလေး)

ကျိုင်းတုံမြို့၏ ဂေါ်ဖီထုပ်စိုက်ပျိုးမှုနှင့် ဈေးကွက်အခြေအနေ

             ရှမ်းပြည်နယ်(အရှေ့ပိုင်း)၊ ကျိုင်းတုံမြို့နယ်တွင် ဒေသထွက်ဂေါ်ဖီထုပ်ကို ရာသီပေါ်သီးနှံအဖြစ် တောင်ပေါ်ဒေသများဖြစ်သော လွယ်မွေအုပ်စု၊ မိုင်းခွန်အုပ်စုနှင့် မိုင်းဇင်းအုပ်စုတို့တွင် နွေ၊ မိုး၊ ဆောင်း ရာသီမရွေး တပိုင်တနိုင်စိုက်ပျိုးဖြစ်ထွန်းလျက်ရှိသည့် အခြေအနေများကို (၃.၅.၂၀၂၂)ရက်နေ့တွင် စိုက်ပျိုးသည့် တောင်သူကြီးများထံမှ မေးမြန်းခဲ့ပါသည်။

                   ဂေါ်ဖီထုပ်မျိုးစေ့များကို Super HAYA (ဒေသခေါ်ယိုးဒယားကမ္ဘာလုံး) အမှတ်တံဆိပ်ဖြင့် ၅၀ G (၂)ဗူးလျှင် (၅)သောင်းကျပ်ဖြင့် ဝယ်ယူ၍ (၁)လကြာသည်အထိ ပျိုးထောင်ရပြီး ပျိုးထောင်ချိန်တွင် ဂေါ်ဖီထုပ်စိုက်ပျိုးမည့် မြေနေရာကို မြေပြုပြင်ခြင်း ဆောင်ရွက်ရပါသည်။ မြေပြုပြင်ရာတွင် လုပ်အားခအနေဖြင့် တစ်ဧကလျှင် ကုန်ကျငွေစုစုပေါင်း (၃)သိန်းကျော်ခန့် ပေးချေရပါသည်။ ဂေါ်ဖီထုပ်အပင်၏ အဓိကလိုအပ်သော သွင်းအားစုများမှာ သဘာဝမြေဆွေး (၈၀)အိတ်လျှင် (၁)သိန်းကျော်ခန့်၊ ကြက်ချေး (၄)အိတ်လျှင် (၂)သောင်းကျပ်၊ နွားချေး (၄၀)အိတ်လျှင် (၈)သောင်းကျပ်၊ တီစူပါဓာတ်မြေသြဇာ (၂)အိတ်လျှင် (၂)သိန်းကျော်ခန့်၊ ပိုးသတ်ဆေး (၂)ဗူးလျှင် (၁)သောင်းကျော်ခန့်၊ အပင်အားတိုးဆေး (၂)ဗူးလျှင် (၁)သောင်းကျပ် တို့ဖြစ်ကြပါသည်။

