ပြည်တွင်းကုန်သွယ်မှုသတင်း

ရွှေဖရုံသီးသည် များသောအားဖြင့် လုံးဝန်း၍ ထိပ်နှစ်ဖက်ပြားသည်။ ဘေးတွင် အမြွာအမြောင်းများဖြစ်နေပြီး အသီး၏လုံးပတ်သည် တစ်ခါတစ်ရံ ခုနှစ်ပေမှ ရှစ်ပေအထိရှိတတ်သည်။ မျိုး လုပ်ရန် ထားသောအသီးသည် တစ်ခါတစ်ရံ ပိဿာ (၆၀)မှ (၁၀၀)အထိလေးတတ်ကြပါသည်။ အခွံသည် မာ၍ အရောင်အမျိုးမျိုးဖြစ်သည်။ နုစဉ်အစိမ်းပေါ်တွင် အစက်ပြောက်များရှိ၍ ရင့်လာသည့်အခါ ဝါညိုညိုပေါ်၌ အစက်အပြောက်များရှိလာသည်။ အခွံမှအသားကိုထုတ်၍ အခွံကိုအခြောက်လှမ်းပြီးလျှင် ခွက်အဖြစ်သုံးစွဲကြသည်။ အတွင်းသားသည် နုသည့်အခါ ဝါဖျော့ဖျော့ဖြစ်၍ ရင့်သည့်အခါ ဝါရင့်ရင့်ရွှေရောင်ဖြစ်သည်။ အသီးနုသည့်အခါ အသားအနည်းငယ်ပွသော်လည်း အသီးရင့်သည့်အခါ ကျစ်လာသည်။ ရင့်သည့်အသားကိုချက်ပြုတ်စားသည့်အခါ အလွန်စေးသည်။ အူလည်သားပွ၍ အစေ့ရှိသည်။ အစေ့ကို ဆားဖြင့်လှော်၍ ယင်းအထဲမှ အံကိုစားသည့်အခါ ဆိမ့်သောအရသာရှိပါသည်။ ရွှေဖရုံသီးသည် ဘူးသီးကဲ့သို့မဟုတ်ဘဲ ခြောက်သွေ့သောနေရာ၌ ကြာရှည်စွာ အထားခံပါသည်။
ရွှေဖရုံသီးကို ပြည်မြို့နယ်ဈေးကွက်များတွင် ရောင်းချကြပြီး အလုံးကြီးတစ်လုံးလျှင် (၃၀၀၀-၃၅၀၀)ကျပ်ဖြင့်ရောင်းချကြပြီး အလုံးလတ်တစ်လုံးလျှင် (၂၀၀၀-၂၅၀၀)နှုန်းဖြင့် ရောင်းချကြောင်းသိရှိရပါသည်။
DOCA(ပဲခူး)

ပြည်ခရိုင်တွင် မြို့နယ်(၄)မြို့နယ်ရှိပြီး ၎င်းတို့မှာ ပြည်၊ ပေါက်ခေါင်း၊ ပန်းတောင်းနှင့် ရွှေတောင်မြို့နယ်တို့ဖြစ်ပါသည်။ ထိုမြို့နယ်များထဲတွင် ပြည်မြို့နယ်သည် စီးပွားရေး၊ လူမှုရေးအရ အချက်အခြာကျသောမြို့နယ်တစ်ခုဖြစ်ပြီး ရထားလမ်း၊ ကားလမ်းဆုံရာမြို့ဖြစ်ပါသည်။ သီးနှံများရောင်းဝယ်ဖောက်ကားရာတွင် အဆင်ပြေစေရန် ပြည်ကုန်စည်ဒိုင်ကိုလည်း ဖွင့်လှစ်ရောင်းချလျက်ရှိသည့်အပြင် ဈေးများအနေဖြင့် ပြည်မြို့မစည်ပင်သာယာဈေးကြီးအပြင် ဈေး (၈)ဈေးဖြင့် ရောင်းဝယ်ဖောက်ကားလျက်ရှိကြပါသည်။ ့ပြင် ပဲခူးတိုင်းဒေသကြီးအတွင်းရှိ ဒေသထုတ်ကုန်များကို တစ်နေရာတည်းတွင် တစ်စုတစ်စည်းတည်းဝယ်ယူရရှိနိုင်ရန်အတွက် ပြည်မြို့၊ ဗိုလ်ချုပ်မြင်းစီးကျောက်ရုပ်ရှေ့ရှိ ဗိုလ်ခံအဆောက်အဦတွင် ပဲခူးတိုင်းဒေသကြီးအစိုးရအဖွဲ့၏ လမ်းညွှန်မှုဖြင့် ဖွင့်လှစ် ရောင်းချလျက်ရှိရာ ယခုအချိန်တွင် တစ်နှစ်ပြည့်ရန် ရက်အနည်းငယ်သာလိုတော့သည်။ ထိုသို့ MSMEs ထုတ်ကုန်များကို စတင်ရောင်းချချိန်တွင် ပစ္စည်းအမျိုးအမည်ပေါင်း (၁၆၁)ခုရောင်းချနိုင်ခဲ့ပြီး ယခု သက်တမ်း (၁)နှစ်ပြည့်ကာနီးကာလအပိုင်းအခြားတွင် ကုန်ပစ္စည်းအမျိုးအမည်ပေါင်း (၂၂၂)မျိုးရောင်းချလျက်ရှိ၍ ဒေသထုတ်ကုန်များရောင်းချမှု တိုးတက်လာကြောင်းသိရပါသည်။