                    ဂေါ်ဖီထုပ်အပင်များ ကြီးထွားရန်အတွက် ရေလုံလောက်စွာရရှိရန် လိုအပ်ကြောင်းနှင့် ပျိုးသက်တမ်း တစ်လကြာပြီးနောက် ပျိုးပင်ပေါက်များကို မြေပြုပြင်ထားသည့်နေရာတွင် ပင်ခြားတန်းခြား (၂)ပေပတ်လည်၌ တစ်ပင်နှုန်းစိုက်ပျိုးပြီး တစ်ဧကလျှင် အပင်စုစုပေါင်း တစ်သောင်းကျော်ခန့် စိုက်ပျိုး၍ အပင်စိုက်ခ တစ်သိန်းနှင့် ပေါင်းရှင်းခ တစ်သိန်းကုန်ကျပါသည်။ အချိန်ကာလ နှစ်လအကြာ၌  ဂေါ်ဖီထုပ် ခူးဆွတ်ချိန်တွင် ရိတ်သိမ်းခ တစ်သိန်းကုန်ကျပါသည်။ ခူးဆွတ်ပြီး ဂေါ်ဖီထုပ်များကို ကျိုင်းတုံမြို့၊ မြို့မဈေး၌သာ လက်ကားဈေး တစ်လုံးလျှင် ကျပ်(၃၀၀) မှ (၅၀၀)ထိရရှိပြီး လက်လီဈေး တစ်လုံးမှာ ကျပ် (၇၀၀) မှ (၁၀၀၀)ထိ ပေးဝယ်ရကြောင်းသိရှိရပါသည်။ ဂေါ်ဖီထုပ်စိုက်ဧက တစ်ဧက ကုန်ကျစရိတ်မှာ (၁၁)သိန်းကျော်ခန့်ဖြစ်ပြီး တစ်ဧကအထွက်နှုန်းမှာ အလုံးအရေအတွက် တစ်သောင်း ခန့်ထွက်ရှိရာ ရောင်းရငွေမှာ အနိမ့်ဆုံးဈေးဖြင့် ကျပ်သိန်း (၃၀)ကျပ်ခန့်ရရှိ၍ တစ်ဧကအကျိုးအမြတ် မှာ (၁၈)သိန်းခန့် ရရှိပါသည်။

                    ဂေါ်ဖီထုပ် စိုက်ပျိုးသည့်တောင်သူကြီးများသည် ဂေါ်ဖီထုပ်စိုက်ပျိုးခြင်းဖြင့် အရင်းအနှီးနည်း၍ အလုပ်မရှုပ်စေပဲ အမြတ်အစွန်များများရရှိသောကြောင့် ဂေါ်ဖီထုပ်များကို ဒေသအတွင်း စားသုံးမှုဖူလုံစေရန် တိုးချဲ့စိုက်ပျိုးလုပ်ကိုင်သင့်ကြောင်း အကြံပြု ရေးသားလိုက်ရပါသည်။

DOCA(ရှမ်း)

အညာသရက်သီးများလှိုင်လှိုင်ပေါ်နေသော်လည်း အဝယ်အေးနေ

                စစ်ကိုင်းတိုင်းဒေသကြီး၊ မုံရွာမြို့နယ်နှင့် ညောင်ပင်ဝန်းမြို့နယ်များမှ ထွက်ရှိသော စိန်တစ်လုံး သရက်သီးများလှိုင်လှိုင်ပေါ်နေပြီဖြစ်ရာ ပြည်ပသို့ Export အားနည်းနေသောကြောင့် အရောင်းအဝယ်အေးပြီး ပြည်တွင်းဈေးကွက်အနေဖြင့်သာ ရောင်းဝယ်မှုရှိကြောင်း သိရသည်။

              “မုံရွာမြို့နယ်ရှိ  သရက်ခြံပိုင်ရှင်တစ်ဦး၏ ပြောကြားချက်အရ သရက်သီးကို အပင်ပေါ်မဆွတ်ဘဲထားနေတော့ နေလောင်တဲ့အတွက် ဈေးကွက်မဝင်ဘူး၊ ဒါကြောင့် ဆွတ်ခူးပြီးသစ်ရွက်ခြောက်နှင့်အုံးပြီး အမှည့်ခံရောင်းရတယ်၊ နေပူချိန်မြင့်နေတာ မိုးကလည်း ကောင်းကောင်းမရွာတော့ သရက်သီးစားသုံးသူ အဝယ်အေးနေတာပါ၊ မိုးမရွာဘဲစားရင် မိတ်ထွက်တယ်လို့ပြောပြီး စားသုံးမှုနည်းကြတယ်၊ မြို့ပေါ်ပွဲစားများက ခြံအထိဆင်းဝယ်ယူမှုတော့ ရှိတယ်၊ ပြည်တွင်း/ ပြည်ပဈေးကွက်ရှိသော်လည်း အခြေအနေအမျိုးမျိုးကြောင့် လမ်းပန်းဆက်သွယ်ရေး သွားရေး၊ လာရေး အခက်အခဲများကြောင့် အရောင်းအဝယ်အေးနေတယ်”လို့ သိရှိရသည်။

              စိန်တစ်လုံးသရက်အပြင် ဟင်္သာ၊ ရင်ကွဲ၊ လက်ခုတ်၊ ရွှေပို၊ ပတ္တမြားငမောက်၊ ဝါဆို၊ မချစ်စု၊ ပန်းဆွဲသရက်အမျိုးခွဲအစုံ စိုက်ပျိုးထားပြီး သရက်သီးအမျိုးအစားပေါ်မူတည်ပြီး သရက်သီး အလုံး ၁၀၀ လျှင် ၂၀၀၀၀ကျပ် မှ ၄၀၀၀၀ကျပ် အထိ ပေါက်ဈေးဖြင့် ခြံအရောက်ဝယ်ယူမှုရှိကြောင်း၊ စိန်တစ်လုံး သရက်ကို တန်ဖိုးမြှင့်ထုတ်ကုန်အနေဖြင့် သရက်ပြင်အဖြစ်လည်း ပြုလုပ်ရောင်းချမှုရှိပြီး သရက်ပြင် တစ်ပိဿာလျှင် ၈၀၀၀ကျပ်နှုန်းဖြင့် ရောင်းချလျက်ရှိကြောင်း သိရသည်။

DOCA(စစ်ကိုင်း)

 

ပုသိမ်မြို့တွင် ပြောင်းလဲသွားသောပြည်ပပို့ကုန် ဆံပင်စျေးကွက်

          ဧရာ၀တီတိုင်း​ဒေသကြီးအတွင်း ပြည်ပပို့ကုန်များတွင် တစ်ခုအပါအ၀င်ဖြစ်သော ဆံပင်စျေးကွက်မှာ ယခင်က မူဆယ်မှတစ်ဆင့် တရုတ်နိုင်ငံသို့သာ အဓိကတင်ပို့ရောင်းချမှုရှိသော်လည်း ယခုနှစ်ပိုင်းအတွင်း စျေးကွက်မှာပြောင်းလဲသွား၍ ပြည်တွင်း၌ နေထိုင်သောပြည်ပနိုင်ငံသားများနှင့် ပြည်ပနိုင်ငံများမှလည်း အ၀ယ်ဒိုင်သို့ တိုက်ရိုက်ချိတ်ဆက်၀ယ်ယူလျှက်ရှိကြောင်း သိရှိရပါသည်။ ဆံပင်စျေးနှုန်းမှာယခင် (၄/၅)နှစ်ခန့်က (၁)ပိဿာကိုကျပ် (၁)သိန်းမှ (၆)သိန်းစျေးအတွင်းသာရှိပြီး ယခုပေါက်စျေးမှာ ယခင်ထက် များစွာမြင့်တက်လျက်ရှိကြောင်း ၀ယ်ယူထားသော ဆံပင်ကုန်ကြမ်းကိုဆပ်ပြာနှင့် ရေဆေးနေပူလှမ်း အတိုအရှည်ဆိုဒ်ခွဲ၍ ပြည်တွင်းစျေးကွက်မှာပိဿာချိန် ပြည်ပစျေးကွက်တွင် ကီလိုနှင့်ရောင်းချရကြောင်း၊ ပုသိမ်မြို့ စိတ်တိုင်းကျ ဆံပင်ရောင်း၀ယ်ရေးလုပ်ငန်းရှင် ဦးညွန့်နိုင်ထံမှ သိရသည်။