ပြည်ခရိုင်အတွင်း စိုက်ပျိုးထုတ်လုပ်ရောင်းချလျက်ရှိသော ဒေသထုတ်ကုန်များမှာ ဆန်စပါး၊ ပဲမျိုးစုံနှင့် ဆီထွက်သီးနှံများနှင့် ရာသီပေါ် ဟင်းသီးဟင်းရွက်များနှင့် အသီးအနှံများဖြစ်ကြပါသည်။ ထိုသီးနှံများကို မြို့နယ်များတွင် စိုက်ပျိုးကြပြီး ဒေသတွင်းစားသုံးမှုပိုလျှံမှသာ အခြားတိုင်းများနှင့် မြို့များသို့တင်ပို့ရောင်းချကြပါသည်။ ပဲမျိုးစုံမှာ ဒေသအတွင်း ားသုံးမှုအပြင် ရန်ကုန်ဝယ်လက်များနှင့် မန္တလေးဝယ်လက်များက ဝယ်ယူမှုရှိပြီး ဆီထွက်သီးနှံမှာ ဒေသတွင်းရှိ ဆီစက်လုပ်ငန်းရှင်များက ဆီကြိတ်ရန် ဝယ်ယူမှုရှိပြီး ပိုလျှံပါက နယ်ဝယ်လက်များက ဝယ်ယူမှုရှိ၍ ပြည်မြို့တွင် ဒေသတွင်းစိုက်ပျိုးထုတ်လုပ်သောထုတ်ကုန်များမှာ နေ့စဉ်အရောင်းအဝယ်ဖြစ်လျက်ရှိပါသည်။
့ပြင် ပြည်မြို့အတွင်းရှိ အသေးစား၊ အငယ်စား၊ အလတ်စား MSMEs လုပ်ငန်းရှင်များမက မိမိတို့၏ထုတ်ကုန်များဖြစ်သော ထမင်းသုပ်လုပ်ငန်းများ၊ ခေါက်ဆွဲလုပ်ငန်းများ၊ မုန့်ဟင်းခါးဖတ်လုပ်ငန်းများ၊ ယိုမျိုးစုံလုပ်ငန်းများ၊ မြေပဲယို၊ နှမ်းယိုလုပ်ငန်းများ၊ ချင်းရှောက်လုပ်ငန်းများအပြင် လူသုံးကုန်ပစ္စည်းများကိုလည်းထုတ်လုပ်ရောင်းချကြပါသည်။ ထိုသို့ ဒေသထုတ်ကုန်များကို လုပ်ငန်းရှင်များကထုတ်လုပ်၍ အနယ်နယ်အရပ်ရပ်သို့တင်ပို့ရောင်းချသဖြင့် ဝင်ငွေများစွာရရှိ၍ MSMEs လုပ်ငန်းများလည်းဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်လာနိုင်မည်ဖြစ်ပါသည်။ ထိုသို့ လုပ်ငန်းများဖွံ့ဖြိုး တိုးတက်စေရေးအတွက် နိုင်ငံတော်အစိုးရမှလည်း အကူအညီအထောက်အပံ့များပေးပြီး အရောင်းစင်တာများဖွင့်လှစ်၍ရောင်းချစေခြင်းဖြင့် မိမိတို့၏ဒေသထုတ်ကုန်များကို တိုင်းတွင်းသာမကဘဲ တစ်နိုင်ငံလုံးသိပြီး ရောင်းအားများလည်း တိုးတက်လာနိုင်မည်ဖြစ်ပါသည်။ ထို့ကြောင့် မိမိတို့၏ ဒေသထုတ်ကုန်များအား တန်ဖိုးမြှင်တင်၍ တိုးတက်ထုတ်လုပ်လာနိုင်ပါက ပြည်တွင်းသာမကဘဲ ပြည်ပသို့သာ ဈေးကွက်ထိုးဖောက်ဝင်ရောက်လာနိုင်ပါက နိုင်ငံတော်အတွက်လည်း MSMEs လုပ်ငန်းများဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်လာနိုင်သည့်အပြင် ထုတ်လုပ်သူလုပ်ငန်းရှင်များအနေဖြင့်လည်း အကျိုး အမြတ်များစွာရရှိနိုင်မည်ဖြစ်ပါကြောင်း ရေးသားပါသည်။