          ဆံပင်၀ယ်ယူရာတွင် ကျွတ်စ/အပွအရိုင်းနှင့် အတိုအရှည် လက်မဆိုဒ်များမှာ ၁၂”၊ ၁၅’’၊ ၁၆’’၊ ၁၇’’၊ ၁၈’’၁၉’’၊ ၁၉’’၊ ၂၀’’၊ ၂၁’’၊ ၂၂’’၊ ၂၃’’၊ ၂၄’’၊ ၂၅’’၊၂၆’’၊၂၇’’၊၂၈’’၊၂၉’’၊၃၀’’၊၃၁’’နှင့် ၃၂’’အထက် လက်မအတိုအရှည်အလိုက် (၁)ပိဿာကိုကျပ် (၂)သိန်းခွဲမှ ကျပ်သိန်း (၂၀)၀န်းကျင် အရောင်းအ၀ယ်ဖြစ်ကြောင်း ပြည်ပစျေးကွက်တွင် ဆံပင်ကိုမုတ်ဆိတ်မွေး၊ ပါးသိုင်းမွေးအတုပြုလုပ်ခြင်း၊ ဆံတု၊ ဆံထုံးပြုလုပ်ခြင်း၊ ဂီတ၊ ရုပ်ရှင်နယ်ပယ်နှင့် ပျော်ပွဲရွှင်ပွဲများတွင် အလှကုန်ပစ္စည်းအဖြစ် အမျိုးမျိုးတွင်ကျယ်စွာ အသုံးပြုလျှက်ရှိကြောင်း ဦးညွန့်နိုင်ထံမှ သိရှိခဲ့ရပါသည်။

DOCA(ဧရာဝတီ)

တိုးချဲ့စိုက်ပျိုး၊ ထုတ်လုပ်၊ စားသုံးသင့်သော ဝဥနှင့် နိုင်ငံတကာ ဈေးကွက်အလားအလာ

           ဝဥပင်သည် Araceae (ခေါ်) ပိန်းပင်မျိုးရင်းဖြစ်သည်။မြန်မာနိုင်ငံတွင် ဝဥပင်သည် ကရင်ပြည်နယ်၊ ကချင်ပြည်နယ်၊ မွန်ပြည်နယ်၊ ရှမ်းပြည်နယ်‌တောင်ပိုင်နှင့်မြောက်ပိုင်း၊ စစ်ကိုင်းတိုင်းဒေသကြီး၊ တနင်္သာရီတိုင်းဒေသကြီး၊ ပဲခူးတိုင်းဒေသကြီး၊ ဧရာဝတီတိုင်းဒေသကြီးနှင့် မကွေးတိုင်းဒေသကြီးများရှိ သစ်ရိပ်၊ ဝါးရိပ်ကောင်းသော၊ အစိုဓါတ်ကောင်းသည့်နေရာများတွင် သဘာဝအလျောက် အမြောက်အမြားပေါက်ရောက်လျက်ရှိသည်။ ယခင်က သဘာဝအလျောက် ပေါက်ရောက်သော ဝဥများကိုတူးဖော်ခဲ့ရာမှ ယခုအခါ ပြည်ပဝယ်လိုအားကောင်းလာသဖြင့်  စိုက်ခင်းများဖြင့် စနစ်တကျစိုက်ပျိုးလာကြပြီး ပြည်ပတင်ပို့မှုများလည်း များပြားလျက်ရှိကာ နိုင်ငံခြား ဝင်ငွေရှာဖွေပေးလျက် ရှိပါသည်။

        ဝဥ၏ မူရင်းဒေသသည် အရှေ့တောင်အာရှဖြစ်ပြီး အပူပိုင်းအာရှနှင့် အာဖရိကဒေသများတွင် သဘာဝအလျောက်ပေါက်ရောက်သည်။ အဆိုပါ ဝဥသည် မျိုးရင်း Araceae၊ မျိုးစုသည် Amorphophallus ဖြစ်ပြီး ရုက္ခဗေဒအမည်မှာ Amorphophallus Companulatus ဖြစ်သည်။ အင်္ဂလိပ်အမည်မှာ Elephant Foot Yam (or) White Yam (or) Telingo ဟုခေါ်သည်။

           ဝဥသည် အပူပိုင်းဒေသသီးနှံဖြစ်သည်နှင့် အညီစိုစွတ်ပြီး ပူနွေးသောရာသီဥတု အခြေအနေ လိုအပ်သည်။ မိုးရွာသွန်းမှုမျှတပါက ဝဥအထွက်နှုန်းကောင်းစေပါသည်။

          ဝဥစိုက်ပျိုးမည်ဆိုပါက စိုက်ပျိုးမည့်မြေအား ထယ်တစ်လွှာ၊ ထွန်နှစ်လွှာဝင်ပြီး မြေပြုပြင်ရသည်။ ထို့နောက် စိုက်တန်း၊ စိုက်ကျင်းများ ပြုပြင်ပေးရပါသည်။ ပင်ကြား၊ တန်းကြားနှင့် တစ်ဧကအပင်အရေအတွက်အနေဖြင့် တန်းကြားလေးပေ၊ ပင်ကြားနှစ်ပေ စိုက်ပျိုးပါက တစ်ဧက ၅၄၄၅ ပင်အနည်းဆုံးဝင်ဆံ့နိုင်အောင် စိုက်ပျိုးသင့်သည်။ ဝဥကို စနစ်တကျစိုက်ခင်းများအဖြစ် ဧကများစွာ စိုက်ပျိုးထုတ်လုပ်မည်ဆိုပါက မျိုးဥများလုံလောက်စွာရရှိအောင် စနစ်တကျစီမံ ဆောင်ရွက်ရန်လိုအပ်ပါသည်။ ဝဥကို နည်းလမ်းအမျိုးမျိုးဖြင့် စိုက်ပျိုးလျက်ရှိရာ ကျေးလက်ဒေသမှ စိုက်ပျိုးနည်းတစ်နည်းမှာ ဝဥမျိုးဥများကို စိုက်ပျိုးရန် စိုက်ကျင်းပြင်ရာတွင် စိုက်ကျင်းအတွင်း မြေမွ၊ပေါင်းမြက်ကောက်ခြင်း ပြုလုပ်ပြီး‌ အပေါ်ယံ ဝဥကို မြေဖုံးမိရုံဖုံးပြီး စိုက်ပျိုးရပါသည်။ မြေတွင်လွန်စွာ နက်အောင်မြှုပ်၍ မစိုက်ပျိုးသင့်ပါ။ မြေချစိုက်ပျိုးခြင်းကို မြန်မာနိုင်ငံရာသီဥတုအရ မိုးဦးရာသီ မေလမှ စတင်၍ စိုက်ပျိုးသင့်ပါသည်။

        မွန်ပြည်နယ်တွင် ၂၀၁၈-၂၀၁၉ ဘဏ္ဍာနှစ်တွင် ဝဥစိုက်ဧက (၄၉၄) ဧက၊ ရိတ်သိမ်းဧက (၄၉၄) ဧကရှိခဲ့ပြီး ထွက်ရှိမှု (၈၅၄) တန်ထွက်ရှိခဲ့ကြောင်း၊ ၂၀၁၉-၂၀၂၀ တွင် စိုက်ဧက (၅၀၄) ဧက၊ ရိတ်သိမ်းဧက (၅၀၄) ဧကရှိပြီး ထွက်ရှိမှုတန်ချိန် (၈၇၀) တန် ထွက်ရှိခဲ့ကြောင်း၊ မွန်ပြည်နယ်တွင် ဝဥအခြောက်ခံစက်ရုံ (၆) ရုံ ရှိပြီး တစ်ရက်လျှင် ဝဥအခြောက်ခံစွမ်းအား ပမာဏပေါ် မူတည်ပြီး စက်ရုံတစ်ရုံလျှင် ပျမ်းမျှ ၂၀-၂၅ တန်နီးပါးအခြောက်ခံနိုင်ပြီး တစ်နှစ်လျှင် တန်ချိန် ၄၀၀၀ ခန့် ထုတ်လုပ်နိုင်ကြောင်း သိရှိရသည်။ ဈေးနှုန်း အနေဖြင့် ဝဥအစို တစ်ပိဿာလျှင် (၈၀၀-၁၀၀၀) ကျပ်ခန့်ပေးဝယ်ရပြီး အခြောက် တစ်ပိဿာလျှင် (၅၀၀၀-၇၀၀၀) ကျပ်ရရှိပြီး ကုန်ကြမ်းများကို မွန်၊ ကရင်၊ တနင်္သာရီတို့မှ ရရှိကြောင်း သိရှိရသည်။