DOCA(ပဲခူး)

"အသီးမှာ သရက်၊ အသားမှာ ဝက်၊ အရွက်မှာ လက်ဖက်" ဟူ၍အဆိုရှိသကဲ့သို့ ငါးတွင်လည်း "မယားမှာ ဆံတောက်၊ ငါးမှာ ငါးသလောက်" ဟူ၍ စာချိုးရှိကြပါသည်။ ငါးသလောက်ငါးမှာ ရေပေါ် ရေလွှာနေ ငါးများဖြစ်ကြသည်။ ရေချို၊ ရေငန်နှစ်မျိုးစလုံးတွင် နေထိုင်ကြပြီး ငါးသလောက်မျိုးစိတ်အားလုံးသည် ရာသီဥတုအလိုက် နေရာဒေသပြောင်းရွှေ့ကျက်စားသော သဘာဝရှိပြီး နေရာမရွေး၊ အချိန်မရွေး သားပေါက်ဖွားလေ့ရှိပါသည်။ မိုးတွင်းအခါ၌ ဥဥရန် ပင်လယ်မှ မြစ်ထဲသို့ ဆန်တက်လာလေ့ရှိသည်။ ဥပြီးသော ငါးသလောက်သည် ကြုံလှီသွားကာ အရသာပျက်သွားတတ်ပါသည်။ ငါးသလောက်၏ ကိုယ်သည် ပြား၍ ဗြက်အနည်းငယ်ကျယ်သည်။ ကျောဆူးတောင်အထက်နားသည် အလယ်၌ ခွက်နေသည်။ အမြီးခွသည် စောက်နက်၍ အဖျားနှစ်ခုသည် ဘေးသို့ ကားထွက်နေသည်။ အကြေးများသည် ခေါင်းမှအမြီးတိုင်အောင် ညီညီညာညာရှိကြသည်။ အရောင်မှာ ရွှေရောင်သန်းလျက်ရှိ၍ တစ်ခါတစ်ရံ ကန့်လန့်အမည်းစင်းများထင်နေတတ်သည်။ အထူးသဖြင့် ငါးသလောက်ငယ်များတွင် ကျောပိုင်း၌ ကန့်လန့်အမည်းစင်းများပါလေ့ရှိသည်။ ကိုယ်ရှည် ၁ပေမှ ၁ပေအထိရှိတတ်သည်။ ငါးသလောက်သက်တမ်းမှာ (၁-၃) နှစ်ဖြစ်ပါသည်။ ငါးသလောက်အမမှာ ဥပေါင်း (၃) သိန်းမှ (၁) သန်းထိဥဥနိုင်ကြပါသည်။ မျှောပိုက်ဖြင့် အဓိကဖမ်းဆီးကြပါသည်။ ပြည်ပပို့ကုန်အဖြစ် နာမည်ကြီးပြီး တန်ဖိုးမြင့်ငါးဖြစ်ပါသည်။ ငါးသလောက်များမှာ ကမ်းရိုးတန်းတစ်လျှောက်တွင် အုပ်စုဖွဲ့ကာနေထိုင်ကျက်စားသကဲ့သို့ မြစ်အထက်ပိုင်းသို့လည်း ဆန်တက်နိုင်ကြသည်။ အသားမှာနူးညံ့ပြီး အနံ့အရသာမှာ ထူးခြားကောင်းမွန်လှပါသည်။ ငါးသလောက်ငါးကို အရိုးနူးပေါင်းစားခြင်း၊ ငါးသလောက်ကင်၊ ငါးသလောက်ကြော်၊ ငါးသလောက်အစပ်ဟင်း၊ ငါးသလောက်သုပ် စသည်ဖြင့် ပြုလုပ်၍စားသုံးကြသည်။ ပြည်မြို့မ စည်ပင်သာယာဈေးကြီးနှင့် အခြားဈေးများတွင် ငါးသလောက်အကောင်လိုက်၍ အကောင်လုံးလိုက် ဈေးနှုန်းသတ်မှတ်ကြပြီး ၁ပိဿာအကောင်လောက်ရှိသော ငါးသလောက်ဈေးမှာ ကျပ်၅ဝဝဝဝိ၊ ၅၀ကျပ်သားခန့်ရှိသော ငါးသလောက်ဈေးမှာ ကျပ်၄၅ဝဝဝ၊ ၂၅ကျပ်သားခန့်ရှိသော ငါးသလောက်ဈေးမှာ ကျပ်၃၅ဝဝဝမှ ကျပ်၃ဝဝဝအထိရှိပြီး ဈေးကောင်းရကာ အရောင်းအဝယ်ကောင်းကြောင်းသိရှိရပါသည်။