         ဝဥ၏ ရေတွင်ပျော်ဝင်နိုင်သော အမျှင်ဓါတ်သည် အစာခြေစနစ်ကို အထောက်အကူပြုပါသည်။ ဝဥတွင်ပါဝင်သော Glucomannan ဓါတ်သည် ကိုယ်တွင်းသကြားဓါတ်ပမာဏကို ထိန်းညှိပေးနိုင်ပြီး ဆီးချိုရောဂါမဖြစ်နိုင်အောင် ကာကွယ်ပေးပါသည်။

         ဝဥမှ ထုတ်လုပ်လျှက်ရှိသော ထုတ်ကုန်များမှာ စားသောက်ကုန်များအနေဖြင့် အသင့်စား အသားတု၊ ဂျယ်လီအမျိုးမျိုး၊ ခေါက်ဆွဲအမျိုးမျိုး၊ ဂျုံမှုန့်အစားထိုး ဝဥအမှုန့်အဖြစ် အသုံးပြုခြင်း၊ စက်မှုကုန်ကြမ်းအနေဖြင့် ဆေးဆိုးပန်းရိုက်လုပ်ငန်း၊ စာရေးကိရိယာများတွင် အသုံးပြုသော ကော်ပြုလုပ်ခြင်း၊ အလှကုန်ပစ္စည်းများတွင် မျက်နှာပေါင်းတင်ဆေး ကော်ရည်အဖြစ် ပြုလုပ်သုံးစွဲခြင်း၊ ဆေးဝါးထုတ်လုပ်ခြင်းအနေဖြင့် အခြောက်ခံပြီး ဝဥ (သို့) အမြစ်တွင် Glucomannan ၄၀% ပါဝင်သည့်အတွက် ကိုယ်အလေးချိန် လျော့ကျစေခြင်း၊ သိုင်းရွိုက်ကုသခြင်း၊ သွေးတိုးရောဂါကုသခြင်း စသည့် ဆေးဝါးများ ထုတ်လုပ်ရာတွင် အသုံးပြုခြင်း၊ ဝဥအခြောက်ကို ကြိတ်ခွဲရာတွင် ဂျုံမှုန့်ကဲ့သို့ ပေါ့ပါးသည့် အမှုန့်နှင့် သကြားကဲ့သို့ လေးသည့် Man-Non များ ရရှိပြီး ပေါ့ပါးသည့် ဝဥအမှုန့်များကို တိရိစ္ဆာန်အစာအဖြစ် အသုံးပြုခြင်း၊ ဂျပန်နိုင်ငံတွင် အမှုန့်ပြုလုပ်၍ ကော်ပြန့်၊ ခေါက်ဆွဲ၊ ဖိလစ်ပိုင်နိုင်ငံတွင် ပေါင်မုန့်၊ အရက်၊ ဝိုင် ချက်လုပ်ခြင်း၊ တရုတ်နိုင်ငံတွင် အစားအစာ၊ ခေါက်ဆွဲ၊ အသားတုနှင့် မုန့်များပြုလုပ်ခြင်းတို့တွင် ထည့်သွင်းအသုံးပြုကြပြီး ကိုလက်စထရောကျဆေး၊ အဆီကျဆေးများ ဖော်စပ်ရာတွင်လည်း အသုံးပြုကြကြောင်း သိရှိရပါသည်။

          မြန်မာနိုင်ငံထွက် ဝဥများကို တရုတ်နိုင်ငံနှင့် ဂျပန်နိုင်ငံတို့က အဓိကဝယ်ယူနေပြီး တရုတ်နိုင်ငံသို့ တင်ပို့သည့် ဝဥများကို မန္တလေးဈေးကွက်သို့လည်းကောင်း၊ ဂျပန်နိုင်ငံသို့ တင်ပို့မည့် ဝဥများကို ရန်ကုန်ဈေးကွက်သို့လည်းကောင်း တင်ပို့ရောင်းချကြောင်း သိရှိရသည်။ ဝဥတွင် ကျန်းမာရေး ကောင်းကျိုးများနှင့် အသုံးချမှုအများအပြားရှိသော်လည်း မြန်မာနိုင်ငံ၌ သုံးစွဲမှုမများသေးသည်ကို တွေ့ရှိရသည်။ ပြည်ပတင်ပို့မှုတွင် တရုတ်သို့ ၈၅ % နှင့် ဂျပန်နိုင်ငံသို့ ၁၅ % အသီးသီးတင်ပို့လျက်ရှိကြောင်း သိရှိရသည်။

         ဝဥစိုက်ပျိုးထုတ်လုပ်မှုနှင့် ဈေးကွက်ကောင်းမွန်ရန်အတွက် အသင်းအဖွဲ့၊ အစုအဖွဲ့များဖြင့် စုပေါင်းဆောင်ရွက်ကြရမည်ဖြစ်သည်။ ပို့ကုန်အလားအလာရှိသော ဝဥ စိုက်ပျိုးထုတ်လုပ်မှု တိုးတက်အောင်မြင်လာစေရန်အတွက် ဝဥစိုက်ပျိုးထုတ်လုပ်မှုနည်းပညာများ၊ ရင်းနှီးမြှုပ်နှံမှုများ၊ သွင်းအားစုများ၊ စိုက်ဧကတိုးချဲ့နိုင်ရေးဆောင်ရွက်ပေးမည့်အစီအစဉ်များ၊ စိုက်ပျိုးထုတ်လုပ်နိုင်စွမ်းမြှင့်တင်ရေးအတွက် ဘက်ပေါင်းစုံမှ အကူအညီပေးမှုများဆောင်ရွက်ပေးရန် လိုအပ်ပါသည်။ ဝဥကို လက်ရှိ အခြေအနေတွင် ဝဥခြောက်ကုန်ကြမ်းအဖြစ်သာတင်ပို့နိုင်ပြီး အမှုန့်ကြိတ်ခြင်း၊ အဆင့်ခွဲခြားခြင်းကဲ့သို့ တန်ဖိုးမြင့်ထုတ်ကုန်အဖြစ် ပြောင်းလဲထုတ်လုပ်နိုင်ရေးကြိုးပမ်းဆောင်ရွက်ရန် လိုအပ်ပါသည်။ နည်းပညာအားနည်းမှု၊ ရင်းနှီးမြှုပ်နှံမှု၊ စိုက်ဧကတိုးချဲ့နိုင်မှု အခက်အခဲများကြောင့် အလားအလာကောင်းသော သီးနှံထုတ်လုပ်မှုဖြစ်သော်လည်း ပို့ကုန်မြှင့်တင်နိုင်မှုအနေဖြင့် အားနည်းနေသေးကြောင်း သိရှိရပါသည်။