DOCA(ပဲခူး)

ကျွဲကောသီးများသည် ယခုအောက်တိုဘာလအတွင်း အရောင်းအဝယ်ဖြစ်၍ ဈေးကောင်းရရှိနေပါသည်။ ဈေးကောင်းရရှိသည့်အကြောင်းမှာ သီတင်းကျွတ်ကာလတွင် လူကြီးသူမများအား လက်ဆောင်ပေးခြင်း၊ ဘုရားများတွင် ဆွမ်းတော်ကြီးကပ်လှူခြင်းများပြုလုပ်ကြသည့်အတွက်ကြောင့်ပင် ဈေးကွက်အတွင်း ကျွဲကောသီးများ အရောင်းအဝယ်ဖြစ်နေပါသည်။ ခြံသမားများက ကျွဲကောသီးများကို တစ်နိုင်တစ်ပိုင်စီးပွားရေးအဖြစ်သာစိုက်ပျိုးကြပါသည်။ အောက်တိုဘာလတွင် ကျွဲကောသီး အများဆုံးထွက်ရှိပါသည်။ အောက်တိုဘာလတွင် ရောင်းချသောကျွဲကောသီးဈေးနှုန်းများမှာ ပန်းရောင်သီးအလုံးကြီးတစ်လုံးလျှင် (၂၅၀၀)ကျပ်၊ အဝါရောင်အလုံးကြီးတစ်လုံးလျှင် (၂၀၀၀) ကျပ်နှုန်းရရှိပါသည်။ ကျွဲကောသီးများကို နေရာဒေသအလိုက် အများအပြားစိုက်ပျိုးကြပြီး ရွှေတောင်မြို့နယ်အတွင်းရှိ ဒေသများဖြစ်သော တောင်လုံးညိုရွာတွင်လည်းစိုက်ပျိုးကြပါသည်။ ကျွဲကောသီးများကို ရန်ကုန်မြို့သို့ ကုန်စည်ဒိုင်များမှတစ်ဆင့် တင်ပို့လျက်ရှိကြောင်းသိရပါသည်။
DOCA(ပဲခူး)

နနွင်းမှုန့်ကို ဟင်းခတ်မှုန့်အဖြစ် လူအများသိကြသည်။ မြန်မာ့ရိုးရာဟင်းလျာများတွင် နနွင်းမှုန့်သည် မပါမဖြစ်သော ဟင်းခတ်မှုန့်ဖြစ်သည်။ နနွင်းပင်မှ နနွင်းဥ (အရပ်အခေါ် နနွင်းတက်) ကို ရေစင်အောင်ဆေး၍ ခြောက်သွေ့အောင်နေလှန်းပြီး အမှုန့်ကြိတ်ရပါသည်။ နနွင်းသည် ဆေးဖက်ဝင်သည့်အပင်ဖြစ်ပါသည်။
နနွင်းကို လူအများသိသော်လည်း နနွင်းဖူးကိုမူ သိသူနည်းပါသည်။ ယခုအချိန်သည် နနွင်းပွင့်သည့်အချိန်ဖြစ်ပါသည်။ နနွင်းဖူးပြီးမှသာ နနွင်းပင်ခြောက်ပြီး နနွင်းဥကိုတူးဖော်ရပါသည်။ နနွင်းဖူးသည် အဖြူရောင်ဖြစ်ပြီး စားလို့ရသည့် အပွင့်တစ်မျိုးဖြစ်ပါသည်။ နနွင်းစိုက်သည့် အရပ်ဒေသများတွင် နနွင်းဖူးကိုကြိုက်နှစ်သက်ကြပါသည်။
တောင်ငူမြို့ အနီးဝန်းကျင်ကျေးရွာများရှိ တစ်နိုင်တစ်ပိုင် နနွင်းစိုက်ခင်းများမှ နနွင်းဖူးများကို ညောင်ပင်ဈေးတွင် လာရောက်ရောင်းချလျက်ရှိရာ အဖူး(၃)ဖူးပါ တစ်စည်းလျှင် ၂၅၀ကျပ်၊ ၁၀စည်းယူလျှင် ၂၂၀၀ကျပ်ဖြင့်ရောင်းချလျက်ရှိကြောင်း ညောင်ပင်ဈေးရှိ ဟင်းသီးဟင်းရွက်အရောင်းဆိုင်များမှသိရပါသည်။
DOCA(ပဲခူး)