          ပြည်တွင်းဈေးကွက်ခိုင်မာစေရန် ပြည်တွင်းစားသုံးမှုများပြားလာအောင် လုပ်ဆောင်ရန်လိုအပ်ပါသည်။ ပြည်တွင်းစားသုံးမှုများလာခြင်းသည် စိုက်ပျိုးထုတ်လုပ်မှု ရေရှည်တည်တံ့ရေးအတွက် အထောက်အပံ့ကောင်းတစ်ရပ်ပင်ဖြစ်ရာ စားသုံးမှုများလာအောင် ဆောင်ရွက်ကြရပေမည်။ ဝဥမှုန့်၊ ဝဥတုံ၊ အသားတု၊ ဆေးဝါးစသည်တို့ကို ထုတ်လုပ်၍ပြည်တွင်းဈေးကွက် ဖန်တီးရမည် ဖြစ်သည်။ ထို့ပြင် အခြားသော လူသုံးကုန်ပစ္စည်းများ၊ အလှကုန်များစသဖြင့် တန်ဖိုးမြှင့်ထုတ်ကုန်များ ထုတ်လုပ်၍ ပြည်တွင်း၊ ပြည်ပ‌ဈေးကွက်များသို့ တင်ပို့ရောင်းချနိုင်သည်အထိ ပြုလုပ်ဆောင်ရွက်သင့်ပါသည်။ ဂျပန်နှင့် တရုတ်နိုင်ငံမှ ဝယ်လိုအားကောင်းသော ဝဥကို အရည်အသွေးမြင့် နိုင်ငံခြားပို့ကုန်အဖြစ် တင်ပို့နိုင်ရန် အစိုးရဌာနများ၊ အသင်းအဖွဲ့များ၊ လုပ်ငန်းရှင်များအနေဖြင့် အစီအစဉ်ချမှတ်ကာ ပူးပေါင်း ဆောင်ရွက်ကြရမည်ဖြစ်သည်။ ပုဂ္ဂလိက ကဏ္ဍဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်ရေးလုပ်ငန်းများနှင့် ပြည်တွင်းကုန်သွယ်မှုဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်ရေးအတွက် သက်ဆိုင်ရာဌာနများ၊ အသင်းအဖွဲ့များနှင့်ပူးပေါင်းဆောင်ရွက်နိုင်မည့် အစီအမံများ ပေါင်းစပ်ညှိနှိုင်းဆောင်ရွက်ခြင်း၊ ဈေးကွက်ဝင်သီးနှံများ တိုးချဲ့စိုက်ပျိုးထုတ်လုပ်နိုင်ရေးအတွက် သီးနှံအလိုက် အသင်းအဖွဲ့များ၊ အစုအဖွဲ့များ၊ ကုန်စည်ဒိုင်များဖွဲ့စည်းဆောင်ရွက်ခြင်း၊ စွန့်ဦးတီထွင်ဆောင်ရွက်လိုသူများကို တိုးချဲ့စည်းရုံးဖွဲ့စည်းပြီး (Private Public Partnership) ကို အကောင်အထည်ဖော်ဆောင်ရွက်နိုင်ရေး ကြိုးပမ်းဆောင်ရွက်ခြင်း၊ Contract Farming စနစ်များ တန်ဖိုးမြှင့် ထုတ်ကုန်များ ဆောင်ရွက်နိုင်ရေးအားပေးမြှင့်တင်ခြင်း၊ အသေးစား၊ အလတ်စား စက်မှုကုန်ထုတ်လုပ်ငန်းများ ဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်လာရေး၊ အရင်းအနှီးရရှိရေးပေါင်းစပ်ဆောင်ရွက်ခြင်း၊ တန်ဖိုးမြှင့် ကုန်ထုတ်လုပ်မှုနည်းပညာဆိုင်ရာ သင်တန်းပို့ချမှုများကို သက်ဆိုင်ရာဌာန၊ အဖွဲ့အစည်းများ နှင့်ပူးပေါင်းဆောင်ရွက်မှုများ ပြုလုပ်ကြရမည်ဖြစ်ပါသည်။

           ပြည်ပပို့ကုန်မြှင့်တင်ရေး အလားအလာကောင်းသော ဈေးကွက်အကြိုက် အရည်အသွေးမီထုတ်ကုန်များ၊ စိုက်ပျိုးသီးနှံထုတ်လုပ်မှုများ ဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်ရေးအတွက် ပါဝင်သက်ဆိုင်သူများအားလုံးမှ စုပေါင်းဆောင်ရွက်ကြမည်ဆိုလျှင် ကမ္ဘာ့ဝဥဈေးကွက်တွင် မြန်မာနိုင်ငံထွက် ဝဥများနေရာရကာ ဈေးကွက်ပိုင်ဆိုင်လာနိုင်မည် ဖြစ်ပါကြောင်း အကြံပြုရေးသားလိုပါသည်။

DOCA(မွန်)

 

Pages

Subscribe to RSS - ပြည်တွင်းကုန်သွယ်မှုသတင်း